افغانستان معاصر و بازتعریف هویت ملی پس از فروپاشی دولت

 نویسنده: مهرالدین مشید     افغانستان معاصر یگانه کشوری در جهان است که…

یار در پیری

نوشته نذیر ظفر12/30/25سفیدی  يى که  به زلفان  یار  میبینمشکوفه  هاى…

هستی، بود و است !

امین الله مفکر امینی                        1015-22-12! بهشتِ این دنیا را مفروش به نسیــــه…

از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

             خواب ظلمانی

خفتگا ن رویا ی  یک  آرا مش ا ند  همچوکشتی بسته…

      نسبت ونسبیت 

نسبت بیان منسوب ومربوط ،ربط وتعلق وبا مفاهیم تناسب ،متناسب…

این هم بیاد تاریخ بماند

قومگرایی و ائتلاف ها بر بنیاد قومیت حلال مشکل افغانستان نیست! گرایش…

چرا اخلاق در همه‌ عرصه‌های زنده‌گی میان بیش‌ترین بشرِ قرنِ…

اخلاق‌نگری به سیاست‌مدارانِ بد اخلاق: مورد ترامپ محمدعثمان نجیب نماینده‌ی مکتب-دینی فلسفی من…

برابری حقوی + استعداد ذاتی = شایسته سالاری...!

انسان ها٬ نظر به توانایی های ذاتی برابر آفریده نشده اند.…

مرغ رویا  

رسول پویان  مسوزان بال پـرواز پرستـوهـای زیبا را   میفگـن در قفسهای طلایی…

«
»

جوانان هموطن 

میرعنایت الله سادات                                                                    جون  2022                                                           

ساقی بریزباده که امشب ، شب منست          چشمی گشا وبین که یاران بامنست 

یاران صاف دل ، یادگارمیهن است            بی یار وبی دیار، کجا کیف بامنست

                        مستی سزد مرا که یاران بامنست 

گویم سخن زدل چوبینم عزیز دل               هرچند زخسته دل نخروشد نهاد دل 

ناید به شعرآنچه براید زسوز دل               دارم سخن به دل ، بجویم انیس دل   

                      حالی کنم از دل خسته ، مراد دل                                                                                

مهجور میهنم ولی قرب دوستان                یاد آورد زشوروزمستی به بوستان  

بینم درین میان ، صدها گل جوان               بشگفته اند همه ، زفرهنگ باستان

                       تحسین به آن که پرورید ، اینچنان 

مام وطن زدوری فرزند خود پریش           افسرده بود با دل نارام و ریش ریش

آمد بشارتی که فرزندش بود به پیش         خوشنود گشت وبگفتا چنین به خویش 

                       راحت شدم ز طعن حاسدان همیش

امشب به افتخارجوانان هم وطن               دارم ستایشی ، زفرزند بی وطن

درعالم فراقت وغربت از وطن                دلشاد کرد همت شان مادر وطن                      

                        باید که سرکشید، می بخاطروطن 

کی سازوسوزعشق رها میکند مرا            کی عقل ناتوان شفا می کند مرا 

رنجهای روزگار تباه  میکند مرا              امید به نسل نو، به پاه میکند مرا

                        قلبم برای این نسل نداء مکند مرا 

این نسل سرفراز، آراسته به علم              تقدیربایدش که میرود به راه علم  

پویان و کنجکاو، بدست آورد علم             رازترقی کشور، بیآبد زراه علم 

                        با جهل در ستیزوبایستند کنارعلم 

برخیزد ازمیان همین نسل علم جو             انسان حق شناس وجوانان رزمجو

پایان دهند به حیله وافکارکینه جو              یابند طریق تعالی مردم به جستجو                       

                         باید سپرد وطن به جوانان صلح جو

یاران مگر”عنایت”ی نصیب مابود           گر نسل علم جو به ما راهگشاه بود

بنیاد جهل ،  به نورمعارف فنا بود         یعنی که شب زفییض سحرصبح مابود

                        برگشت مرغکان به چمن کام مابود