مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

مثلث خبیثه ی استخباراتی ایکه افغانستان را به کام آتش…

نویسنده: مهرالدین مشید اقنوم سه گانه ی شرارت در نمادی از…

اعلام دشمنی با زنان؛ زیر پرسش بردن اسلام و یا…

نویسنده: مهرالدین مشید رهبر طالبان از غیبت تا حضور و اعلان…

ګوند، ائتلاف او خوځښت

نور محمد غفوری  په ټولنیزو فعالیتونو کې د ګډون وسیلې   د سیاسي…

از روزی می‌ترسم 

از روزی می‌ترسم  که سرم را بر روی سینه‌ات بگذارم و تپش…

چرا نجیب بارور را شماتت و تقبیح نماییم ؟

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی           به…

«
»

جنگ دربرابرتروریزم ــ کارسازترین راه نجات

       نوشته ی : اسماعیل فروغی 

     افغانستان هیچ گاهی به اندازه ی امروز به مصیبت مبتلا نبوده است .اوج وحشتی که امروزطالبان درافعانستان برپا کرده اند ، درتاریخ بی مانند است. این اوج وحشت ، گروهی یا قوم خاصی را صدمه نمی زند ؛ بلکه ملتی را بسوی نابودی سوق می دهد . طالبان با بی رحمی تمام می خواهند افغانستان را درقرن 21 به سرزمین ارواح و به یک گورستان تمام عیارمبدل سازند.ــ گورستانی برای تمام باشنده گان آن . طالبان می خواهند به دستور حامیان شان ملت مارا ازهنروفرهنگ وازقانون وتمدن انسانی بیگانه کرده ، زنان را که نیم پیکراجتماع استند ، ازجامعه ی ما حذف نمایند .

      نسل کشی ها ، کوچ دادن های اجباری واخیراً شلاق زنی ها ، قصاص و تیرباران کردن زن و مرد درملای عام و بازمنع کامل ورود دختران دانش آموز به دانشگاه ها و منع کارزنان درتمام موسسات غیردولتی داخلی و بین المللی ؛ همه مصداق های روشن جنایت علیه بشریت است . تمام این اقدامات شنیع ، مردم ما را جاهل تر ، خوارتروذلیل ترازپیش به جهان معرفی کرده ، افغانستان را بد نام تروبیچاره ترازپیش خواهدکرد .

      طوری که معلوم است ، امریکاییان می خواهند باردیگرافغانستان را به میدان تاخت و تازِجاهل ترین گروه تندرواسلامی درآورده و ازآن برای ایجاد مزاحمت به حریفان ایرانی ، چینایی و روسی شان استفاده نمایند . آنان تحکیم نظام تروریستی – دینی درافعانستان را بهترین ابزاردست یافتن به‌ این منظورمی پندارند. اما آیا آنان به این اهداف شوم شان دست خواهندیافت ؟

    آیا مردم افغانستان تاابد آنان را تحمل خواهند کرد ؟ آیا جوانان ما بازهم دست زیرالاشه نشسته ، همچنان شاهد جنایات حکومت تک قومی و تک جنسیتی طالبان بوده ، نظاره گرناله های خواهران ومادران شان خواهند ماند ؟ آیا بالاخره تمام مردم ـ تمام مردان و زنان درپهلوی خواهران و دختران شجاع شان نخواهند ایستاد ؟

    واقعیت ها نشان می دهد که جان به لبِ مردم – بخصوص جان به لب جوانان ما رسیده است . جوانان ما اکنون برای دفاع ازعزت وناموس خویش و برای نجات وطن از اسارت تروریستان به جزبپاخاستن ، جنگ و رستاخیزعمومی علیه دجال های طالب ، راه دیگری نمی بینند.

        جوانان وطن وهمه ی مردم ، آرام آرام به این نتیجه و باوررسیده اند ‌که به پاخاستن وجنگیدن علیه تروریستان – ( از جنگ چریکی تا جبهه ای و ازمبارزات فرهنگی وتبلیغاتی تا برپایی اجتماعات و تظاهرات گونه گون ) ؛ تنها راه نجات وطن از ظلم وظلمت طالبانیست . آنانی که می گویند ، مردم ازجنگ خسته شده وافغانستان دیگر به جنگ نیازندارد ، اشتباه می نمایند . افغانستان امروز بیشترازهرزمان دیگر به جنگ عادلانه و دادخواهانه نیازمند است . مردم پرخاشگروجان به لب رسیده ی افغانستان حالا بیشتراز هرزمان دیگربه یک سازمان منسجم انقلابی ویک جبهه ی متحد آزادیبخش نیازمند است . افغانستان باید به آزادی ازدست رفته اش دوباره دست بیابد .

     ایجاد دسته ها وگروه های مخفی وعلنی آزادیبخش علیه طالبان ، مبارزات فردی و جمعی فرهنگی وتبلیغاتی واعتصابات و مظاهرات عمومی که روزتاروزدرتمام ولایات افعانستان ، گسترش و توسعه می یابد ، بی تردید کمرطالبان زورگو و جنگ طلب را خواهد شکست . و این تنها راه نجات دوباره ی وطن از چنگ وحشت طالبانیست …