پلان شهری یا مهندسی قدرت؟ واکاوی اهداف پنهان طالبان در…

نویسنده: مهرالدین مشید نگاهی به پروژه‌های عمرانی در شهر کابل با…

شوخ طبعی 

رسول پویان  خنده داروی طبع غمگین است  شـادخواری طبیب دیرین است  خنده روباش…

جنگی که بجای فروریزی دستگاه تروریست پرور، دندان های آن…

نویسنده: مهرالدین مشید جنگی که امید ها برای نابودی بزرگ ترین…

به یاد مادر

مادر به خوی عادت طفلانه ام هنوز از بهر تو سرخوش…

توهم پولی، دستمزد، تورم ـــ برشی از کتاب: «درس‌گفتارهای کاپیتال»

دانش و امید، شمارهٔ ۲۹، اردیبهشت ۱۴۰۴ ــ  اوایل سال ۱۴۰۳،…

     انزوای نمایشی، همکاری پنهانی: از انکار علنی تا توافق پشت…

نویسنده: مهرالدین مشید انزوای دیپلوماتیک تا معامله در سایه: روایت دوگانه…

یوغلط خبر د جنجال منبع

نور محمد غفوری په دې ورځو کې د مغرضو او دروغجنو…

و.ای. لنین- وحدت فلسفه و سیاست

ترجمه. رحیم کاکایی اوگورودنیکوف ولادیمیر پتروویچ، دکتر علوم فلسفه، پروفسور، رئیس کرسی…

ناله یی میهن

رخت سفر ببستم و سوی وطن شدم در آرزوی دیدن مهد کهن…

از شمس النهار ، بنیاد گزاری مطبوعات مدرن

1میرعبدالواحد سادات ترقیات عالم روبه بالاست  ما از بالا به پایین می…

روز جهانی مطبوعات و روزگار آشفته و نابسامان روزنامه‌نگاری در…

نویسنده: مهرالدین مشید هرچند روز جهانی مطبوعات (۳ می) فرصتی است…

ریشه‌یابی پیدایش سادات، خواجه، آقا و بار بی‌معنای مذهبی دادن به…

محمدعثمان نجیب بخش نخست:  مراد من این‌ است تا بدانیم، چرا مردمان…

مارکوزه؛- فیلسوف التقاطی جنبش دانشجویی

Herbert Marcuse (1898-1879) آرام بختیاری نیاز  فیلسوف "چپ نو" به فرویدیسم. مارکوزه (1979-1898.م)،…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت دوم  ادامه قسمت اول   نباید یک اصل عمده…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت اول   انگیزه این مقاله  تداوم بحث های…

وحدت ملی یگانه ضامن بقای کشور است

اگر از چهار راهی ها گذر کنی مزدور کار ،…

تقسیم جهان 

رسول پویان  زمیـن در بین غـولان جهـان تقسیم می گردد  تـوگـویـی از…

یووالی د بریا کيلي، د نن ورځې اړتیا

ليکنه: حميدالله بسيا په تاریخ کې ډېرې داسې شېبې شته چې ملتونه…

نقش و جایگاۀ اصلی دین در جهان معاصر

نویسنده: مهرالدین مشید فشرده عصر حاضر، که با بحران‌های هویتی، اخلاقی، زیست‌محیطی…

 ماکار گرو نیروی توانای جها نیم 

             به استقبال روز بین المللی کارگر  انسان بخاطر زنده ماندن خود…

«
»

آیا دسترسی طالبان به پهباد مساوی به دسترسی مجاهدان به استنگراست ؟

                نوشته ی : اسماعیل فروغی

     حملات پیهم طالبان با پهباد های نظامی براهداف ملکی و نظامی دولت افغانستان طی روزهای اخیرکه بی تردید چرخش خون آلودتری درجنگ پدیدخواهد آورد، خاطرات هلاکتبارحملات راکتی گروههای مجاهدان درسالهای 90 خورشیدی را به یاد ما میآورد که با فیر راکتهای استنگرامریکایی ، طیارات ملکی را نیز سقوط می دادند تا دولت وقت را مجبوربه تمکین بیشتربه خواستهای شان نمایند .

      آن حملات مرگبار و دسترسی مجاهدان به راکتهای خطرناک وهوشمند استینگر امریکایی درآن سالهاهم درست زمانی برای مخالفان دولت داکترنجیب الله میسر ساخته شده بود که ، مذاکرات صلح ژنیو براه افتاده بود ـ مذاکرات نفسگیردولت با مجاهدان که آرام آرام به مایه ی امید مبدل شده بود .

      در آن دوران نیز، هم امریکاییان وهم پاکستانیان ، ازیکسو سرابِ صلح ژنیو را به نمایش گذاشته بودند وازجانب دیگر گروههای قدرت طلب جهادی را به ایجاد رعب و ترس و وحشت روزافزون تشویق و ترغیب نموده ، هرروز تعداد بیشتری از راکتهای استنگرو انواع مخرب راکتها را دراختیار مجاهدان می گذاشتند .

     طبعاً مجاهدان اسلامی نیز که حمایت بزرگترین قدرتهای جهانی را با خود داشتند ، با راکت پرانی های بی رویه و با براه انداختن کشتارهای هولناک ـ حتا تا زنده زنده پوست کندن دهها ملا و معلم و ماموردولت ، انبوهی از رعب و ترس خلق نموده ،  ناتوانی و ضعف حریف شان را بهتر و روشن تر بروی صحنه می کشیدند .

     حالا که سه دهه از آن سالها فاصله داریم و حالا که بازمذاکرات صلحی ( اینبار نه در ژنیو بلکه در دوحه )  براه افتاده است ، متاسفانه دستیابی طالبان بر پهباد های هوشمند و حملات پیهم آنان براهداف گونه گون ملکی و نظامی – ازجمله بر قول اردوی پامیردرکندز ، حمله بر مقام ولایت در کندز و حملات شبیه پهبادی در ولایات لوگر ، پکتیا و جاهای دیگر را نمیتوانیم به فال نیک بگیریم .

     این حملات پهبادی مرگبارکه میتواند گواه روشنی ازتغیردرتاکتیک های خرابکارانه ترطالبان درجنگ بوده وهرگزکم خطرترازحملات استینگری مجاهدان نیست ، باید تکانه ی جدی باشد برای رهبران دولت افغانستان که با وجود قرارگرفتن در لبه ی پرتگاه ، هنوزنتوانسته اند ازگروهبازی و سیاستهای تکروانه ، تبارگرایانه و خودخواهانه ی شان فاصله بگیرند . هنوز نتوانسته اند و یا نخواسته اند درک نمایند که افغانستان به پاسداری وحفاظت جمعی در برابرتروریزم و بنیادگرایی نیازمنداست .