کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

   عید قربان

              

                عزیزه عنایت                                              

                      ای یتیمان وطــن جـــانم بــه قــربـان شما

                      عید قربان است وهستم دل پریــشان شما

                       سفــرۀ عیدی تـان دوراست ازشیروشکر

                       گوشت راعمری ندیده گوشـۀ خوان شما

                       مــژدۀ از جامـۀ نـو نیست از بهر شمــا

                       کیست تا یک لحظه سـازد دور,حـرمـان شما؟

                       وای برحال وطنداری که قصد حج نمود

                       غافل از حال غریب وشام بی نـان شمـا

                        شادی عیداست درهرقریه وشهر وطـن

                        نیست لبخنـدی به لبهای ثنا خوان شمــا

                        صبح تا شام است کارشاقه دامنگیرتـان

                        شرم کی دارد عدو از چشم گریان شما

                        اشک تان سیلاب گردد کاخ ظالم برکند

                        حــق بگیــرد انتقـام اشـک غـلطان شما

                        سرپناهی نیست تاآسوده گرددیک نفـس

                        روح وجانی خسـته وتن های نالان شما

                        سینــۀ کوه میشگافــد نالـۀ شبهای تــا ن

                        عــالمی ســوزد سراپـا آه پنهــان شمـــا

                       هرزمان دارد یتیمان رنج و اندوهی ولی

                        انتحاری نیزافـزود, غم به دوران شمــا

                        ایکه امید است, آید روزگـاری در وطن

                         بشگفـد گلهـای سرخ نخــل ارمـان شما

                         کی شـود راحت (عزیزه)تا نگرددآن وطــن

                             مسکـن آسایش وبــاغ و گلستـان شمــا