گشوده شدن جعبه پاندورا
بیست و پنجمین سالگرد تجاوز به یوگسلاوی: گشوده شدن جعبه پاندورا
۲۴ مارس ۲۰۲۴، بیست و پنجمین سالگرد تجاوز ناتو به یوگسلاوی، به ویژه جمهوری صربستان، است. این اقدام، که در سال ۱۹۹۹ رخ داد، تبعات حقوقی و عملی گسترده‌ای به دنبال داشت. اسناد منتشر شده در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که هدف این تجاوز، چیزی جز نابودی صربستان با انگیزه‌های نژادپرستانه نبوده است.
مارینکو اوچور
همه منتظر شروع بمباران بودند، اما وقتی که واقعاً اتفاق افتاد، مثل یک داستان تخیلی بود، انگار واقعی نبود… اما واقعی شد! من همه چیز را به یاد دارم. من در خیابان بودم، باد می‌وزید و همه جا سکوت بود.
این جملات، خاطرات پیتر هاندکه، نویسنده اتریشی و برنده جایزه نوبل با اصالت آلمانی-اسلوونیایی، از ۲۴ مارس ۱۹۹۹ را بیان می‌کند. روزی که بمباران جنایتکارانه ناتو علیه جمهوری فدرال یوگسلاوی آغاز شد.
بدون مجوز سازمان ملل متحد و بدون آگاهی از میزان تخریب و تلفات غیرنظامی، ائتلاف نظامی غرب یک لشکرکشی تهاجمی بی‌سابقه را آغاز کرد. ۱۹ کشور عضو ناتو در یک عملیات نظامی علیه صربستان و مونته‌نگرو در آن زمان متحد شدند و ۷۸ روز به طور کورکورانه یک کشور اروپایی صلح‌جو را بمباران کردند. هدف فقط یک چیز بود: متوقف کردن اسلوبودان میلوشویچ در پاکسازی‌های قومی ادعایی علیه آلبانیایی‌های کوزوو، که ناتو ۹ سال بعد برای آنها یک کشور مستقل تأسیس کرد.
با اتکا به این رویه، هر کشور دیگری می‌تواند به چنین رویکرد غربی که ناقض حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد است، استناد کند و از آن به عنوان توجیهی برای اشغال کشورهای “سرکش” استفاده کند. با تجاوز به یوگسلاوی، ایالات متحده با یک جنگ به اروپا بازگشت و تا به امروز به جنگ علیه بسیاری از کشورهای دیگر و مردم آنها ادامه می‌دهد.
در همین حین، در سال ۲۰۰۸، بدون هیچگونه رفراندوم و برخلاف قانون اساسی و قطعنامه ۱۲۴۴، بر اساس خواست به اصطلاح صلح‌طلبان غربی، دومین کشور آلبانیایی در اروپا در قلمرو مستقل جمهوری صربستان، در استان خودمختار کوزوو و متوهیا ایجاد شد!
برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم، ارتش آلمان با نقض قانون اساسی خود، در تجاوز به یک کشور مستقل به رهبری سیاستمداران جنگ‌طلبی مانند یوشکا فیشر و حامیان و الهام‌بخش‌های فراآتلانتیک او، بیل کلینتون و مادلین آلبرایت، یکی از بنیانگذاران سازمان ملل متحد، شرکت کرد. هیچ کس به این موضوع اهمیتی نداد که شورشیان آلبانیایی در این استان صربستانی از تروریست‌های “ارتش آزادیبخش کوزوو” (UCK) یک شبه به شریک و مبارز آزادی تبدیل شدند. هدف نهایی این بود که تجزیه یوگسلاوی سابق به گونه‌ای تکمیل شود که ۱۵ درصد از قلمرو تاریخی صربستان جدا شود.
رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، بارها به این موضوع اشاره کرد که تجاوز غیرقانونی به یوگسلاوی در آن زمان یک نمونه بارز بود. با رهبری این جنگ، پیمان آتلانتیک شمالی از یک پیمان دفاعی منطقه‌ای به یک پیمان تهاجمی جهانی تبدیل شد، منشور ملل متحد را نقض کرد و به طور خودسرانه و بدون رضایت اعضای خود، اصول اولیه‌ای را که ناتو بر اساس آن بنا شده بود، تغییر داد.
برخلاف همه وعده‌هایی که در زمان اتحاد دو آلمان مبنی بر عدم گسترش این پیمان نظامی به سمت مرزهای روسیه داده شده بود، دقیقاً برعکس اتفاق افتاد. ما امروز شاهد اپیلوگ این فرآیند هستیم که در آن این پیمان تا مرزهای فدراسیون روسیه گسترش یافته است، با هدف الحاق اوکراین به این پیمان و “انگشت در چشم” روسیه گذاشتن، به همین دلیل روسیه مجبور به آغاز عملیات نظامی ویژه شد.
ویلای ویمر، نماینده سابق پارلمان اروپا، سال‌ها پیش نقشه‌های ناتو برای صربستان را فاش کرد
اهداف و نیات ناتو سال‌ها پیش توسط ویلی ویمر، عضو سابق پارلمان اروپا و نماینده بوندستاگ آلمان، افشا شده بود. وی در زمان بمباران یوگسلاوی، نایب رئیس کمیته پارلمانی سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) بود.
ویمر در نامه‌ای سرگشاده به گرهارد شرودر، صدراعظم وقت آلمان، که در آن به نتایج کنفرانس براتیسلاوا (یک سال پس از بمباران یوگسلاوی) می‌پرداخت، نقشه‌های آمریکا برای نابودی صربستان را برملا کرد. پورتال ایتالیایی L’Antidiplomatico به این مکاتبات محرمانه دست یافته و با انتشار اختصاصی این اسناد تکان‌دهنده، پرده از اهداف واقعی و نهایی غرب برای صربستان برداشته است.
در اسناد محرمانه‌ای که توسط این رسانه ایتالیایی منتشر شده، آمده است: “صربستان باید از توسعه اروپا کنار گذاشته شود.” تمام آن‌چه که ویمر در آن زمان نوشت و گفت، بعدها در عمل به اثبات رسید.
این سیاستمدار آلمانی در بیست و پنجمین سالگرد حمله ناتو به یوگسلاوی که در تاریخ مدرن اروپا بی‌سابقه بود، در مصاحبه با روسیه امروز آلمانی صراحتاً می‌گوید:
“اولین شلیک به سوی هدف، چه در آن زمان و چه در درگیری کنونی در اوکراین، در ۲۴ مارس ۱۹۹۹ توسط بمب‌افکن‌های ناتو در عملیات علیه یوگسلاوی شلیک شد. برای اینکه ائتلاف غربی بتواند جنگ کثیفی را علیه یوگسلاوی به راه اندازد، ابتدا باید هسته منشور ملل متحد را نابود می‌کرد. آنها خواهان دنیایی نبودند که در آن قوانین یکسانی حاکم باشد و صلح حفظ شود. آنها خواهان دنیایی بودند که از دستورات واشنگتن اطاعت کند و تابع قوانین آن باشد. این حمله به ‹ستاره› جنبش عدم تعهد، یوگسلاوی، یکی از بنیانگذاران کنفرانس امنیت و همکاری اروپا (CSCE) بود. در حالی که غرب تمام تلاش خود را برای تضعیف این کنفرانس به کار می‌برد، دیگر قدرت‌های مهم جهان، مانند اعضای گروه بریکس، به توسعه ایده‌های اصلی حل و فصل مسالمت‌آمیز مناقشات و همکاری خوب ادامه دادند.”
ویمر هشدار داد:
“جهان به سمت یک جدایی خطرناک و جدید در حال حرکت است. جنگ علیه یوگسلاوی یک نقطه عطف ژئوپلیتیکی بود. جنگ علیه یوگسلاوی به طور آگاهانه و عمدی در میانه صلح آغاز شد و تا جایی که می‌توانستند دروغ پراکنی کردند. کنفرانس براتیسلاوا در اواخر آوریل ۲۰۰۰ به همه نشان داد که جنگ در یوگسلاوی باید به دلایل ژئوپلیتیکی آغاز می‌شد.”
او خلاصه‌ای از ۱۱ نقطه کلیدی از نتایج محرمانه و مفصل کنفرانس براتیسلاوا ارائه کرد. هدف اصلی به رسمیت شناختن کوزوو* بود، حتی هشت سال قبل از اینکه استقلال آن توسط حامیان غربی به رسمیت شناخته شود، علی‌رغم اینکه قطعنامه ۱۲۴۴ همه را ملزم به احترام به مرزهای صربستان به عنوان یک کشور مستقل می‌کرد. به گفته ویمر، این ادعا که ناتو با بمباران یوگسلاوی به تمام هنجارهای بین‌المللی و همچنین تمام مفاد حقوق بین‌الملل تجاوز کرده است، نادیده گرفته شد. پیامد سیاست تجاوزگری آمریکا نیز در این واقعیت آشکار است که کمتر از نیمی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد، با وجود فشارهای مداوم واشنگتن و بروکسل، استقلال کوزوو را به رسمیت شناخته‌اند.
پنج کشور عضو اتحادیه اروپا در حال حاضر در برابر فشار آمریکا برای به رسمیت شناختن کوزوو به عنوان یک کشور مستقل مقاومت می‌کنند، اقدامی که نقشه‌های استراتژیست‌های غربی برای “تفرقه و تسلط” در بالکان را خنثی می‌کند.
امروز، ۲۴ مارس، صربستان بیست و پنجمین سالگرد یک تراژدی را گرامی می‌دارد. یادآوری این جنایت و حدود ۳۰۰۰ قربانی آن، وظیفه‌ای است بر دوش تمام نسل‌ها، چه کسانی که وحشت جنگ خونین ناتو را تجربه کرده‌اند و چه نسل‌های جوان‌تر که باید در شرایطی که دشمنان دیروز دوستی و عضویت در یک سازمان – که به نظر بسیاری جنایتکار است – را به آنها پیشنهاد می‌کنند، درس‌های مهمی برای زندگی بیاموزند. به همین دلیل است که تصمیم قاطع صربستان برای فرار از این تله و عضویت در سازمانی که آینده آن را نابود کرده، بخشی از خاک آن را به سرقت برده و تمامیت ارضی آن را نقض کرده است، بسیار حائز اهمیت است.
صربستان علی‌رغم عدم قطعیت فعلی به دلیل مخالفت کشورهای غربی، امیدوار است که فردا، ۲۵ مارس، به درخواست روسیه، جلسه‌ای فوق‌العاده در شورای امنیت سازمان ملل متحد برگزار شود تا در بیست و پنجمین سالگرد تجاوز ناتو، بار دیگر در بالاترین سطح به جهان یادآوری شود که چه کسی و چه زمانی نظم حقوقی بین‌المللی را زیر پا گذاشته است.
دیمیتری پولانسکی، معاون نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد، پیشتر اعلام کرده بود که به درخواست مسکو، روز دوشنبه آینده، ۲۵ مارس، جلسه‌ای در شورای امنیت به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تجاوز ناتو به جمهوری فدرال یوگسلاوی برگزار خواهد شد. ایویکا داچیچ، وزیر امور خارجه صربستان، تردید خود را مبنی بر اینکه کشورهای متجاوز “احساس پشیمانی” یا اعتراف به این جنایت داشته باشند، ابراز کرد. با این حال، او تأکید کرد که “شنیده شدن حقیقت ما در این مورد مهم است.” ژاپن، به عنوان رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد در این ماه، اعلام کرد که به درخواست فدراسیون روسیه رسیدگی خواهد کرد.
منتشر شده روسیه امروز
