کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

پیامد های زیانبار توافق امریکا با طالبان

                             نوشته ی : فروغی

          توافق قریب الوقوع امریکا با طالبان پیامد های زیانباری برای افغانستان خواهد داشت – پیآمد هایی حتا تا حد فروپاشی وطن واحد ما افغانستان .

          امریکاییان با سپردن اختیارعام و تام ولایاتی ازافغانستان به طالبان و بیرون کردن شمار زیادی از سربازان شان ازاین کشور ، بخش بزرگی از قدرت دولتی را در اختیار تروریستان گذاشته ، زمینه ی نفوذ و تسلط بیشتر پاکستان را در مناطق بیشتری از افغانستان مساعدتر خواهند ساخت .

          اما آیا کابل ، شمال افغانستان ( شامل توده های وسیع آسیب دیده از طالبان در شمال و رهبران و قوماندانان جهادی وابسته به شمال ) ،  قدرتهای منطقوی چون هندوستان ، روسیه و ایران ؛ با این تقسیم بندی و حاتم بخشی امریکا موافق اند ؟

          آیا طالبان حاضر خواهند شد تا به قوای مسلح موجود تمکین نموده ، سلاح برزمین گذارند و شامل پروسه ی سیاسی شوند ؟

         به نظر می آید ایالات متحده ی امریکا با محاسبات نادرست خویش ، باردیگر افغانستان را در گندآب افراطیت مذهبی غرق نموده ، میخواهد دامنه ی جنگ و برادرکشی را درافغانستان همچنان گسترده نگهدارد .

         ایالات متحده ی امریکا وپاکستان ، باری بقدرت رساندن طالبان این بنیادگراترین و شرورترین گروه مذهبی در جهان را در ادامه ی حکومت جهادی – اسلامی جنگ آفرین و چپاولگر قبلی شان تجربه کرده اند . هر دو تجربه نتیجه ای به جز آتش ، ویرانی و خونریزی بیشتردر قبال نداشته است .

        مگر آدم ازعقل بیگانه باشد تا باورنماید که اینبار با شرورترین بنیادگرایان اسلامی به صلح و ترقی دست خواهیم یافت .

        شاید در کوتاه مدت – تا پیروزی دوباره ی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری امریکا ، آتش بس و صلح نمایشی ای را شاهد باشیم ؛ اما همانگونه که گرداننده گان اصلی این بازی بزرگ باربار خود هم اذعان داشته اند ، این توافقات به معنای پایان جنگ در افغانستان نخواهد بود . نه تنها به جنگ پایان نمی دهد ؛ بلکه توازن قوا میان قدرتهای داخلی را برهم زده ، دشمنی میان گروههای قومی و مناطق مختلف افغانستان را تا آن حدی تشدید خواهد بخشید که خطر فروپاشی کشور هم میتواند متصور باشد .

       از جانب دیگر ، ترس آن وجود دارد که اعلام پیهم نیت خروج سربازان خارجی از افغانستان توسط رهبران دولت امریکا ، نگرانی های هلاکتبار رژیم فاسد و بی اتفاق کابل را به حدی افزایش بدهد که ساختار آسیب پذیر حکومت کنونی همانند رژیم دوکتور  نجیب الله فقید از درون بپاشد و کشور ما باردیگر صحنه ی خونین جنگهای گروهی کوچه به کوچه گردد .