کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

پاکستان ليوني سپي چيچلی؛ له وفادارۍ پرته ملګرتيا غواړي

وروسته له هغې چې د کابل ـ اسلام اباد په اړيکو کې ترينګلتيا اوج ته ورسېده؛ پاکستان له افغانستان سره د اړيکو د رغولو په هڅه کې شو. کابل ته يې بيلابيل دولتي پلاوي يې کابل ته راغلل، څو ورځې وړاندې د پاکستان د پارلمان پلاوی د ولسمشر غني د پخلا کولو او د کابل او اسلام اباد د اړيکو د بيا رغولو لپاره راغی، دوه ورځې وروسته يې د استخباراتي شبکې مشر نويد مختار له يو پلاوي سره راغی او اوس دا دی ويل کيږي چې د ژورناليستانو يو پلاوی يې کابل ته راغلی څو د رسنيو له لارې د دواړو هيوادونو تر منځ اړيکې له سره ورغوي.

د ژورناليستان ياد پاکستانی پلاوی په داسې مهال کابل ته راځي چې له دې وړاندې د پاکستان پارلماني او د استخباراتي ادارې پلاوي له کابله ناهيلې بيرته د پاکستان پر لور رهي شول. آن د استخباراتو پلاوي سره يې افغان ولسمشر غني ډير تند برخورد وکړ او ناهيلی يې پاکستان ته رخصت کړ. کله چې د پاکستان له پارلماني پلاوي وروسته د آى اېس آى مشر نويد مختار کابل ته راغی، نو ولسمشر غني ورسره په ډېره ترخه ژبه خبرې وکړې او ورته يې وويل، چې که غوښتنې يې ونه منل شي او پاکستان په خپلو تېرو کړو ژمنو عمل ونه کړي، هيڅ افغان چارواکى به د اړيکو رغولو په موخه پاکستان ته لاړ نه شي او هيڅ پاکستاني چارواکي ته به اجازه ورنکړي، چې د افغانستان خاورې ته داخل شي.

پاکستان د افغانستان به مقابل کې ډير حساس سياست پر مخ وړي، په دې معنا چې له هرې لارې او طريقې غواړي چې هم افغان برباد کړي او هم ورسره په ښکاره کې د دوستۍ اړيکې ولري. کله هم چې د کابل او اسلام اباد اړيکې ترينګلې شوي؛ نو پاکستان تل په بيلابيلو آپشنونو په استفادې هڅه کړې چې دا اړيکې له سره ورغوي. اوس د دې لپاره چې يو ځل بيا د کابل او اسلام اباد اړيکې عادي کړي؛ خپل څو پلاوي يې کابل ته راواستول چې ولسمشر غني پخلا کړي. دا دی په همدې لړ کې يې دا ځل د رسنيو مشران راواستول. خو پوښتنه دا ده چې په رسنيو يې څومره باور کيدلی شي؟ د پاکستان رسنۍ څومره خپلواکې دي او په کومه کچه خپل رسنيز رسالت سر ته رسولی شي؟

په پاکستاني رسنيو څنګه باور کيدلی شي؟ دوی خو نه يوازې دا چې خپل رسنيز فعاليت يې هير کړی دی بلکې مستقيماً د پاکستان د استخباراتي ادارې او پوځ تر قوماندې لاندې فعاليت کوي. ځکه تيره ورځ چې څو ورځې وړاندې د کندهار په سپين بولدک کې پر افغان خاورې پاکستاني پوځيانو بريد وکړ او له کلک افغاني مقاومت سره مخ شول چې يو زغروال موټر يې وسوځېده، بل يې د افغان پوله ساتونکو لاسو ته ولوېد، د نورو تجهيزاتو سره سره يو پاکستانى پوځ او ورسره موټر يې هم افغان پوله ساتونکو ونيول، نو په هغه وخت کې همدغو پاکستاني رسنيو د افغان چارواکو او حکومت پر ضد پراخ پروپاګند او درواغ شروع کړل چې ګويا ٥٠ افغان پوځيان يې وژلي، له سلو زيات يې ټپيان کړي او د افغان پوځ څلور پوستې يې هم له منځه وړي دي.

همداشان کله چې په سپين بولدک کې پاکستان پوځيان د سرشمېرنې په نوم افغان خاورې ته ننوتل او د افغان سرحدي ځواکونو لخوا يې کلک مخنيوی وشو؛ نو پاکستاني پوځيانو پر تورخم توغنديز بريدونه پیل کړل چې څو ټانکرونه په کې وسوځيدل او يو تن په کې ووژل شو. په همدې وخت کې پاکستاني رسنيو د آی ايس آی او پوځ په اشاره د افغان حکومت پر ضد بیا هم پوچ تبليغات پيل کړل چې ګويا افغان حکومت په تورخم کې په پاکستاني ځواکونو بريد کړی دی او ملکي خلک يې وژلي دي. او همداشان ډيری نورې بېلګې هم شته چې د استخباراتو او پوځ لخوا د پاکستاني رسنيو په انحصار دلالت کوي. نو په داسې يو حالت کې چې رسنۍ يې هم د استخباراتو او پوځ لخوا منحصر شوې وي؛ کله د دوه هيوادونو د اړيکو په رغولو کې مثبت ګام اخيستلی شي؟

بيا هم وايم چې پاکستان ليوني سپي چيچلی دی چې له افغانستان سره له وفادارۍ پرته ملګرتيا غواړي. دوی بايد خپله ملګرتيا او ښې اړيکې په عمل کې ثابتې کړي، که ښې اړيکې له کابل سره نه ساتي؛ نو کم تر کمه بد خو دې هم نه رارسوي. دا سمه ده چې پاکستان د نړۍ په نقشه کې د افغانستان ګاونډی هيواد دی او  خلاصون مو ترې نشي کيدلی یعنې دا امکان نه لري چې افغانستان دې د پاکستان له ګاونډيتوبه انکار وکړي. خو بايد د ښه ګاونډيتوب لپاره کار وشي او دا کار هغه وخت امکان لري چې پاکستان د افغانستان پر وړاندې له دوه مخې پاليسۍ لاس واخلي او په عمل کې خپله ملګرتيا ثابته کړي. له دې پرته که کلونه هم تير شي د کابل ـ اسلام اباد اړيکې به ثابت حالت ونه لري.

لیکنه : خوشحال آصفي