ملیشه سازی
من و نسل ما شاید کارشناس نظامی نیستیم ولی تجربه بیش از 30 سال زندگی در خطرناکترین جنگ های قرن 21 را در کشورم که هر لحظه بد تر از خط مقدم جبهه بود را داریم.
ملیشه سازی، اربکی و یا سلاح دادن برای افراد غیرمسوول هیچگاهی پیشینه خوب ندارد و نتنها نتیجه کارا و موثر نداشته بلکه سبب از هم پاشیدن نظام و هرج و مرج شده است.
تجربه ملیشه سازی دوران داکتر نجیب سبب ناامنی بیشتر ،منجر به سقوط نظام ، دولت و حتی از هم پاشیدن اردو صد ساله و آغاز بدبختی افغانستان گردید.
تجربه ملیشه سازی در عراق سبب به وجود آمدن داعش و تروریستان خطرناک که منجر به بربادی و از همپاشییدن دولت عراق گردید.
ملیشه و اربکی ها همیشه از بقایای جنگجویان ، بعضا ناقضین حقوق بشر و افراد غیر مسوول، قلدران و … اند که به محاکمه و بعدا به تداوی روحی ضرورت دارند تا در صورت استفاده در جامعه تحت یک نظام و دسپلین قرارگیرند تا بتوانند مسوولیت و مسولیت پذیری را بیاموزند.
دولت بخاطر امنیت و نظم در جامعه باید به تقویت اردو، پولیس و استخبارات مسلکی بپردازد تا ملیشه سازی.
همین نیروهای چند صد هزار نفری امنیتی افغانستان اگر به صورت درست مدیریت شوند، برایشان به صورت درست به اندازه مسوولیت صلاحیت داده شود یعنی فعلا قوت های امنیتی افغانستان مسوولیت دارند تا امنیت سرتاسری را برای افغانستان تامین کنند ، یعنی دشمن باید تعریف شود، انگیزه و حب وطن و نگهبانی از وطن باید ایجاد شود و دشمن و یا هرگروهیکه سبب کوچکترین ناامنی در کشور میگردد باید در هر جای حتی در دورترین نقطه کشور و در صورت ایجاب بیرون از کشور شناسایی و باید از بین برده شوند. اما نه مسوولیت نیروهای امنیتی بیشتر از صد فیصد وطاقت فرسا ولی صلاحیت شان صفر و در گرو یک چند شخص فاقد دانش نظامی، که با بازیهای سیاسی سبب رهای ، کمک و قدرتمند شدن دشمن میشوند و انگیزه را در نیروهای امنیتی از بین میبرند میباشد.