کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

سرټمبه پاکستان به لارې ته راشي؟

وروسته له هغې چې د کابل ـ اسلام اباد په اړيکو کې ترينګلتيا اوج ته ورسېده؛ پاکستان له افغانستان سره د اړيکو د رغولو په هڅه کې شو. بيلابيل دولتي پلاوي يې کابل ته راغلل، ولسمشر غني یو ځل پاکستان کې ورسره ولیدل او په دې وروستیو کې د اسلامي همکاریو سازمان په سرمشریزه کې د ګډون په پار یې سعودي عربستان کې د پاکستان له نوې صدراعظم عمران خان سره هم خبرې اترې وکړې.

افغان ولسمشر داسې مهال اسلام آباد ته ور روان دی،چې له دې وړاندې د پاکستان اکثره راغلي پلاوي له کابله ناهيلې بيرته د پاکستان پر لور رهي شول او د افغان امنیتي او سیاسي برخې چارواکو سفرونو هم د پاکستان سرټمبګي سړه نکړای شوه.

په تېرو وختونو کې،خو کله،چې د آى اېس آى مشر نويد مختار کابل ته راغلی و ، د افغان ولسمشر لخوا ورسره د توند غبرګون او ترخو خبرو مسئله یادېده داسې ویل کېږي،چې ښاغلي غني ورته ویلې و که غوښتنې يې ونه منل شي او پاکستان په خپلو تېرو کړو ژمنو عمل ونه کړي، هيڅ افغان چارواکى به د اړيکو رغولو په موخه پاکستان ته لاړ نه شي او هيڅ پاکستاني چارواکي ته به اجازه ورنکړي، چې د افغانستان خاورې ته داخل شي.
خو ولیدل شي،چې ولسمشر به بیا پر خپل پخواني دريځ ټینګار وکړي؛ که نرمښت به وښيي؟

دوه اویا کاله کېږي،چې پاکستان د افغانستان پر وړاندې ډير مردار او دوه ګونی سياست پر مخ وړی او لا هم دا لاره تعقیبوي؛ په دې معنا،چې له هرې لارې او طريقې غواړي هم افغانان برباد کړي او هم ورسره په ښکاره د دوستۍ اړيکې ولري،خو په اصل کې بیا لکه خاین ملګري له شا ګوزار کوي.

کله هم چې د کابل او اسلام اباد اړيکې ترينګلې شوي؛ نو پاکستان تل له بيلابيلو ټاکنو یا بدیلونو څخه په استفادې هڅه کړې، چې دا اړيکې له سره ورغوي.
او د دې لپاره چې يو ځل بيا د کابل او اسلام اباد اړيکې عادي کړي؛ څو،څو ځله یې خپل پلاوي کابل ته راواستول،څو ولسمشر غني پخلا کړي او د افغان چارواکو له خبرو داسې ښکاري،چې د پاکستان منتر یو ځل بیا پر ښاغلي اغېز کړی؛ دا دی په همدې لړ کې يې په مکه کې د اسلامي هېوادونو له کنفرانس څخه په استفادې افغان ولسمشر ته د اسلام آباد د لیدو بلنه ورکړه او زموږ خوشبین یا ښايي مجبور ولسمشر ورسره منلې او د بهرنیو چارو وزارت مو هم له ولې(یو ډول ونه) څخه د مڼې تمه لري.

خو پوښتنه دا ده چې دا ځل به افغان لوری له کومو هیلو او پلانونو سره پاکستان ته ولاړ شي؟

آیا د پاکستان صدراعظم به د آی،اېس،آی او پوځ ساز له خولې خبرې وکړي او زړې په زړې به یو ځل بیا تکرار کړي که په رښتیا به هم پاکستانی صدراعظم د د دې هېواد لخوا پر کړیو ژمنو عمل وکړي؟

تر کومه ځایه،چې لیدل کېږي دوی تل په یوه غشي درې ښکاره کوي.
له یوې خوا خپلو خبرو ته دوام ورکوي،له بلې خوا پر افغان خاوره توغندي را اوروي او ترڅنګ یې له وسله والو طالبانو هم د فشار آلې په توګه کار اخلي.

بله مهمه موضوع د آی،اېس،آی تر مستقیم اغېز لاندې د دوی د رسنیو افغان ضد او پوچ تبلیغات دي،چې د ځان د سپین ښودلو او د افغان لوري د ملامت ښودلو لپاره ترې په لویه کچه کار اخلي او تاسې به وګورئ،چې د افغان ولسمشر له دې سفره به د دوی رسنۍ او چارواکو څومره د پوځ او حکومت په ګټه کار واخلي او سیاسي مانور به وکړي!
په پای کې د یادونې وړ بولم،چې سرټمبه پاکستان هغه لېوني سپي ته ورته دی،چې که هرڅومره ډوډۍ او خواړه ورکړي بیا دې هم د داړلو فکر له سره نه وباسي.

که داسې نده،نو پاکستان دې په رښتیني توګه دې خپله ملګرتيا او ښې اړيکې په عمل کې ثابتې کړي؛ځکه افغان لوري خو تل د دوی بلنې منلې دي او د خبرو او سولې لاس یې ور اوږد کړی.
که له کابل سره ښې اړيکې نه ساتي؛ نو لږ تر لږه بد خو دې هم نه رارسوي او دا باید تضمین کړي.
دا سمه ده چې پاکستان د نړۍ په نقشه شتون لري او  خلاصون مو ورڅخه ګران دی،خو بايد د ښه ګاونډيتوب لپاره کار صادقانه کار وکړي؛نه د شیطنت او شومو موخو پر بنسټ؛ او دا چاره هغه شوني ده، چې پاکستان د افغانستان پر وړاندې له دوه مخې پاليسۍ لاس واخلي او په عمل کې خپله ملګرتيا ثابته کړي. له دې پرته که پاکستان ته زر واره هم مینه ور وبخښل شي او ښه ورسره وشي؛نو دا به د هوا ګزول وي،چې له سرټمبه پاکستانه وغواړو،چې لارې ته راشي.

لیکنه : خوشحال آصفي