طرح یک «ناتو»ی اسرائیل و عرب
فراسوی اظهارات ترامپ که ایجاد یک کشور فلسطینی را زیر سئوال می‌برد، ایالات متحده، اسرائیل و برخی از کشورهای عربی در فکر ایجاد یک نوع پیمان نظامی و ردوبدل کردن اطلاعات هستند که در درجه نخست علیه ایران است.
در سال ۲۰۰۹، تحت فشارهای سیاسی، بنیامین نتانیاهو بدون آن که خود را متعهد کند موافقت‌اش را با راه‌حل دو کشور فلسطین و اسرائیل، اعلام نمود. حالا دیگر از هر نوع قید‌و‌بندی رها شده است. در واشنگتن، پرزیدنت دونالد ترامپ تأیید کرد: «من به دو دولت و یک دولت می‌نگرم. اگر اسرائیل و فلسطینیان موافق (این راه‌حل) هستند من هم موافق راه‌حلی هستم که آن‌ها ترجیح می‌دهند. هر دو (راه‌حل) برای من مناسبند.» این، یعنی رها کردن اندیشه دو کشور جداگانه.
در واقع، هیچ چیز شگفت‌آوری در این موضع‌گیری وجود ندارد. از چندین هفته پیش تاکنون، مذاکرات بین دولت جدید آمریکا و شماری از کشورهای عربی سنی مذهب در جریان است که در صدر آن‌ها باید از عربستان سعودی، اردن و مصر نام برد. دو کشور اخیر دارای این ویژگی هستند که با اسرائیل قرارداد صلح جداگانه امضاء کرده‌اند.
محتوی این مذاکرات: ایران و اراده جنگ با کشوری که نام شیعه آن در پس‌زمینه مخاصمت مذهبی، صعود قدرت منطقه‌ای تهران را پنهان می‌کند. نخست‌وزیر اسرائیل اظهار داشت: «برای نخستین بار در عمرم و در عمر کشورم، کشورهای عربی و منطقه، اسرائیل را به‌عنوان دشمن درنظر نمی‌گیرند بلکه هرچه بیشتر آن را به‌عنوان یک متحد می‌شمارند. این تغییر، یک موقعیت بی‌سابقه برای امنیت به‌وجود آورده است که به صلح بیانجامد.»
مورتون کلاین، یکی از شخصیت‌های سازمان صهیونیستی آمریکا، اشتباه نمی‌کند وقتی که به روزنامه اسرائیلی هاراتص می‌گوید: «این امکان به‌وجود آمده است که نوعی کنفدراسیون اردن با فلسطینیانی که در ژوده ـ سامری (نام انجیلی کرانه‌های رود اردن) زندگی می‌کنند، به‌وجود آید. با دیگر کشورهای عربی که عمیقا نگران ایران هستند، این امکان به‌وجود آمده است که از آن کشور پشتیبانی کنند.» به این ترتیب، رابطه بین رها کردن راه‌حل دو کشور و توسعه روابط جدید بین تل آویو و کشورهای عمده عربی منطقه به استثناء‌های مشهور، عراق، سوریه و در حال حاضر یمن که در زیر بمباران‌های عربستان سعودی قرار دارد، به‌وجود آمده است.
یک نوع پیمان نظامی برای به چالش کشیدن ایران
وال استریت جورنال جدیداً خبر داده است که دولت ترامپ مشغول مذاکره با کشورهای عربی هم‌پیمان برای ایجاد یک نوع پیمان نظامی برای ردوبدل کردن اطلاعات (به‌معنای جاسوسی آن) با اسرائیل است تا بتوان به کمک آن، ایران، دشمن مشترک خودشان را به چالش بکشند. این پیمان نظامی البته کشورهای عربستان سعودی، امیرنشین متحده عربی، اردن و مصر را دربر‌می‌گیرد. و این تازه اول کار است! روزنامه آمریکایی می‌نویسد «در مورد کشورهای عضو پیمان، یک بند آن مانند پیمان ناتو از دفاع مشترک سخن می‌گوید و قید می‌کند که حمله به یکی از کشورهای عضو، به‌معنای حمله به تمام آن‌هاست.»
احمد ابوالغیط، دبیرکل اتحادیه عرب همان‌گونه که اخیراً تأیید کرده است، می‌تواند بار دیگر نیز تأیید کند که صلح در خاور میانه «به یک صلح عادلانه و کلی که بر پایه دو کشور جداگانه که یکی از آن‌ها کشور فلسطین مستقل است»، نیاز دارد. عدم تحرک سازمان او که با بی‌تحرکی دیگر کشورهای عربی هم‌صداست، درباره اراده سیاسی او بسیار شک و تردید بر جای می‌گذارد، که یک چرخش واقعی برای فلسطینیان و رهبری سیاسی آن‌هاست، حال الفتح پرزیدنت عباس باشد یا حماس (که وابستگی سیاسی مالی آن چندگانه است). و هم چنین یک چالش برای همه کسانی که یک ماه پیش در پاریس به مناسبت یک کنفرانس بین‌المللی، بار دیگر پذیرش راه‌حل دو کشور جداگانه در خاورمیانه را اعلام کردند.
