کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

چرا بیشترینه رویا های ما تحقق نمی یابند ؟

                نوشته ی : اسماعیل فروغی                                                  

    من از زمانه های دور رویاهای زیادی برای خودم و برای مردمم  داشته ام  ــ رویا هایی ساده و قابل تحقق و رویاهایی بزرگ و شاید دشواربرای تحقق . بسیاری از آن رویا هایم یا تحقق نیافتند و یا آنقدر بی نور و کمرنگ تحقق یافتند که بهتر بود اصلن تحقق نمی یافتند .                                      بهرحال ، اینجا میخواهم فقط چند رویای قابل تحققم را که تا هنوز تحقق نیافته اند ، بگونه ی بسیار فشرده و صمیمانه فهرست نمایم :

    ــ از بچه گی وقتی زیر نور چراغ تیلی درس میخواندم ، آرزو میکردم ایکاش تمام کلبه های تاریک ما با نور برق روشن میبود . وقتی بزرگ شدم دانستم که رویای داشتن خانه های پر از نور با چه رویا های بزرگ و با شکوهی پیوند خورده است ــ با رویا هاییکه بیشترینه تا هنوز برای من همانند یک رویا و حتا رویاهای غیر قابل تحقق باقی مانده اند .                                                 ــ به باورمن ، در اختیارداشتن چراغ معرفت ، یکی از بزرگترین و با ارزش ترین آرمانهای هرهموطن صاحبدل ماست که تا هنوز از تحقق آن فاصله داریم . دستیابی مردم به مشعل معرفت و بیداری ، یک اصل است ــ  مادر تمام آرمان هاست . تا مردم به این چراغ جادویی دست نیابند ؛ دستیابی به سایر آرمانهای بزرگ و ملی همواره با موانع و دشواریهای خاص و حتا مانندهم  روبرو خواهد شد .                                                                                                              حقایق تاریخی نشان میدهد که اکثریت مطلق مردم ما در طول زمانه ها ، در دشمنی با معرفت  با یک تحجر فکری وحشتناک و مرگباری دوچار بوده اند که متأسفانه تا هنوزهم با همان تحجر فکری بسر میبرند . این تحجر فکری سبب شده است تا چراغ جادویی معرفت همواره از ما دور و دورترشده ، در نتیجه مردم همواره سرنوشت شانرا بدست تقدیر سپرده ، از مستکبران ، متجاوزان ، غاصبان و دزدان به آسانی اطاعت ببرند و راه برون رفت از تاریکی و دشواری را به مشکل بیابند و حتا نیابند و مدام درمیان تاریکی دست و پا بزنند  .                                                               ــ رویای دیگر قابل تحققم ، دورشدن سایه ی تاریک دین باوری همراه با جهل ، تظاهر و ریاکاری از بالای سرماست . من به این آرزو هستم که همانند سایر کشورهای جهان ، درسرزمین من هم ،هرکنش و واکنش انسانی ، نه با ترازوی دین ومذهب ؛ بل با معیارهای قبول شده ی قانون ، عدالت و حقوق بشری به سنجش گرفته شود .                                                                    ــ من از دیر بازاست با این رویا نیز نفس میکشم که سرنوشت وطن ، مردم و قوانین مدنی کشور ما ، دیگر نه بدست جرگه ها و مجالس مملو از سالخورده گان قابل احترام  و اربابان قدرت و ثروت ؛ بلکه توسط حقوقدانان متخصص ، سیاستمداران خدمتگزار و نماینده گان هوشمند ، صادق و جوان ما مشخص و معین گردد .                                                                                          فشرده اینکه ، تا دین باوریٍ همراه با جهل ، ریاکاری و تظاهر و  تحجرفکری مرگبار بروی ما سایه افگنده باشد ، و تا مردم سرنوشت خود و کشور شانرا بدست تقدیر و بدست سالخورده گان و اربابان زر و زور سپرده باشند ؛  چراغ معرفت بدست ما نخواهد آمد و آرمان ها و رویا های بزرگ و ملی ما همچنان تحقق نیافتنی باقی خواهد ماند .                                                                من چند گپ دلم را فشرده و صمیمانه نوشتم  تا شما عزیزان در زمینه چگونه میاندیشید .                  به باورمن زمان آن فرا رسیده است تا همه ی ما مسوولانه بیندیشیم وشجاع باشیم . تا دیرنشده است ، باید  بی هراس از کمبودیهای جدی خویش ، انتقاد نموده ، در پی اصلاح خویش برآییم . ورنه همین تحجرفکری ، همین دین باوری همراه با جهل ، تظاهر و ریاکاری و همین سپردن سرنوشت بدست سالخورده گان و اربابان زر و زور ( و مانند اینها ) ،  ما را مادام العمر در گودال بدبختی و تیره روزی نگه خواهد داشت . وهیچ نیروی بیرونی بجزخود ما ، ما را ازین گودال هولناک بدر نخواهد آورد .  یاهو    جنوری 2016