محمد‌عثمان نجیب سحر در قاموسِ شب نیست  آن‌جا که منم خُفته‌ی بالینِ مرگ اند همه  آن‌جا که منم جزء دیو‌ و دَدْ حاکمی نیست  آن‌جا که منم قصه‌پردازی غیر از خیالات نیست آن‌جا که منم جاهلان و جاعلان همه ارگ‌نشین آن‌جا که منم عاقلان و آگاهان همه در بَنْد و زنجیر آن‌جا که منم هی…

رژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، دورۀ اوّل/ سال سوّم/ شمارۀ 22 بهمن و اسفند 1400 با آثاری از:ب.آبتین/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ ع.اردلان/ م.الفت/ اُمید/ م.امیدی/ ب.برِشت/ پ.پرستویی/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ب.حسن‌زاده/ ق.حیدر/ ش.دادگستر/ ع.ا.راشدان/ ه.رحمانی/ ر.رسولی/ ب.زمانی/ آ.زیس/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ پ.شهریاری/ ا.طبری/ م.عاطف‌راد/ ه.عبّاسی/ ع.قنبری/ پ.کوزینسکی/ ج.کوش‌آبادی/ د.ع.کولاییان/ ع.مجتهدجابری/ ف.مسعودی/ ب.مطلّب‌زاده/ پ.مقدّسی/ ف.منتظرظهور/ س.منتظری/ ح.موسوی/ م.مهرآور/ ن.میر/ ر.نامور/ م.نوری/ ت.واحید/ ل.هیوز/ پ.یغمایی/ ن.یوشیج و دیگران… منتشر شد.…

رسول پویان بگشای دیدگان که جهان جای دیگر است درشرق وغرب منزل ومأوای دیگراست بـرهـم خــورد نـقـشــۀ دیــروزۀ جــهـان چندین بلاکِ قدرت و همتای دیگر است سـرمـایـۀ جهان شـده در قـیـد چـنـد فـرد آیـنـده رزم پایـیـن و بـالای دیـگـر است سـرمـایـه اژدهــا شده و دم کـشـد زمیـن هردم به فکرطعمه وشوربای دیگراست تـوفـان بحــر و…

  گرامیداشت ازهشتم مارچ روز همبستگي زنان جهان     من صدای آن زنی کاو در میان آتش است شعله ها بس سرکش است میکشد فریاد و گوید جانیان سوزد تنم من صدای آن زنم من صدای آنکه از ظلم و ستم جان میدهد آه چه ارزان میدهد چون که او ارزش ندارد در وطن در مأمنم من…

موجود شگرف زندگانی چه‌بود تو بگو اگر بدانی پرسی اگر این ز من بگویم زن باشد و این انیس جانی آن کو به چمن همیشه بلبل وصفش بکند به نغمه خوانی اطفال فرا گرفت ازو درس  با لفظ نکو و خوش بیانی تربیه به دامنش گرفته ست ارباب معارف و معانی هرکس که کند به…

رسول پویان چشم مستی ساغـر صهبای دل بـا نگاهی پـر کـنـد مـیـنای دل بوی گیسویی رسد از دوردور حلـقه هـا می افکند در پای دل بیکـران گـردیـده ابحـار خـیال عالـمی گـم گشته در پهنای دل رقصِ مژگانِ فضای سرمه سا پر هـوای نغمه و غـوغـای دل جلـوگاه سـیـرت خـوبـان شــده بـزم شــوق انجـمـــن آرای دل…

چه مرگبار حالتی چه تیره گي و ذلتی به گوشها  نمیرسد ، صدای زار  ملتی صدای گریه های ما، صدای این زمانه است زخلق ماست جوی خون ،که هرطرف روانه است ز مرگ و نیستی بسی ،در هر گذر نشانه است نه آنکه بشنود صدا،نه گوش باز و همتی چه مرگبار حالتی چه تیره گی…

 آرام بختیاری  شکاکی، سیستمی فلسفی انتقادی است؟  شکاکی جریانی است ذهنی، ایده آلیستی، نسبی، و شکلی از فلسفه آگنوستیکی و لاادری. شکاکی یونانی انعکاس نظری و محصول جریان زوال و انحلال جامعه و نظام برده داری زمان باستان. آنها میگفتند حقیقتی وجود ندارد و جهان غیرقابل شناخت است و شناخت غیرممکن است. برای احساس رضایت…

                                          امین الله مفکر امینی          2022-23-02 من نهراسم ز خفه کردن صدای برحقم که دست توانای حق حامی مٌخلصان حق است  گرچه پرده های اغفال دریدنوازحقیقت دفاع کردن مشکل استولی آنکه  حمایتگرش حق استپریشانی خاطر بهرچیست! زنده گانی روزی سر آیدتطمیع نفس مادی و معنوی نباشد ابد پس در قید زنجیر کردن…

چه مرگبار حالتی چه تیره گي و ذلتی به گوشها  نمیرسد ، صدای زار  ملتی صدای گریه های ما، صدای این زمانه است زخلق ماست جوی خون ،که هرطرف روانه است ز مرگ و نیستی بسی ،در هر گذر نشانه است نه آنکه بشنود صدا،نه گوش باز و همتی چه مرگبار حالتی چه تیره گی…

دین یعنی که رهء راستی را پیمودن بهر آن مردم خویش رهء بیرون شدن از تیره گی را بنمودن نه که با نام خدا خلقِ خدا را بکشی ز سرای پدری اش پسر ازخانه کشی یا که بر طرز لباس و سر و ریش همه حکمت رانی بشماری نفس در شدن وبرشدن مردم را یعنی…

رسول پویان غروب دردل شام دراز رنگین است تموز داغ پر از تابلـوی زرّین است مـیـان کـورۀ آتـش فـتـاده مهـر منیر و یا طلای مذابِ اجاق برزین است گل و گیاه که در آفتاب می سـوزنـد تمـوز داغ مگـر قـاتـل ریاحین است به چاشتگاه ز پیکان نـور می ترسند چراکه برتـن آتش گرفته بنزین است…

گروهِ بیخرد و وحشی و خونخوارهء بسخوشی از مردم ما بگْرفتنددر شادی و سعادت بستندوطنم را یکی غمخانه و ماتمکدهء بنمودندهمه بیکار شدندز پي  لقمه نان  به تکدی رخ و آواره و بیمار شدندوای از این گروهِ بی سر وپاقاتل مردم ماخفه کردند صدای زن و بانوی وطندر زندان و جفا بر رخ شان بگشودندبسی…

در زندگی چه روز غریبانه داشتیم ایام خوب و وضع فقیرانه داشتیم میساختیم با غم و شادی خویشتن در کنج درد گوشه‌ی غم خانه داشتیم در دستگاه علم و ادب روزگار خوش با دوستان چه رسمی رفیقانه داشتیم در زندگی ز لذت دنیای عیش و نوش افزون ز حد نه آب و نه هم دانه…

نویسنده: عباس طاهری سیاوش کسرایی تنها شاعر حماسه‌سرای معاصر ما بود، شاید از آن رو که حماسه‌سرایی در میهن ما دلی از کوه می‌خواهد که آن را در هر سینه ستبری نمی‌توان سراغ کرد. شاعری که آرش را از ژرفنای اساطیر برمی‌کشد، تن و تیر و ترکش او را به سیماب آرمان صیقل می‌دهد، و پیکره…