آرامگاه مونیخ !

تاریخ انتشار :28.07.2025 hoshyaresmaeil2017@hotmail.com سیرک تابستانی «همکاری ملی برای نجات ایران» در…

انار مفتی

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان،…

مانور های سیاسی طالبان در غیاب یک اوپوزوسیون قدرتمند

نویسنده: مهرالدین مشید دورنمای ثبات و بحران در افغانستان؛ سکوت سنگین…

از منظر مکتب دینی فلسفی من بیش از نه می‌دانم…

امید و توحش، جان‌مایه‌ی ماندن از آشوب‌ها و کجایی جای‌گاه نویسنده‌گان…

جمعآوری کتابها و دستگیری جمعی زنان و دختران توسط عمال…

نوشته بصیر دهزاد در هفته گذشته رژیم اختناق ، ظالم  زن …

نمونه ی چند از سروده های خانم مفتوحه ایماق به…

 زیارتگاه مفتوحه ایماق در حضیره اندخوییان شهدای صالحین کابل - افغانستان آق …

 مکتب دینی فلسفی «من بیش از این نه  می‌دانم»، از…

فرستنده: محمدعثمان نجیب مکتب دینی–فلسفی «من بیش از این نمی‌دانم» با…

اگرعمل نداریم!

امین الله مفکر امینی     2025-21-07! تا کی سخــن رانیــــــم زوحدتی همه ابنـــــــای…

دمیدن صور در نفخ خاطره ها

نویسنده: مهرالدین مشید از سنگ بابه کلان تا سنگ های سوخته…

رفقا نباید در دوئل های عشقی شرکت کنند!

Ferdinand Lassalle (1825-1864) آرام بختیاری فردیناند لاسال،- مرگ بدلیل یک دوئل عشقی. جوانمرگی…

اعلامیه بنیاد فرهنگی اوستا در باره سرکوب و اخراج جبری…

در ماه های اخیر برخوردهای خشن در برابر پناهجویان افغان…

غمنامه ی غمگنانه ی خونین من

غرب، حامی و مسئول این‌همه جنایات و خونریزی است! سلیمان کبیر…

فراخوان دهمین دوسالانه‌‌ی «داستان کوتاه نارنج» اوایل مردادماه منتشر می‌شود

 کوتاه نارنج» اوایل مردادماه  ۱۴۰۴ با رونمایی از کتاب باغ نارنج، پوستر و…

زبان هویت 

رسول پویان  گـویند که دنـبه از درون می گندد  کُخ میزند وبه…

 باز هم وحدت 

از رفیقان  دور بودن  نا رو ا ست زیر پا کردن …

اداره طالبان و جایگاه افغانستان در ژئوپولیتیک کشورهای منطقه و…

نویسنده: مهرالدین مشید از دولت منزوی تا مهره‌ ناپایدار در بازی…

دیدگاهی بر وخامت اوضاع بین المللی و موانع موجود در…

نوشته از یصیر دهزاد  اوضاع پر از وخامت بین المللی به…

مشخصات یک جامعه‌ی عادلانه

مفهوم عدالت اجتماعی همواره یکی از بنیادی‌ترین و در عین‌حال…

این بار توطیه برضد مردم افغانستان سنگین تر و پیچیده…

نویسنده: مهرالدین مشید سرزمینی امروز به نام  افغانستان هرچند از سده…

اسدالله بلهار جلالزي

له خوږ ژبي شاعر، تکړه کیسه لیکونکي او ژورنالیست ښاغلي…

«
»

چه کسی پاسخگوست ؟ 

                                             نوشته ی : فروغی

       طالبان به ادامه ی کشتارهای وحشیانه ی شان در افغانستان ، با براه انداختن قتل عام میدان وردک که حدود دوصد سرباز ما را به خاک وخون کشانیدند ، چهارمین دور مذاکرات سری ، پشت پرده و رمزآلود شان با زلمی خلیل زاد را جشن گرفتند .

        درحالی که جاداشت پس از وقوع این حادثه ِی المناک ماتم ملی اعلام می شد ، دولت فاسد غنی ــ عبدالله همانند قتل عام های پیشین طالبان،آن راکم اهمیت جلوه داده ، بیشرمانه با نشر یک خبر و یکی دو مصاحبه برویش خاک انداختند .

       همانگونه که ازعزای عمومی و واکنش مشخص و جدی سردمداران حکومت تا هنوزخبری نیست ، مثل همیشه تا کنون ازهیچ مقام حکومتی هم در زمینه بازخواست و بازپرس صورت نگرفته است و نخواهد گرفت .

        آن طوری که معلوم است معصوم استانکزی – ناکاره ترین رییس امنیت ملی که به گمان اغلب با نماینده ی طالبان ( شیرمحمد عباس استانکزی ) عمو زاده ی عزیزش مخفیانه در تماس است ، می تواند اولین مسوول و پاسخگوی ایجاد این همه حوادث خونین و قتل عام های وحشتناک باشد .

        او باید از ناتوانی هایش پاسخ بگوید . او باید بگوید که چرا برای دوصدمین بار بخاطر نابودکردن پاسگاه ها و مراکز نظامی ما حوادث مشابه اتفاق افتاده ، مهمات و وسایط نظامی به چپاول  برده شده و راه جلوگیری از آن جستجو نمی شود ؟

         این که جناب معصوم استانکزی از پهلوی تمام قتل عام ها ، سقوط ها و چپاول های پاسگاه های نظامی ما با بی تفاوتی تمام عبورنموده ، مقامی را توان بازخواست از او نیست ،  یا حامیان امریکایی رژیم در پشت اوست و یا حامیان پاکستانی عموزاده اش ( عباس استانکزی  )  این چتر محافظتی پولادین را برای او ایجاد نموده اند .

       حوادث خونبارِشبیه به قتل عام میدان وردک در نقاط مختلف کشور به خصوص پایگاه های نظامی در شمال افغانستان که منجر به کشتارهای دسته جمعی سربازان و غارت و چپاول پیهمِ داروندارِپاسگاه های نظامی شمال و به آشوب کشاندن کل شمال شده است ، شک و تردید های زیادی را در مورد عدم صداقت دو طرف در مذاکرات صلح به وجود آورده است .

      ناظران به این باور رسیده اند که مذاکرات صلح سِری و دورازانظار دیگران میان امریکا و طالبان ، نه به منظور ختم جنگ ، بلکه برای تنظیم و ترتیب بهانه های تازه ای برای ادامه ی بی ثباتی و جنگ صورت میگیرد .

        هرگاه چنان نباشد ، چگونه میتوان باور کرد که درست در هنگام مذاکرات صلح ، قتل عام های سربازان افغانستان بیشتر سازمان داده می شود ؟