کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

سياست منفعل! 

با وجود احترام بي پايان به مردم عام عربستان سعودي و ايران ، رژيم هاي شيخي ، آخندي ظالم و سراپا دروغ هردو كشورقابل نفرت اند.
افغانستان ، ايران، و عربستان همسايه هاي يك ديگر اند.
هردو كشور ايران و عربستان كشور هاي خودكفا، سروتمند و از نگاه نظامي داراي ظرفيت و قوت قابل غور و قابل حساب در منطقه اند.
 افغانستان يك كشور غريب ، بيچاره، دربدر و محتاج كه در اثر بيش از سه دهه جنگ و خون ريزي و تجاوز تقريبا همه دارو ندار اش را از دست داده است.
و فعلا مشكلات دروني، با مردم مريض رواني اش دنيا را به زانو در آورده است.
ايران همسايه ي كه سرحد مشترك و فرهنگ مشترك با افغانستان دارد.
عربستان همسايه دست سوم كه نه سرحد مشترك و نه فرهنگ مشترك با افغانستان دارد حتي اسلام عربستان سعودي خصوصا خاندان آلِ سعود مبني بر وهابيت است كه نه براي أهل تسنن و نه براي أهل تشيعه قابل قبول نيست.
اتفاقا رژيم هاي هردو كشور ايران و عربستان دوست مردم افغانستان نبوده و حتي به ويراني اين كشور به شكل علني آن دست دارند.
حالا منازعه و جنگ نيابتي بين عربستان و ايران در يمن در حال شعله ورشدن است.
متاسفانه افغانستان كشوريكه چندين دهه جنگ آنرا به كشور مصرفي، غريب و بيچاره و احتياج و دست به دامان كشور هاي خارجي تبديل كرده ،  نه در موقفي قرار دارد كه طرف واقع شود، نه ميتواند و نه بايد طرف ايران و نه عربستان را بگيرد. افغانستان بايد سراش را در گريبان اش كرده با بي طرفي كامل مصروف حل منازعات دروني خوداش كه تقريبا همه مردم اش باهم دشمني دارند، مشكلات اقتصادي ، زير بنائي ، تعليم و تربيه مردم اش، پيدا كردن نان، خانه و كار و بلاخره براي قوي شدن و بيشرف مردم اش شود. سياست منفعل را با مردم مريض و زخمي، جيب خالي، و شكم گرسنه نميشود از بين برد اول بايد قوي شد بعد سياست بازي كرد.
اين سياست هاي احساساتي و طرف واقع شدن ها افغانستان را به اين حالت گدايي رساند و حالا در چنين شرايط حساس به نابودي خواهد كشاند.
به گفته هموطنان هزاره ما ” اول تميز كو تميز كو بعد گميز كو” يا اول كندو را پر ارزن كن بعد فكر زن كن”.