یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«اسپینوزا در ترازوی مکتب من بیش از این نه‌می‌دانم: فیلسوفی،…

تذکر ضروری و تازه و بکر!در پایان هر بخش لینک…

«
»

تودې غونډې؛ سړې پايلې

د افغان سولې د بهير د څلور اړخيزو غونډو؛ چې پاکستان، افغانستان، چين او امريکا پکې ګډون لري، د جوړولو پرېکړه د تېر کال په دسمبر کې په اسلام اباد کې د پاکستان په کوربه توب د افغانستان په اړه د ايشيا زړه په کنفرانس کې شوې ده. د دې لړۍ لومړۍ غونډه د جنوړۍ په يوولسمه په اسلام اباد كې ترسره شوه. په دې ناسته کې د همغږۍ څلور اړخيزې غونډې د کار لپاره شرايط تصويب او په افغانستان کې د سولې او پخلاينې بهير د مخته وړلو په موخه د منظمو غونډو پر روانو ساتلو هوکړه وشوه. دغه راز پرېکړه وشوه چې په دې اړه دويمه غونډه به د مرغومي په ٢٨مه په کابل کې جوړه شي. دويمه غونډه په کابل کې ترسره شوه او يوازې دومره وشول چې طالبانو سره د خبرو د پيلولو لپاره د لارې پر نقشې خبرې وشوې. همداشان پريکړه وشوه چې درېيمه غونډه به د سلواغې مياشتې په ۱۷ مه نېټه په اسلام اباد کې ترسره شي. دريمه هغه هم ترسره شوه او وروسته له ډيرو هڅو دې پايلې ته ورسيدل چې له طالبانو سره د سولې خبرو اترو پر «نقشې» موافقه وکړي. د تيرو غونډو په څېر په دې غونډه کې هم د راتلونکې څلور اړخيزې غونډې نيټه وټاکل شوه چې له مخې به يي کابل د فبروري میاشتې د بلې څلور اړخيزې غونډې کوربه وي.

اوس په تازه کې راپورونه وايي کابل به راتلونکې اوونۍ د څلور اړخیزې ناستې کوربه وي. د پاکستان د بهرنیو چارو وزارت ويلي دغه غونډه به د راتلونکې سې شنبې پر ورځ په کابل کې وشي. سرچينه وايي د څلور اړخیزو ناستو په راتلونکې غونډه کې به د افغان حکومت او طالبانو ترمنځ د مخامخ خبرو د پیلیدو پر عملي لارو چارو او دغو خبرو ته پر جوړ شوی میکانیز خبرې وشي.

دا يو حقيقت دی چې افغان ولس غواړي د سولې د خبرو اترو پايله يوه سياسي پرېکړه وي، چې په افغانستان کې د زورزياتي په ختمېدو او د يوې دوامداره سولې په رامنځته کيدو تمام شي. خو که د دغو څلور اړخيزو غونډو تيرو دریو هغو او په تير کې له افغان سولې پروسې سره د پاکستان نيت ته وکتل شي؛ نو له راروانې څلورمې څلور اړخيزې غونډې هم د هيلو مزې شليږي. د پاکستان په نيت ځکه باور نه شي کیدای چې په تير کې يي د افغان سولې پروسې ته پراخ خنډونه رامنځته کړيدي. ښه بيلګه يي د سولې لومړي پړاو خبرو د ډپ کولو لپاره د طالب مشر ملا عمر د مړينې خبر خپرول دي چې دوه کاله وړاندې مړ شوی و خو پاکستان د ځانګړي موخې په پار په حساس وخت کې خپور کړ. پخوا د سولې راوستو له پاره هيلې يو څه غوړېدلې وې، چې ګواکي کېدای شي د سولې خبرې پر مخ لاړې شي او يوې پايلې ته ورسيږي، خو د ملا عمر د مړينې د خبر په خپرېدو سره دغه هيلې ختمې شوې.

همداراز د څلور اړخيزو غونډو پايلو ته په کتو داسې څرګنديږي چې دا غونډه به هم تش د کاغذ پر مخ په ژمنو وڅرخي او کومه عملي پايله به ونه لري. دا تيرې درې څلور اړخيزې غونډې چې ترسره شوي دي؛ په کې د چين او امريکا رول هم تر ډیره د پاکستان په ګټه دی او افغان لوري ته يي کوم شه زیری نه دی درلودلی دی. اصلاً په دغو غونډو کې د امريکا او چين د پاکستان د استازو په څېر معلوميږي. هر څه چې پاکستان وايي؛ دوی يي ورسره تايدوي. افغانانو چې کومه هيله له امريکا او چين څخه درلوده چې دوی دواړه هيوادونه به په پاکستان فشار راوړي څو د افغان سولې پروسه کې د ژمنو پر ځای عمل وکړي؛ هغسې ونشو. دوی دواړو هيوادونو تر اوسه داسې کوم خاص فشار په پاکستان نه دی راوړی چې پر اساس يي د پاکستان په نيت کې بدلون راغلی وي. نو فلهذا له راتلونکې غونډې هم ډيرې تمې نه شي کيدلای.

همداشان که څه هم د طالب مشر ملا عمر له مړينې وروسته د طالبانو په ليکو کې درز رامنځته شوی دی؛ په دې وروستيو کې هم د طالبانو د خپملنځي اختلافاتو راپورونه ورکول کيږي. د طالبانو د پاشل کید تر شاه د پاکستان لاسونه ښکاري چې غواړي يو ځل بیا د سولې پر مخ یو بل خنډ رامنځته کړي. اوس مهمه موضوع داده، چې له څلورمې څلور اړخيزې ناستې وروسته به د مخالفانو کومې ډلې په خبرو کې ګډون کوي او که نه؟ که ګډون کوي نو د دوی غوښتنې به څه وي؟ آيا د دوی د غوښتنو پلي کول د افغانستان د حکومت په وس کې دي که نه او يا لږ تر لږه نړيواله ټولنه کولای شي د مخالفينو غوښتنې ومني که نه؟

دا هغه پوښتنې دي چې وخت به يي ځواب ووايي.

لیکنه : خوشحال آصفي