کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

سفرامریکا : گوشزدها و گوشمالی ها

    نوشته ی : اسماعیل فروغی

      درحالی که کشوردرآتش جنگ می سوزد و درحالی که طالبان این افراطی ترین گروه اسلامی درجهان ، بیش ازهشتاد ولسوالی را درشمال وجنوب کشوریکی پشت دیگر به تصرف درآورده ، دار و ندار ولسوالی ها و پاسگاه های نظامی را به چپاول می برند ؛ رهبران مملکتِ خداداد افغانستان ذوقمندانه به دیداررییس جمهورامریکا رفته اند تا خبرظفرمندی طالبان را در آنجا از زبان جوبایدن بشنوند .

      طوری که معلوم است امریکا با کاربرد راه ها و راهکارهای گونه گون میخواهد   شکست نظامی و بدنامی هایش را درافغانستان بپوشاند .امریکا سعی می نماید با تحمیل توافقنامه ی خلیلزاد – ملا برادر ، برتمام جناح ها ـ ازجمله جناح جمهوری سه نفره ،  هرطوری می شود حکومت عبوری یا مشترک را روی پا ایستاد نماید . بی تردید درامرکا به رییس جمهورغنی فهمانده خواهد شد تا مانع تحقق توافقنامه ی امریکا – طالبان نشده ، ازطرح های خنده داری چون انتخابات زودهنگام وغیره منصرف شده ، آماده ی امضای فرمان عفوهفت هزارطالب زندانی باقیمانده باشد . درامریکا به داکترغنی توصیه خواهدشد تا حرف شنو بوده و فقط اوامر و دساتیری راعملی نماید که برایش سپرده می شود.

      هیچکس نباید شک نماید که شکست نظامی – سیاسی امریکا درافغانستان دومین بدنامی و شکست آنکشور پس ازشکست ویتنام است . به باورتحلیلگران ، به همان اندازه که سیاستهای ضدبشری و سودجویانه ی امریکا در کل عامل این شکست و افتضاح است ، به همان پیمانه نیات و کردار نابخردانه ی فرستاده های آنکشور چون زلمی خلیلزاد ، حامدکرزی ، محمداشرف غنی و عبدالله عبدالله نیز در افتضاح وبدنامی امریکا و ناتو نقش برجسته داشته ، آن کشور را در فاضلآب بدنامی و ناکامی غرق نموده است .

     خلیلزاد ، کرزی ، اشرف غنی وعبدالله عبدالله منحیث سردمداران تمام گروههای مافیایی و جهادی، میلیاردها دالرکمکهای بین المللی را به هدر داده  نه برای آبادی کشوربلکه به کیسه های باندهای مافیایی جهادی و دیسانتی شان ریختند و کشور را فقیرترومحتاج تراز پیش نمودند – کشوری که درفساد و بیعدالتی غرق بوده ، هفتاد درصدمردم اش زیر خط فقرزنده گی کرده ، بیشترین درصد بیکاران و معتادان را در خود جاداده است .

    حالا که امریکا با شکل دادن حکومت موقت می خواهد ” بینی خمیری ” برای خوداش درست نماید ، غنی ، صالح و محب درین سفر باید بفهمند که وظیفه ی آنان فقط انجام دادن مو به موی کارهای خانه گی شان است نه کم و نه زیاد … .