کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

فریب او نیرنګ هم اندازه لری؟؟

لیکونکۍ : دکتور طاوس وردک لندن د جنوری ۲۵مه ۲۰۱۶ کال
په افغانستان کې مې ډیر کم خلک لیدلي وو ، چې د جمهور ریس او یا صدراعظم ، یا وزیرانو یا والیانو په سویه باید تل فریبکاره – دغلباز او نیرنګ بازه وي ، خو د هغو وخته چې د ظاهر شاه سلطنت را نسکور شوو د فریبکاریو او نیرنګ بازیو لړۍ هم پراخه شوه ، د ظاهر شاه فریبکاری او نیرنګ بازی بیرته داود خان ته او دداود خان څخه د خلک دیموکراتیک رژیم زمامدارانو او مخصوصا د مجاهدینو په دوران کې د فریب ، نیرنګ او دغلبازیو سلسله دغو فریبکارانو – دغل بازانو او نیرنګ بازانولکه ( مجددي – ربانی – کرزي – اشرف غنی او ډبل عبدالله او دهغوی معاونینو ته ورسیده ) اوس غوږونه وکړل ، اوږدې تصبیح ېې پیدا کړې ، او داسې کارونه مجاهدینو او رهبرانو ېې بیا طالبانو وکړل چې د ( بنډل بیان – لیرړس بیان – شیخ البیان – حدیث البیان ) په اوراقو کی هم ما نه وو لوستي او نه می د بل چا نه اوریدلي وو ،خو نني دوه فرعونان – دوه لافوکان – دوه لاټوګان – دوه د ملی وحشت – دغه د اتلافی موازی حکومت مشران ( ع او غ )  په ډیره بې شرمۍ – په ډیره بی حیايي – په ډیره دیده درايي – او بل اخره په ډیر شرم آورشکل خلکو ته په رڼو سترګو – په رڼاورځ – د خلکو په وړاندې فریب او بازی ورکوي د کمپاین د شروع نه ېې چې تهداب په فریب او چال او نیرنګ کیښودلو بیا تر ننه زموږ بیچاره – صاف – صادق او قلم به دسته – روشنفکران ملکی او نظامیان غولوی ، شرم – حیا – وجدان – میړانه – غیرت – افغانیت ددوی یوه په وجود کی نشته او ټول د صفر په صوات سره ضرب شوي دی ؟؟؟ که درواغ وایم نو لطفا د برقی تذکرو د نه ویشلو او د افغان د کلمی نه صرف نظرکولو ته ددغو دوو بیشرمانو ډیر ښه متوجه شۍ ، سرتاسر خلک ناری او سوری وهی چې د افغان کلمه باید  ذکر شي ، د چا نه ډا یژۍ  (( د عطامحمد نور نه ؟؟ د بیژن نه ؟؟ – د عظیمی وکیل د پارلمان نه ؟؟ د اسماعیل خان نه ؟؟ یا دیوه بل کوم خاین یا وطن فروش نه ؟؟ )) اشرف محمد خانه ته د چا ریس جمهور ېې ؟؟ ریسجمهور ېې که نه ؟؟؟ قووای مسلح لرېې که نه ؟؟؟ سرقوماندان اعلی ېې که نه ؟؟ دقاطعیت – جدیت – نظم – دسیپلین – میړانېې په اصولو او مفاهمو پوهیژې که نه ؟؟ زه که ریس جمهور واۍ او زما خبره صدراعظم نه وۍ منلې فورا می برطرفه کولو ، هرچا چی زما د امر او فرمان پرضد عمل کړۍ وو هغه می برطرفه کول او محکمی ته می سپارل ، دلته ما انارشی ، مذبذبتوب ، سازش ، توطیو ته هرګز اجازه نه ورکوله ، وطن ته -ادارې ته – ارامۍ ته – دخلکو رهبرۍ ته ( جدي او خاص تصمیم  ) په کار وو او دی ، ډیر په لوړ اواز ، ډیر په تند غږ ، ډیر اریګه مه چیغی مه وهه فقط اداره او د اداری جیلب په لاس کې واخله ، ریس اجرایه او پارلمان دواړه رخصت کړه ، نظامی حکومت اعلان کړه او هر څوک چې اندکترین مخالفت در سره وکړي فقط په دار ېې اویزاند کړه ، نه وینې چې هره ورځ څو سربازان – افسران او ملکی کسان وژل کیژي او جنازی ېې باریژي او په خاورو منډل کیژي او څومره ماشومان یتیمان کیژي او ښځې ېې کوڼډې کیژي او تاسې دواړه بیتفاوته ، خاموش ناست یاست ، څومره به خلکو ته فریب ورکوۍ ، ګرګ امد – ګرګ امد بل اخره لیوه زموږ خلک تباه کړل نور باید خلک په خپله د تاسې فریبکارانو او دغل بازانو او نیرنګ بازانو لکۍ در لڼډه کړي او دواړه په ارګ کی په دار اویزاند کړي ، دا اصول دی – دا د طبیعت قانون دی- دا اجتماعی قرارداد دی ،  او دا تقدیر دی نه بدلیژي .