به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

«
»

دنیا څه کوي او طالبان څه کوي!

زمریال اشنا

نوره نړۍ د خپل تخنیک او تکنالوژۍ په پیاوړتیا لګیا ده او زموږ طالبان خلکو ته زړې ببولالې غږوي.

ډېرلرې نه ځو زموږ ګاونډيو هېوادونو ایران، پاکستان او تاجکستان ته کتنه کوو.

کله چې په افغانستان کې جګړه پیل شوه، نو ورپسې په ایران کې هم اسلامي انقلاب وشو او ملایان په کې واک ته ورسېدل. اوس ایران د اټومي انرژۍ په ګډون، توپونه، ټانکونه، الوتکې، بېړۍ او هر ډول څیزونه او وسایل جوړولای شي. له ۴۰ کلونو راهیسې امریکا ورته غاښونه چيچي، خو پرې د تېري او برید جراات نه لري او دا ځکه چې ایران پیاوړی تخنیک او تکنالوژي لري. زموږ پر خاوره کله یو او کله بل رادانګي ان تر دې چې مار خو چیچلو، اوس چنګښې مو هم چیچي. په زرګونه کیلومتره خاوره مو پاکستان رالاندې کړه او تراوسه یوه ستنه هم نه شو جوړولای هغه هم له پاکستانه رانیسو.

همدا ډول پاکستان درواخله، چې له موږ يې ازادي واخیسته او اوس د اټومي بم په ګډون، الوتکې، ټانکونه او هر ډول وسلې جوړولای شي.

تاجکستان، ازبکستان او ترکمنستان چې تر پرونه د شوروي په اسارت کې وو، موږ ته برېښنا راکوي او خوراکي توکي مو له هغوی دي.

که له دې جګړو څه جوړېدای نو موږ او فلسطین به د نړۍ اول نمبر ابرقدرتونه وو، ځکه تر ټولو د اوږدې مودې جګړې مو کړې دي.

  دغو جګړو ورځ تر بلې خوار او ذلیل کړو، ځکه د جهاد په نوم خپلو نفسونو ته جګړه شوې او د پردیو او متجاوزینو پرځای په کې خپل وروڼه او مسلمانان وژل شوي دي.

جهاد چې مقصد يې یوازې د الله ج د رضایت ترلاسه کول دي ډېر فضیلت لري او له لومړي سره د پرمختګ او پراختیا سبب ګرځېدلی دی.

په یوه روایت کې راځي: وايي د هارون الرشید په وخت کې د غلو یوه مشهوره ډله وه چې ان حکومت پرې ډېرې پیسې انعام ایښی و. د غلو دغه ډله نیمه شپه د ډوډۍ خوړلو لپاره د یوه کلیوال دروازه ټکوي او ورته وايي چې مجاهدین دي او ډوډۍ غواړي.

د کور خاوند په ډېر اخلاص سره ورته ډوډۍ ورکوي او د اوداسه اوبه ورته تیاروي. د یوه غله په کوزه کې چې لږې اوبه په کې له اودسه يې پاتې دي، د کور خاوند یې اخلي او د یوه زوی په پښو یې وهی چې له موره شل پیدا شوی و. دی الله ج ته سوال کوي چې د دې مجاهدینو په روی یې زوی ورغوي.

الله ج د دغه سړي دعا قبلوي او زوی یې رغېږي. سبا يي د کور خاوند د غلو له دې ډلې مننه کوي او کېسه ورته کوي.

غله چې له کوره وځي پخپلو منځو کې وايي، کله چې د جهاد نوم دومره فضیلت او ښېګڼه لري، نو خپله جهاد به څومره فضیلت لري، ولې غلا نه پرېږدو او جهاد نه کوو، نو ټول غله د هاورن الرشید دربار ته ورځي او له هغه غواړي چې جهاد ته یې واستوي.

په تذکره الاولیا کتاب کې راځي چې شیخ ابوسعید به چې کله دېوال ته ویل ځه هغه به حرکت کاوه او لکه اس به ته. ابوسعید به خلکو ته ویل چې کله ایمان سم وي؛ نو دېوال د هر چا په خوله حرکت کولی شي. له هغه وخته تر اوسه د خلکو ترمنځ دغه وجیزه پاتې ده چې وايي که ایمان سم وي، نو دېوال هم حرکت کوي.

دلته له ۴۰ کلونو راهیسې یوشمېر کسان د جهاد په نوم جګړه کوي، خو چا یې د جګړې فضیلت ونه لیده او ورځ تر بلې یې بدتري رامنځته کړې ده. هېواد یې د فقر او بدبختۍ لور ته وړی دی او له خپلو ګاونډیانو یې ۵۰۰ کاله شا ته غورځولی دی.

طالبان باید نور خپله جګړه بس کړي، ځکه خلک له جګړې ستړي دي او لکه نور ولسونه په سوله کې ژوند غواړي او هیله لري چې پیاوړی تخنیک او تکنالوژي ولري چې پردي یې خاورې ته په بده سترګه ونه شي کتلای.

طالبان د خپل نفوذ لاندې سیمو کې د پراختیايي کارونو او پروژو مخنیوی کوي او هم پخپله ایډیالوژۍ کې له پراختیا، تخنیک او تکنالوژۍ سره مخالفت لري.

د یوه عاقل او بالغ انسان په توګه هر طالب دې یو ځل خپل سر ګرېوان ته ښکته کړي او له ځانه دې وپوښتي چې دنیا څه کوي او دوی څه کوي؟ او آیا دوی د ټول د پردیو د ګټو خاطر نه کوي او یا آیا دوی د پراختیایي کارونو او پروژو مخنیوي د خپلو بادرانو د خوشالولو له پاره نه کوي؟ او په دې دوی نه پوهېږي چې دوی په دې پاکه خاوره کې خاپوړې کړي دي او د دې ملک له خاورې تغذیه شوي دي او د دې هېواد پاکه هوا تنفس کړې ده او باالخره  دا خاوره ورته د مور حیثیت لري او باید د جګړې پر ځای د سولې لار غوره کړي څو پرمختګ او پوهې ته لاره هواره شي او خلک د ارام ساه وباسي.

پای