شادترین مردم جهان در کجا زندگی می کنند؟
هفت کشور از ۱۰ کشور جهان که شادترین و خوشبین‌ترین مردم را دارند در آمریکای لاتین قرار دارند. این را یک نظر سنجی موسسه گالوپ نشان می‌دهد که در آن مردم ۱۴۸ کشور مورد سوال قرار گرفته‌اند.
از این مردم پرسیده شده است که آیا در روز گذشته، به خوبی استراحت کرده‌اند؟ آیا با آنها با احترام رفتار شده؟ آیا زیاد لبخند زده‌اند و خندیده‌اند؟ آیا چیز جدیدی یاد گرفته‌اند یا کاری جالب انجام داده‌اند؟ و آیا اینکه در روز گذشته احساس شادمانی کرده‌اند؟ پاناما در این نظرسنجی در جایگاه اول قرار گرفته است!
به نوشته کریستین ساینس مونیتور، شادترین مردم جهان در قطر زندگی نمی‌کنند جایی که بر طبق بسیاری از شاخص‌ها ثروتمندترین کشور جهان است؛ در ژاپن هم زندگی نمی‌کنند، جایی که بالاترین امید به زندگی را دارد؛ در کانادا هم زندگی نمی‌کنند، جایی که بالاترین میزان تحصیلات دانشگاهی را دارد. این کشورها حتی در ۱۰ رتبه اول هم قرار ندارند.
در یک نظرسنجی که ۱۵۰هزار نفر از همه جهان در آن شرکت داشته‌اند، نشان می‌دهد که هفت کشور از ۱۰ کشور با شادترین مردم، در آمریکای لاتین قرار دارند. بیشتر این هفت کشور، کشورهایی هستند که از حیث شاخص‌های متداول مناسب بودن زندگی در آنها، وضعیت خوبی ندارند، برای مثال، یکی از این کشورها یعنی گواتمالا از دهه‌ها جنگ داخلی و بعد از آن از نرخ بالای جنایات سازمان یافته رنج برده است و یکی از بالاترین آمار قتل در جهان را دارد.
گواتمالا از نظر شاخص توسعه انسانی سازمان ملل که ترکیبی از سه شاخص امید به زندگی، آموزش و درآمد سرانه است وضعیتی شبیه به عراق دارد، اما از نظر شاد بودن مردم در رده هفتم نظرسنجی گالوپ قرار دارد. گالوپ در هر کشور تقریبا از ۱۰۰۰ نفر، پنج سوال فوق را پرسیده است. در پاناما و پاراگوئه، ۸۵ درصد شرکت‌کنندگان به هر ۵ سوال فوق جواب مثبت داده‌اند. بعد از این دو کشور، ال‌سالوادور، ونزوئلا، ترینیداد و توباگو، تایلند، گواتمالا، فیلیپین، اکوادور و کاستاریکا در رده‌های سوم تا دهم قرار دارند.
غمگین‌ترین و ناراحت‌ترین مردم دنیا در سنگاپور زندگی می‌کنند، یکی از مرفه‌ترین و منظم‌ترین کشورهای دنیا که از توسعه‌یافته‌ترین کشورهای دنیا است. بعضی از دیگر کشورهای ثروتمند نیز در انتهای جدول شادمانی قرار گرفته‌اند. آلمان و فرانسه با کشور آفریقایی سومالی در رتبه چهل و هفتم شریک هستند. کشورهای مرفه ممکن است عمیقا غمگین باشند و کشورهای فقرزده غرق در شادی و یا نزدیک به آن هستند.
این مساله در تناقض با مفهوم جدیدی به اسم «اقتصاد شادمانی» است که بر اساس آن، تلاش می‌شود عملکرد دولت‌ها با افزودن شاخص میزان درک مردم از رضایت از زندگی خود به شاخص‌های متداول‌تری چون امید به زندگی، درآمد سرانه و میزان تحصیلات بهبود یابد. سازمان همکاری و توسعه اقتصادی که ۳۴ کشور از مرفه‌ترین کشورهای دنیا را در بر می‌گیرد، اخیرا «شاخص زندگی بهتر» را تعریف کرده است تا زندگی مردم کشورهای مختلف نه تنها بر اساس شاخص‌های مادی بلکه بر اساس کیفیت زندگی آنها نیز قابل مقایسه باشد.در بین کشورهای با کمترین میزان شادمانی و نگاه مثبت، قرار داشتن نام چند کشور مانند عراق، یمن، افغانستان و هائیتی جای تعجب ندارد، اما غمگین بودن مردم گرجستان، لیتوانی و ارمنستان کمتر طبیعی است. ارمنستان از انتهای جدول در رده دوم قرار دارد. این در شرایطی است که بعضی از اهالی آمریکای لاتین می‌گویند این نظرسنجی به یک مساله مهم در زندگی مردم آن مناطق اشاره دارد: «مردم آمریکای لاتین عادت دارند به‌رغم زندگی روزمره خود که ممکن است به نحو خردکننده‌ای سخت باشد، بر چیزهای مثبتی مثل دوستان، خانواده و مذهب تمرکز کنند.»
