نقد متافیزیک؛ شرط انقلابی بودن،شد

Metaphisik. آرام بختیاری متافیزیک؛ میان الاهیات، و هستی شناسی توهمی.   آغاز بحث متافیزیک…

جهان در آستانهٔ زوال دموکراسی

نویسنده: مهرالدین مشید فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ نقطهٔ…

اتحاد 

تابکی در رنج  و دوری ها ستیم موج  نا  پید ا…

نان آوران کوچک

   ساجده میلاد در ازدحام جاده در شب ها  کودکی پرسه می‌زند هر…

یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

«
»

پاکستان د سرخوږي بل نوم

پاکستان هغه هېواد دی، چې افغانستان یې له ولس سره کلتوري، مذهبي، اقتصادي او نورې ګډې اړيکې لري. دغه هېواد له جوړېدو بيا تر اوسه د افغانستان په جګړه کې ستره ونډه درلودلې ده. د پاکستان جوړېدو بیا تر دې دمه یې له هر لوري هڅه کړې، چې په يو نه يو ډول افغانستان ته سرخوږی جوړ کړي.
کله يې په کورنيو چارو کې ښکاره لاسوهنه کړې، کله يې د مذهبي ايډيالوژۍ له لارې د جګړې ډګر ګرم ساتلی، کله يې له سرحدي سرو کرښو تجاوز کړی او کله يې بیا له افغان دولت سره پټه دوه مخې ډيپلوماسي پر مخ وړې ده.
له کلونو راهيسې د پاکستان د شف شف موخه د ډيورنډ کرښې ته رسميت ورکول دي، چې په يو نه يو ډول دغې کرښې ته رسميت ورکړي او افغان دولت ته په نړيواله کچه د دغې کرښې د رسميت اسناد پيدا کړي.
په ډيورنډ کرښه د اغزن سيم له غزولو نيولې بيا په سرحدي سيمو (د ننګرهار په ګوشته کې دروازه، د پکتيکا په انګور اډه کې دروازه، د کندهار په سپن بولدک کې د افغانستان خاورې ته راننوتل) په دغو سيمو کې د افغانستان په خاوره تأسيسات جوړول، پر ډيورنډ کرښه خندق کيندل ټولو ته یاد دي او د پاکستان دغه ټولې هڅې يوازې  او يوازې د ډيورنډ کرغيړنې کرښې ته د رسميت ورکولو په خاطر دي. 

د پاکستاني پوځ مشرانو په وار وار د ډېورنډ پر کرښه د امنیتي پوستو پر ډېرولو ټینګار کړی او دلیل یې هم د ترهګرو د تګ راتګ مخنیوی دی.
پاکستان وروسته له هغه دا اقدام وکړ،چې ولسمشر محمد اشرف غني اسلام اباد ته د یو خپل لومړني سفر په ترڅ کې ومنله، چې د پاکستاني طالبانو په خلاف به په افغانستان کې عمليات کوي، خو پاکستان هېڅکله هم رښتینی ګام پورته نکړ.

دا دی اوس،چې عمران خان امریکا ته روان دی؛ د خپلو ګټو لپاره یې ځیني اقدامات وکړل او وروستی ګام یې دا و،چې حافظ سعید یې ونیوو؛ څو امریکا ته وښيي،چې موږ سرخوږی نه،بلکې د ترهګرۍ پر وړاندې مبارزه کې همکار یو او مرسته کوو.

پاکستان په وروستيو کې په پرله پسې توګه هڅه کړې له اوسني حکومت او امریکا ته د ښه نیت ښودلو له لارې د ډيورنډ د رسميت اړوند اسناد ترلاسه کړي، خو په مقابل کې يې افغان حکومت تل ګونګه روژه نيولې او چوپتيا یې خپله کړې ده. که څه هم افغان حکومت  تر ډېره کوښښ کړی،چې پاکستان په خپل رنګ کې کوټ کړي،خو که رښتیا ووایو افغان حکومت د پاکستان پر وړاندې هېڅ ډول اغېزناکه ،پر ملي ګټو ولاړه او دایمي پالیسي نده خپله کړې.
د افغانستان حکومت په پکار ده، چې خپله پالیسي د پاکستان اړوند داسې عیار کړي،چې که د سولې مذاکرات کېږي،که د امتیازاتو بحث رامنځته کېږي او د معاملو خبره کېږي، نو افغان ولس او افغانستان باید قرباني نه،بلکه لاسته راوړنه ولري. د دې ترڅنګ د عامه خلکو په کچه،چې په هغې کې رسنۍ ، محصلین ، د مدني ټولنې غړي او….هم د اعتماد جوړولو په بهیر کې شامل او د باور رښتینې فضا رامنځته شي. که افغان دولت دغه دریځ خپل کړي، نو د آرامۍ،بریا او د افغانانو د ګټو د تأمینېدو یو څه تمه شته؛ که نه نو همدا اوسنى حال به دوام ولري او هره ورځ به نوې اندېښنې ور زیاتېږي.

لیکنه: خوشحال آصفي