زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

انگیزه های سفرملایعقوب به قطر 

                            نوشته ی : اسماعیل فروغی       اخیراً…

از واگرایی های سیاسی تا اشتباه ی راهبردی و تاریخی

نویسنده: مهرالدین مشید شعار های قومی دشمنی با وحدت ملی و…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

قمست سوم ایجاد اصلاحات و نخست وزیری شاه محمود: به نظر میرمحمد…

«
»

گزارشی از کارزار اربیل علیه یورش و مداخله نظامی‌گری و لشگر کشی ترکیه به کردستان!

برای پیش‌گیری از یک فاجعه  و نیز برای بیداری افکار عمومی در جهان،‌ شماری زیادی از فعالین سیاسی چپ و سوسیالیست و آزادی‌خواه و انترناسیونالیست و ضدجنگ ارتجاعی، به همراه  برخی از فعالین  سیاسی و اجتماعی و نمایندگانی از شهروندان آزادی‌خواه اروپایی و روزنامه‌نگاران و نویسندگان پیشرو چپ و آنارشیست  به فراخوانی از سوی کنگره مردم کرد در روزهای دهم تا ۱۲ ژوئیه راهی اربیل شدیم تا پیام رسان اتحاد بین مردم و جلوگیری از  کشتار و خونریزی باشیم. انگیزه همه‌ پیوسته‌گان به این کارزار، آگاهی افکار عمومی و پیش‌گیری از فاجعه‌ای بود که در نتیجه حملات اخیر دولت و ارتش فاشیست ترکیه به اردوگاه آوارگان در کمپ مخمور به شدت ادامه دارد. حضور انترناسیونالیست‌ها به هدف جلوگیری از ادامه بمباران به ویژه شنگال‌ و  جلوگیری از خالی کردن روستاهای کردستان و جلوگیری از ایجاد زمین‌های سوخته و جلوگیری از سرکوب نیروهای مقاومت و مردمی در منطقه از جمله شنگال بود. این فراخوان، زمانی بیش از پیش ضرورت یافت که خبر از فاجعه‌ای تاریخی می‌رسد. در حالیکه بمباران‌های شبانه‌روزی بر سرپناه ها و کشتزارها و زندگی و زیست زحمت‌کشان جریان دارد. ارتش ترکیه با به مداخله کشاندن و به پیش راندن و تجهیز نیروهای حزب دمکرات کردستان عراق در اقلیم برای یک جنگ نیابتی و داخلی و نسل کشی روی آورده است. بهانه‌ی ترکیه از این اشغال و لشگر کشی به اقلیم، حضور بخشی از نیروهای حزب کارگران ترکیه‌(پ.‌ک.ک) است اما  این بهانه‌ای بیش نیست. هدف ارتش و دولت ترکیه،‌ و نیز همکاری  نیروهای محلی در اقلیم، نابودی صدها هزار نفره در شنگال و مخمور، سرکوب و پاکسازی قومی و نابودی هر نوع مقاومت در منطقه است. این لشگر کشی‌ها و بمباران‌های شبانه روزی پهبادها و بمب افکن‌ها و توپ باران‌‌ها از زمین و هوا و حتی بریدن درختان دامنه‌ی کوه‌ها به ویژه قندیل و نابودی طبیعت و ایجاد زمین سوخته و بستن آب بر مردم روژاوا، پیش زمینه‌ی حمله و نابودی روژآوا است. به بیان دیگر هدف مرکزی دولت ترکیه و همدستان و نیروهای بسیج شده و نیابتی حاکمیت ترکیه و سرمایه‌داری جهانی و ناتو،‌ محو تجریه و الگوی شورایی و خودمدیریتی روژآوا است. 

پاسخ دادن به کارزار آشتی»، افشای سیاست کشتار جمعی در منطقه و آگاهی رسانی به افکار عمومی جهانی بود. پاسخ مثبت به این فراخوان،‌ ایجاد یک سپر انسانی به شکل سمبولیک بود تا سیاست‌های وحشیانه ارتش و دولت ترکیه و همدستان این حکومت را به جهانیان نشان دهند و بگویند که جنگی داخلی به سود سیاست‌های دولت ترکیه باید محکوم شود و نیز با مقاومت و با مردم زیر ستم و سرافراز منطقه، همبستگی نشان دهند.

اما ما در کنار و به همراه این پیام‌آوران انترناسیونالیستی از سراسر اروپا و منطقه، اعلام همبستگی با مردم حق‌طلب و آزادی‌خواه در کردستان و دیگر مردمان ساکن در منطقه، بر علیه جنگ و کشتار دولت و ارتش متجاوز ترکیه و محکومیت سیاست‌های شرم آور دولت اقلیم کردستان عراق بوده و می‌باشد!

حکومت‌ فاشیستی ترکیه در حالی‌که به رویاهای نئوعثمانی و مهار بحران‌های فزاینده و مرگ‌آور سیاسی و اقتصادی و اجتماعی گرفتار شده و به ‌سیاست جنگ افروزی و سرکوب مقاومت و درهم شکستن جنبش‌های کارگری،‌ زنان و زحمت‌کشان در سراسر ترکیه شدت بخشیده، در این میان حملات و همراهی‌های دولت‌های منطقه در برابر مقاومت و اتحاد و همبستگی  مردم کردستان و سایر خلق‌های تحت ستم منطقه به پیش برده است. حکومت ترکیه با لشگرکشی به روژآوا و اشغال صدها روستا و شهرهایی مانند عفرین و سری‌کانی و اقلیم کردستان و ارمنستان و لیبی و تهدید یونان و قبرس و غیره  این مناطق را به بحرانی سخت گرفتار کرده و خود در بحران‌ها گرفتار شده است.

در سال‌های اخیر دولت ائتلافی مذهبی – ناسیونالیستی‌(حزب عدالت و توسعه – حزب حرکت ملی) به بهانه‌های مختلف از جمله کودتا جنبش‌های ترکیه را سرکوب کرده و با دستگیری ده‌ها هزار نفر فضای خفقان‌آوری به وجود آورده است. 

ما امضاء‌کنندگان این بیانیه که روز شنبه ۱۲ جون ۲۰۲۱ به همراه چند تن از آزادی‌خواهان و انترناسیونالیست‌های سوئدی و ترکیه‌ و بوسنیایی و کرد ساکن فنلاند و دوستان فنلاندی‌ها‌ راهی کردستان عراق شدیم. سفر ما از استکهلم به قطر و از آن‌جا به اربیل بود. هواپیمای ما غروب شنبه در فرودگاه اربیل به زمین نشست از همان لحظه خروج از هواپیما و ورود به راهرو فرودگاه با کنترل غیرعادی روبرو شدیم. تمامی دوستان ما که پاسپورت اروپایی داشتند در همان لحظه بازداشت شدند. مامورین امنیتی لباس شخصی با رفتار خشنی بازداشت و به اتاق بازجویی برده و چرایی ورود به اربیل را جویا شدند. امنیتی هایی که سیاست‌هیا دولت ترکیه را به پیش می‌بردند تهدید کردند که: «عده‌ای از دشمنان ما به سازماندهی یک غوغا دست زده و شما وابسته به این حرکت هستید.» اعتراف کردندکه روز گذشته ۶۵ نفر از آلمانی و دیگر کشورهای اروپایی‌ها و امروز هم ده‌ها نفر از ورود به اربیل بازداشته‌ایم و شما نیز باید بازگردانده شوید و در حالیکه خشم و ترس از چهره ‌و صدایشان مشهود بود به تهدید اضافه کردند که: «ما هر شهروند دارای پاس خارجی را باز می گردانیم.»

تهدید کردند و گفتند «اگر از این‌جا بگذاریم به اربیل بروید، جان‌تان در خطر است و برباید برگردید.» ادعا کردن کسانی که از کشورهای مختلف وارد این جا می‌شوند قصد اغتشاش در اقلیم کردستان را دارند و رهبری و سازماندهی این آکسیون نیز در سوئد  انجام گرفته و هدایت می‌شود.»

با ما همانند مجرم برخورد می‌کردند و متوجه شدیم که همراه  با ما ۲۲ نفر از کشورهای مختلف اروپایی در یک روز بازداشت شده‌اند. همه ما را زیر نظر به شدت امنیتی قرار دادند و یک شب تمام با ده‌ها مامور امنیتی که ما را در محاصره گرفته بودند تا نزدیکی‌های صبح از دسترسی به آب آشامیدنی جلوگیری کردند و پس از تهدیدهای بسیار  با سپردن پاسپورتهای ما به کابین خلبان به قطر و سپس به سوید فرستادند. گفتنی است که پس از ۴۸ ساعت بین زمین و هوا تهدید در سوئد پاسپورت‌ها را تا محل کنترل پلیس تحویل ندادند. این بسیج نیروهای امنیتی در اربیل، نشانه‌ی هراس حکومت ترکیه و دولتی است که از حضور چند ده نفر که تنها پیام همبستگی داشتند و پیام همبستگی به خود می لرزیدند. ارتش ترکیه اما اجازه دارد با توپ و تانک و پهباد و بمب‌افکن اقلیم کردستان و بخش‌هایی از روژآو را به اشغال در آورده و همراهی می‌شوند. این نشانه‌ی هراس از همصدایی با مردم زیر بمباران‌های ارتش ناتو و کارگزاران محلی آن‌ها و هراس از حضور پیک دوستی و امید و همبستگی با مقاومت مردمی، دلیل بسیج نیروهای امنیتی در فرودگاه اربیل بود که موج می‌زد. پاسخ به فراخوان دوستی و حضور در اربیل، افشاگر جنایاتی بود که بر این مردم وارد آمده و می‌آید.

ناگفته نماند پیش از ما نزدیک به صد فعال سیاسی و نویسنده و روزنامه‌نگار رسانه‌های گروهی از کشورهای مختلف موفق شده بودند وارد اربیل شوند و اکنون در این سپر انسانی حضور دارند و  امروز  یعنی روز ۱۴ ژوییه در محاصره نیروهای امنیتی و تهدید، با موفقیت با حضور نزدیک به ۵۰ رسانه‌های گروهی بین المللی و محلی، کنفرانس مطبوعاتی موفقی را برگزار کنند و به طور مستقیم در سراسر جهان بازتاب داده شود. ما تمامی بازگردانده‌شدگان ‌در تمامی کشورهای اروپایی هرکدام با برگزاری کنفرانس‌های مطبوعاتی، سخنرانی،‌کنفرانس و آکسیون هم زمان، پژواک پیام فراخوان اربیل و حضور آنان در پایگاه سرکوبگران بودیم. 

بی‌تردید ما یورش ارتش فاشیستی ترکیه علیه مردم زیر ستم و آزادیخواه کردستان،‌ در روژآوا و شنگال و پناهندگان اردوگاه‌های مخمور و نیز یورش به نیروهای مقاومت را محکوم کرده و‌ حضور خود در کمپ همبستگی و پایداری را از جمله وظایف انترناسونالیستی خود دانسته و  پاسخ به این فراخون را ادامه می‌دهیم.

بی‌گمان همه‌ی نیروی‌‌های آزادیخواه و برابری‌طلب و آزاد و سوسیالیست، وظیفه‌ا‌ی آگاهانه و داوطلبانه دارند تا در مقابل هرگونه جنگ و یورش و ظلم و ستم و استثمار حکومت‌های سرمایه‌داری بایستند.

به همین دلیل با حفظ هرگونه ملاحظه و انتقاد‌ و دگراندیشی، وظیفه انترناسیونالیستی خود می‌دانیم که از جنبش‌های انقلابی و اجتماعی و مبارزات مترقی و برابری طلبانه پشتیبانی کرده و  از مبارزه برای رفع ستم‌های چندگانه بر مردم کرد و دیگر خلق‌ها و قومیت‌ها در منطقه دفاع کنیم!

عباس منصوران، حسین مقدم، بهرام رحمانی

۱۴ ژوپیه ۲۰۲۱