رسول پویان زمانه یی که پرستـو ز لانه می ترسد جـوان و پیر ز کلکین خانه می ترسد چـونان صفحۀ تاریخ ما شـده خونیـن که متن و پاورقی و فـسانه می ترسـد ز بزم ساز و غزل کس نمی برد لذت رباب ومطرب وچنگ وچغانه میترسد کـبــوتـران حــریم حــرم هـراسـان اند پـرنـده از خـطـر آب…

بی تو من خوار و ذلیل ام بی تو من (هیچ کسم) تو مرا جان و جهانی تویی هنفسم فصل گل موسم زیبای بهار است و لیک چکنم فصل گل آید به نظر خار و خسم پر زنی سوی هوا چون که ترا آزادیست چی کنم من که گرفتار به کنج قفسم تاطقم طاق شد…