کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

شطرنج خونین شاهزاده در سرزمین تریاک‎

بازی شطرنج خونین شاهزاده هری در سرزمین تریاک، رقم خورده؛ جایی که انگلیسی ها و طالبان، اگرچه ممکن است در مواردی علیه همدیگر جنگیده و نیروهای طرف مقابل را کشته باشند؛ اما در یک نقطه به هم می رسیدند و منافع مشترکی داشتند و آن، درآمدهای هنگفت ناشی از تجارت تریاک بود.

شاهزاده هری؛ عضو خاندان سلطنتی انگلیس در کتاب خاطراتش مدعی شده که ۲۵ عضو طالبان را زمانی که خلبان هلیکوپتر جنگی آپاچی بوده، در دومین سفر خود در افغانستان کشته است.

روزنامه‌هایی که به کتاب خاطرات شاهزاده هری، دوک ساسکس پیش از نشر دسترسی پیدا کرده‌، این بخش از خاطرات او را نقل کرده‌اند.

شاهزاده هری در این کتاب نوشته است که در شش ماموریت به افغانستان و در جریان پرواز با هلی‌کوپتر آپاچی منجر به «گرفتن جان انسان‌ها» شده، چیزی که به گفته او «نه به آن افتخار می‌کند و نه از بابت آن شرمنده است.»

او نوشته است که «این آمار تلفات من را سرشار از غرور نمی‌کند؛ اما شرمنده هم نیستم. وقتی در گرما و سردرگمی جنگ غوطه‌ور شدم، به آن ۲۵ نفر به عنوان انسان فکر نمی‌کردم. آنها مهره‌های شطرنج بودند که از روی صفحه حذف شدند، افراد بدی که قبل از اینکه بتوانند افراد خوب را بکشند، حذف شدند.»

اگرچه اعتراف صریح و بی پرده و شوکه کننده شاهزاده انگلیسی، انتقادهای فراوانی را برانگیخته و حتی نظامیان و مقام های انگلیسی نیز به این بخش از خاطرات او واکنش منفی نشان داده اند؛ اما نه به دلیل جنبه انسانی و حقوق بشری اقدامات او در کشتن بی رحمانه دشمنانش در جنگ افغانستان؛ بلکه به این جهت که او با این اعترافات، خشم دشمنان انگلیس را برانگیخته، به نفرت آنها دامن زده و ممکن است در آینده آنان را به انتقام جویی و هدف قرار دادن انگلیسی ها یا منافع انگلیس، ترغیب کند.

مقام های مختلف طالبان و شبکه حقانی هم به این اعترافات، واکنش های گسترده نشان داده اند که در این میان، یک کنشگر غربی، در پاسخ به موضع گیری انس حقانی؛ برادر سراج الدین حقانی به این خبر، به طعنه گفته است که یک عضو شبکه حقانی هرگز نباید درباره نقش یک نفر دیگر در کشتار انسان ها ابراز نظر کند.

با اینهمه، اعترافات شاهزاده هری از جنبه ای دیگر نیز قابل ارزیابی است؛ از این حیث که او در آن زمان به عنوان یک نظامی، مأموریت داشته در جنگی شرکت کند و در جریان آن، کشتن افراد دشمن، امری طبیعی بوده است. بنابراین، حتی اگر او اعتراف هم نمی کرد، کسی نمی توانست ادعا کند که او و دیگر همرزمانش، مأموریتی کاملا انسانی و صلح آمیز داشته اند و هیچکسی را نکشته اند!

آنها برای کشتن به افغانستان آمده بودند؛ اما اینکه شماری از آنها به نقش خود در کشتار، اعتراف نمی کنند، یا به تعبیر طالبان «نجابت» کافی ندارند و یا شجاعت لازم را.

نکته مهمی که در این میان، مغفول مانده این است که انگلیسی ها و هم پیمانان شان برای چه به افغانستان آمده بودند و چرا در نهایت، کشور را تسلیم دشمنان شان کردند و رفتند؟

همه می دانند که نام دیگر جنگ افغانستان در ادبیات رسانه ای و امنیتی غرب «جنگ تریاک» است و انگلیس در این جنگ، نقشی محوری و رهبری کننده داشته است؛ زیرا هم رهبری «مبارزه با مواد مخدر» را برعهده داشت و هم بخش اعظم نیروهای نظامی اش در ولایت آشوب زده هلمند مستقر بودند که در آن زمان، پایتخت مواد مخدر افغانستان و جهان محسوب می شد و به تنهایی حدود ۴۵ درصد کل تریاک دنیا را تولید می کرد.

پس بازی شطرنج خونین شاهزاده هری در سرزمین تریاک، رقم خورده؛ جایی که انگلیسی ها و طالبان، اگرچه ممکن است در مواردی علیه همدیگر جنگیده و نیروهای طرف مقابل را کشته باشند؛ اما در یک نقطه به هم می رسیدند و منافع مشترکی داشتند و آن، درآمدهای هنگفت ناشی از تجارت تریاک بود؛ زمانی که کشاورزان فقیر هلمندی، محصول ارزشمندشان را به بهایی ناچیز به دلالان و نمایندگان مافیای مخوف مواد مخدر می فروختند و انگلیسی ها، امریکایی ها و طالبان، هرکدام از سود سرشار حاصل از این تجارت مرگبار، سهم می بردند.

با توجه به این واقعیت، لفاظی های رسانه ای و جنگ توییتری انگلیسی ها و طالبان بر سر خاطرات بحث برانگیز شاهزاده هری و شطرنج خونین او در سرزمین تریاک، همه واقعیت میان دو دشمن قدیمی نیست؛ زیرا آنها در پشت پرده در یک تجارت سیاه و پرسود، شریک و رفیق بودند.

نرگس اعتماد