زلزلۀ ترکیه، آغاز تکان‌های زلزله‌ا‌ی و سیاسی در کرۀ زمین؟
دمیتری مینین (DMITRY MININ)
ا. م. شیری
پیش‌بینی‌های متخصصان
شمار قربانیان زلزلۀ فاجعه‌بار اخیر ترکیه به ۵۰ هزار نفر نزدیک می‌شود. در حدود ۲۰۰ هزار ساختمان ویران شده یا آسیب دیده است. و جهان از پیش‌بینی‌های دانشمندان دربارۀ تحولات بزرگ‌تر احتمالی در آیندۀ نزدیک هیجان‌زده است. وضعیت سیارۀ آشفتۀ ما و کیهان اطراف آن چنین است. و اگرچه اتهامات مربوط به ماهیت مصنوعی احتمالی تغییرات در پوستۀ زمین با کمک برخی از سلاح‌های مخفی بیشتر و از زمان خود بسیار جلوتر است، اما پیامدهای سیاسی جدی چنین فجایع بزرگی اجتناب‌ناپذیر است.
تصاویری از یک گسل زمین‌ساختی پس از زلزله در جنوب شرقی ترکیه
در پایان فوریه، فرانک هوبربیتس، زلزله‌شناس هلندی، که با دقت بیشتر زمین‌لرزه‌های ویرانگر ترکیه و سوریه را پیش‌بینی کرده بود، گفت که در مارس ۲۰۲۳ یک زلزلۀ بزرگ جدید در کرۀ زمین رخ خواهد داد.
در گزارش مؤسسۀ مطالعات هندسی منظومۀ شمسی که این دانشمند در آنجا فعالیت می‌کند، گفته می‌شود که نزدیک شدن سیارات در روزهای ۲ و ۵ مارس می‌تواند به لرزه‌های بسیار بزرگ در سیارۀ زمین منجر شود و به دنبال آن ممکن است یک سری زمین‌لرزه‌ها در بیشتر مناطق مستعد جهان رخ دهد.
نمودار لرزه‌ای ماه مارس- مؤسسۀ مطالعات هندسی منظومۀ شمسی
شدت این زمین‌لرزه‌ها می‌تواند به ۸.۵ درجۀ ریشتر و بالاتر برسد. لازم به یادآوری است که شدت زلزله ترکیه حداکثر ۷.۸ درجۀ ریشتر بود. این مؤسسه همچنین مناطقی را نام می‌برد که در منطقۀ به اصطلاح قرمز واقع هستند. این مناطق شامل جنوب ژاپن، اندونزی، پاکستان، یونان، پرتغال، بخشی از آمریکای شمالی هستند. روسیه نیز در این لیست قرار دارد. فرانک هوگربیتس معتقد است که احتمال دارد یک زلزلۀ ویرانگر در جزایر کوریل رخ دهد.
این پیش‌بینی به دلایل روشن، بیشترین نگرانی‌ها را در ترکیه برانگیخت. در همان روزها تکان‌های جدیدی با قدرت تا ۵.۶ در استان مالاتیا، شمال منطقه‌ای که قبلا روی داده بود، مشاهده شد. وحشت در میان بخشی از مردم به دلیل اینکه احتمالاً عنصر زیرزمینی به سمت آنکارا و استانبول در حال حرکت است، تشدید شده است.
مرکز زمین‌لرزه در مالاتیا
همچنین شایعاتی در مورد فوران احتمالی آتشفشان خاموش کوه کوش‌کایاسی در منطقۀ گوکسون در قهرمان ماراش، که آثاری از فعالیت‌های زمین‌شناسی غیرمعمول، به ویژه فوران خاکستر مشاهده شد، انتشار یافت. رنگ صخره‌ها در مکان توریستی زیبای بالکلی‌گؤل که در میان مردم به «برکۀ حضرت ابراهیم» معروف است، تغییر کرده است.
خاکستر بر فراز کوه کوش‌کایاسی
همزمان با وقوع زلزله مکرر در مالاتیا، منطقۀ مرز آسیای میانه و چین با قدرت ۵.۹ درجه ریشتر لرزید. در اینجا، بزرگترین نگرانی از پدید آمدن احتمالی گسل در اطراف دریاچۀ سریز ناشی می‌شود که در کوه‌های پامیر، حدود ۷۰ کیلومتر طول، تا ۵۰۰ متر عمق، با حجم آب بیش از ۱۷ کیلومتر مکعب و به وزن ۱۷ میلیارد تن آب دارد. دریاچۀ سریز جزو گروه دریاچه‌های مسدود است که در نتیجۀ انسداد فاجعه‌بار مصب رودخانۀ برتنگ پس از زلزلۀ سال ۱۹۱۱ پدیده آمده است. اگر تکانه‌های قوی جدید سد تشکیل‌دهندۀ دریاچۀ اوسوی را نابود کند، مناطق وسیعی از آسیای مرکزی زیر آب می‌رود.
دریاچۀ سریز
در شبکه‌های اجتماعی ترکیه و اکنون در آسیای میانه ترس‌ها، واهمه‌ها و شبهه‌ها مبنی بر اینکه آیا ارادۀ شیطانی یک نفر پشت این کار است یا نه، چند برابر شده است. سیاستمداران کل «توران بزرگ» احساس بی‌قراری می‌کنند. برخلاف برخی پیش‌بینی‌ها دربارۀ سقوط اجتناب‌ناپذیر رتبۀ محبوبیت اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه در این شرایط، او تاکنون نه تنها توانسته محبوبیت خود را حفظ کند، بلکه به دلیل فعالیت در نجات قربانیان و کمک‌رسانی به آن‌ها، آن را افزایش داده است. با این حال، این تا زمانی معتبر است که او برای حل مشکلات به وجود آمده منابع در اختیار دارد. اما هنگامی که منابع تمام شود، به ویژه در مورد زلزله‌های قوی جدید پیش‌بینی شده، ممکن است وضعیت به طور اساسی تغییر کند.
اگرچه دولتمردان و رسانه‌های اصلی ترکیه از فرضیات در مورد ماهیت مصنوعی فجایع روی داده در ترکیه اجتناب می‌کنند، اما چنین فرضیاتی در بین مردم بسیار رایج است. و همه به یک سمت نگاه می‌کنند. بسته شدن کنسولگری‌ها و سفارت‌های غربی چند روز قبل از زلزله، طغیان‌های عجیبی که قبل از شروع آن مشاهده شد، به این تردیدها دامن زد. این فرضیات در بین مردم در اثر افشاگری‌های سیمور هرش در مورد انفجار نورد استریم در دریای بالتیک توسط دولت ایالات متحده تقویت شد. مردم در خیابان‌ها می گویند: «اگر آمریکایی‌ها توانستند چنین خرابکاری هیولایی را در جایی انجام دهند، چرا نمی‌توانند در جایی دیگر به چنین کاری دست یزنند؟ به این واقعیت که ژئوفیزیکدانان تحریک زلزله توسط انسان را هنوز غیرممکن می‌دانند، افراد کمی باور می‌کند. از این گذشته ، هیچ کس تا این اواخر حتی جرأت نداشت به انفجار خطوط لوله توسط یک دولت فکر کند. با این حال منفجرش کردند! ترک‌ها از دولت می‌خواهند که تحقیقات دربارۀ همۀ علل احتمالی فاجعه را کامل کند و همچنین حفاظت از خط لوله‌های ترکیه را تقویت کند.
محل ساخت نیروگاه هسته‌ای در آک‌کویو
هیچ کس تضمین‌های واشنگتن را باور نمی‌کند. بلینکن، وزیر امور خارجه، که برای ابراز همدردی به ترکیه آمده بود، برای مثال به ترکیه، به «متحد» آمریکا، با وجود ضررهای چند صد میلیاردی آن، ۱۰۰ میلیون دلار برای بازسازی وعده داد. کافی است کمک ۱۰۰ میلیون دلاری آمریکا برای نجات جان انسان‌ها در ترکیه را با ۱۰۰ میلیارد دلار پرداخت شده به اوکراین برای گرفتن جان مردم مقایسه کنیم. کارزاری که آمریکایی‌ها علیه ساخت نیروگاه هسته‌ای در آک‌کویو توسط روس اتم تحت عنوان «ناامن» راه انداخته‌اند، در ترکیه نیز با سوء ظن زیادی مواجه شده است. در واقع بازرسی دقیق نیروگاه اتمی نشان داد که هیچ آسیبی ندیده و با رعایت تمامی اقدامات حفاظتی ساخته می‌شود. بلکه تمایل کاخ سفید به «صید ماهی در آب‌های گل‌آلود»، بار دیگر «تئوری توطئه» در مورد نقش آمریکایی‌ها را در این ماجرا تقویت می‌کند. آری، در این واقعیت که در آمریکا سلاح‌های ژئوفیزیکی بمنظور ایجاد مشکلات زیست محیطی برای دشمن در حال توسعه است، هیچ کس تردید ندارد. سوال اصلی این است که آیا سامانه‌هایی مانند هارپ (HAARP) در آلاسکا قادر به انجام این کار در حال حاضر هستند یا در آیندۀ دور؟
میدان آنتن هارپ برای مقاصد زیست‌محیطی نظامی
اگر واشینگتن نمی‌خواهد به ایجاد فجایع شیطانی متهم شود، نباید زمینۀ این ادعا را فراهم کند. آمریکایی‌ها گاهی به قدرت مطلق خود اشاره می‌کنند، گاهی به چیزهای جدیدی می‌بالند که می‌توانند آخرالزمان را نزدیک‌تر کنند، گاهی نیز دخالت خود را در جنایات آشکار انکار می‌کنند. انفجار نورد استریم نیز به همین دسته تعلق دارد. این پروانۀ «نظریه آشوب» نیست که در برزیل بال می‌زند و در چین باعث زلزله می‌شود. این یک اقدام بسیار جدی است که عواقب آن زمانی که مردم کرۀ زمین عادت کنند بدبختی‌های خود را با آمریکا مرتبط بدانند و کاخ سفید را از هر دلیلی برای ادعا «رهبری اخلاقی» باب میل خود محروم کنند، دامن آمریکا را خواهد گرفت.
نقل از: بنیاد فرهنگ راهبردی
۱۸ اسفند- حوت ۱۴۰۱
