کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

فارسی یا دری ؟

                              (به پاسخ یک دوست ارجمند )  ــ  نوشته ی : فروغی

               
      با بالاگرفتن جر و بحث های بی ثمربرسر فارسی و دری ( پس ازاقدام شرافگنانه ی بی بی سی) ؛ برخی ها آنرا آگاهانه یا ناآگاهانه با مسایل ملی ، ملتها و کشورهای فارسی زبان ارتباط داده ، با تکیه بر احساسات ملی و محلی ، اتهام های ناسزایی برفارسی زبانان کشورهای دیگر – بخصوص کشور همسایه و هم فرهنگ ما ایران روا داشتند  . ( که همین هم یکی از اهداف شرافگنانه ای بی بی سی بود  . )

        به باورمن در این شکی نیست که مداخلات جمهوری اسلامی ایران یکی از عوامل عمده ی ایجاد و ادامه ی بی ثباتی در کشور ماست .
                                                                                                                          ودراین حقیقت نیز تردیدی وجود ندارد که برخی دانشمندان ، مورخان و سیاستمداران تفوق طلب ایرانی ،  برای منحصردانستن افتخارات تاریخی – فرهنگی فارسی گویان جهان به ایران ، اشتهای سیری ناپذیری دارند ؛ اما بسیار دشوار است از نقش بزرگ و پرافتخار فارسی زبانان سرزمین ایران – به ویژه دانشمندان ، شاعران ، نویسنده گان ، مورخان ، هنرمندان ، فرهنگیان و مترجمان آنان در رشد و تکامل زبان فارسی چشم بپوشیم .

      شاید بسیار ناسپاسی باشد اگر بدلایل سیاسی ، ما اینهمه خدمات بزرگ علمی ــ فرهنگیِ دانشمندان فارسی زبان ایران را که در راه  رشد زبان و فرهنگ و پخش و اشاعه ی خرد و دانش برای تمام فرهنگیان ما انجام داده اند ، نادیده انگاریم .                                                                                                                                                                                 حقیقت این است که برای ما ، زبان فارسی و کوششهای دانشمندان فارسی زبان ایرانی مناسب ترین و آسان ترین راه ورود به فرهنگ جهانی بوده است .

       اگر دانشمندان فارسی زبان ایران نمیبودند ما نه فرهنگ لغاتی به شکوه و عظمت فرهنگهای چندین جلدی معین ، دهخدا یا عمید را میداشتیم ؛ نه دکشنری های گونه گون را می شاختیم ، نه با اندیشه های دگرگون کننده ی فلاسفه و اندیشمندان بزرگ جهان آشنا میبودیم و نه از آثار بزرگ و تأثیرگذار علمی ــ فرهنگی جهان و حتا خود ما سود میبردیم .  شاید از شکوه و عظمت مولانای بزرگ بلخ هم بیخبر میبودیم .

–        اگر آرزو داریم شعری از مولانای بلخ ، فرخی و یا  حافظ بخوانیم ؛ اگر میخواهیم با آثار جاودانه ی تولستوی ، هوگو ، برشت ، گویته ، مارکس ، شکسپیر ، تاگور و یا گابریل گارسیا مارکز آشنا شویم ؛ و اگر مشتاقیم تا از تاریخ و فلسفه ی اسلام ، تاریخ ، ادبیات و فلسفه ی غرب بخوبی آگاه شویم ؛ چه راهی بهترو آسان تراز مدد جستن از دانشمندان و مترجمان ارجمندِ فارسی گویِ ایران داریم ؟
                                                                                                                          این تنها با کوششهای علمی ، ثمربخش و دوامدار فارسی زبانان ایران است که ما امروز با گنجینه های پر بهایی از دنیای دانش ، ادبیات ، هنر و شعر جهان آشنا استیم . (که هر روز به گونه ی سیستماتیک به آن افزوده میشود . )
                                                                                                                           همین اکنون نیز اگر زبان شیرین فارسی از زمره ی ده زبان پراستفاده ی دنیا در انترنت و در دنیای پژوهش و تحقیق است ، بیشتر ازبرکت دانشمندان و کاربران ارجمند فارسی زبان ایران است .

         به این دلیل ، ( درحالیکه پیش ازین پژوهشهای قابل قبول و ارزشمندی توسط متخصصان زبان در زمینه صورت گرفته است ) ، پیچیدن بر سر نام فارسی و دری و تراشیدن سند قدامت به فارسی یا دری عملی بیهوده ، سیاسی و خالی از ارزش علمی است .
                                                                                                                          از نظر من هیچ نیازی به تغیرنام رسمی و بین المللی زبان فارسی ( حتا به فارسی دری که شاید شایسته ترین باشد ) دیده نمیشود .              

      زبان ما ، زبان مولانا ی بلخ ، زبان حافظ شیراز ، زبان میرزا عبدالقادربیدل و زبان لاهوتی است . زبان ما زبان فارسی است .       
                                                                                                                        همین است باورمن و آنرا برای  خود حفظ مینمایم .