کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

بمناسبت روز جهانی توریزم

پنجم میزان برابر است با ۲۷ سپتمبر روز جهانی گردشگری از سال ۱۹۸۰ بدینسو سازمان گردشگری سازمان ملل متحد و بعضی از کشور های دیگر عضو این سازمان ۲۷ سپتمبر  را به عنوان روز جهانی گردشگری جشن میگیرند.

این روز فرصنی است تا کشور ها برای بلند بردن سطح آگاهی مردم در مورد گردشگری برنامه های تشویقی داشته باشند و در مورد نقش و تاثیر گردشگری بر ارزش های اقتصادی ، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اطلاع رسانی نمایند.

گردشگری از گزشته های دور وجود داشته است، چنانچه گفته میشود در دوران قبل از اسلام ، یونانی ها و رومی ها به خراسان قدیم سفر کرده اند.

در دوران بعد از اسلام اولین شخصی که از غرب به شرق آمده بود و سفرنامه های در مورد سفرش نوشت (بنیامین تولادی) از کشور هسپانیا بود که در سال ۱۱۵۹ م به شرق سفر کرد در گزشته گردشگری بصورت بسیار ابتدایی و با مشکلات زیادی روبرو بود ، کسانیکه به سفر سیاحتی میرفتند باید جسارت و شهامت زیادی را بخرچ میدادند و خطراتی بزرگ را بجان میخریدند. از آن جمله ناصر خسرو نذیر ابن بطوطه و مارکو پولو را میتوان نام بردکه سیاح نامیده میشدند.

سازمان گردشگری یکی از شاخه های سازمان ملل میباشد که در شهر مادرید پایتخت کشور هسپانیا است که بخش مهم و اساسی در رشد وضعیت گردشگری در تمام کشور ها بخصوص کشور های در حال رشد دارد.

بعد از جنگ دوم جهانی گردشگری بعنوان یک صنعت مهم در زندگی مردم جای گرفت، افغانستان در سال ۱۳۵۸ هـ.ش در کنار بیش از صد کشور جهان عضویت سازمان جهانی توریزم را کسب کرد ، بعنوان عضو فعال کمیسیون توریزم جنوب است فعالیت های دهه ۵ شمسی حدود نود هزار الی ۱۲۰ هزار توریست در افغانستان دیدن کردند.

گردشگری ، سیاحت یا توریسم بطور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته میشود، هرچند که در سال های اخیر شامل هرگونه مسافرتی می شود به کسی که گردشگری میکند گردشگر، سیاح یا توریست گفته میشود، واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردند. از زمانیکه مردم توانایی مالی بیشتری پیدا کردند و عمر شان طولانی تر شد این امر ممکن شد . بنابرین میتوان گفت که توریزم از جهتی از گزشته های دور وجود داشته است، سفرنامه های که امروز میبینیم بدست گردشگران به کشور های متعدد سفر کرده اند و چشم دید های خود را بصورت کتاب در آورده اند اما گردشگری در دنیای امروز بخاطر صنعتی شدن کشور ها و ذخیره بیشتر پولی به یک امر رایج همگانی تبدیل شده است.

در کشور های توسعه یافته گردشگری به صورت مرکز فرهنگی در آمده است هر فردی بطور متوسط یک ماه از سال را به  گردشگری می پردازند.

بررسی صنعت توریسم در افغانستان از آنجا مهم و اساسی مینماید که افغانستان هم نیازمند رشد اقتصادی و توسعه اقتصادی است و هم ظرفیت های جلب گردشگری دارد .

حال این سوال مطرح میشود که برای اقتصاد دانان و سیاستمداران و استراتیزیست ها چقدر دارای اهمیت اساسی است.

اغلب گردشگران از هر چیز به آب و هوا ، فرهنگ، آثار قدیمی یا طبیعیت مقصد خود علاقمند هستند. در گزشته ثروتمندان همیشه به مناطق دور دست سفر کرده اند ، البته نه به صورت اتفاقی ، بلکه در نهایت به یک منظور خاص بطور مثال برای دیدن ساختمانهای معروف، آثار هنری، آموختن زبان های جدید و چشیدن غذاهای متفاوت .

توریزم در حال حاضر در کشور های در حال توسعه رو به رشد بوده و به ویژه در فعالیت های اقتصادی آنهاا اهمیت فوق العاده دارد و از عناصر اصلی در آمد نا خالص ملی محسوب میگردد.

از آنجاییکه توریزم در فعالیت های کشور ها تاثیر فوق العاده دارد، برای اکثر کشور ها توریزم به عنوان یک صنعت مطرح است به همین خاطر است که کشور ها میزان زیادی بودجه را برای جلب گردشگران یا توریست ها اختصاص می دهند.

گردشگری برای کشور ها از اهمیت خاصی برخوردار است چون وقتی گردشگران به کشوری وارد میشوند الزاما باید هزینه های را در آن کشور بپردازند مثل هزینه غذا یا محل اقامت، هتل، مهمان خانه ، هزینه تفریحات، هزینه حمل و نقل، تورها ، پول خرید سوغاتی و کالای بومی کشور میزبان می پردازند و هزینه ورود موزیم ها یا مکان های دیدنی این پول ها از طریق ارزی که وارد کشور میزبان می کنند باعث رونق اقتصادی کشور می شوند ، رونق اقتصادی در حقیقت با گردش پول میزبان میشود، رونق اقتصادی در حقیقت با گردش میان شهروندان صورت میگیرد.

با وجود افزایش و در امد ها جلب گردشگری باعث اشغال برای شهروندان نیز میشود ، تخمین زده اند که از هر ده  نفر گردشگر که وارد کشور میزبان میگردد یک فرصت شغلی ایجاد میگردد بنابرین این مسله برای کشور ما افغانستان دارای اهمیت خاص میباشد.

افغانستان ظرفیت جلب گردشگران تفریحی مذهبی را دارا اند زیرا دارای آثار باستانی ، مناظر طبیعی برای توریست های تفریحی و هم نهاد های مذهبی را دارد که گردشگران زیادی را میتواند جلب و جذب کند بطور مثال میتوان از قلعه بزرگ بلخ ، تخت رستم در سمنگان ، شهر غلغله و بت بودا در ولایت بامیان و مناره جام و بسیاری دیگر از بقایای باستانی را نام برد که از عناصر باستان بجا مانده است .

ولایت های چون بامیان ، بلخ ، هرات، کندهار، غور ، غزنی بیشترین جاذبه های گردشگری افغانستان را در خود جا داده است.

افغانستان در کنار جاذبه ای طبیعی آثار های تاریخی زیاد دارد که در مناطق مختلف وجود دارد و به جاذبه های تفریحی کشور افزوده است. بناهاییکه هر کدام از ویزه گی ها و جذابیت های خاصی برخوردار اند و میتوان سالانه پای هزاران توریست ها و جهانگرد را به افغانستان باز نماید.

مجسمه بودا ، شهر ضحاک ، شهر غلغله ، چهل ستون و قلعه بربر در بامیان ، مسجد جامع هرات، قلعه تاریخی هرات ، مناره ها و آرامگاه خواجه عبدلله انصاری در هرات بالاحصار ، مرقد سلطان محمود ، آرامگاه سنایع و غیره در غزنی ، خرقه مبارک و باغ بابا در کندهار و تنگی شادیان زیارت سخی در مزار شریف میتواند نمونه های باشد که هم گردشگران مذهبی و هم تفریحی را میتوان جذب نماید اما با تاسف طی سالیان گزشته نسبت نا امنی ها و مسایل دیگر موانع جدی در صنعت  گردشگری افغانستان ایجاد کرده است.

باساس آماری اداره توریزم افغانستان در سال ۱۳۹۷ تعداد ۱۲۶۵۸۱۵۹ گردشگر داخلی و تعداد ۷۰۶۴۴ شهروند خارجی از ساحات توریستی افغانستان دیدن کرده اند. همچنان صنعت توریزم در این سال توانسته برای ۱۲۳۴۴ شهروند کشور زمینه کار را فراهم نماید.

توریزم در سال ۱۳۹۷ با وجود مشکلاتی زیادی و کمبود سهولت ها مقدار ۱۱۴۲۹۵۹۸ افغانی عواید داشته باشد.

در سال ۱۳۹۸ نیز فعالیت اداره توریزم با وجود مشکلات امنیتی قابل توجه است اما اگر اوضاع بدین منوال ادامه داشته باشد فرصت های خوبی را افغانستان ازین ناحیه ازدست خواهد داد.

(عبداللطیف صالحی)