تلافی غمها
نوشته نذیر ظفر 15/29/7
ما را کســـــــی به مهر تما شا نمیکند
بر گلــــــــــشن خزان زده ماوا نمیکند
سر مایه جــــــــوانی ما شد سپند عشق
افســـوس ها ؛ تــــــلافی غمها نمیکند
خوبان دری محبت خود بسته روی ما
حتی که ناز و عــــــشوهِ بیــــجا نمیکند
چون مرده روی آب حقیرانه می رویم
ما را قـــــبول ؛ دامــــــــن دریا نمیکند
ســــاقی بــــــــهر که جام دهد با تبسمی
با خـــــــــشم هم نگاهی سوی ما نمیکند
وای وطن میسوزد
نوشته نذیر ظفر
دیده بگشا که سرا پای وطن میسوزد
قله و دشت و دمن های وطن میسوزد
عند لیبان هــــــــــمه آوارهِ باغ دگران
همه در حســرت گلهای وطن میسوزد
اشک ما گل نکـــند آتش دیرینه خصم
هر کجــــا گوشهِ زیبای وطن میسوزد
زخــــــم جان شهدا آتش جانسوز شده
در لــــــحد هم به تمنای وطن میسوزد
مرد و زن جا مهِ مشکین عزا پوشیده
در مصا ئب همه همرای وطن میسوزد
نا لهِ هاتف وجــــــدان بدل ِ گوش شنو
می سراید به فغان : وای وطن میسوزد