زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

انگیزه های سفرملایعقوب به قطر 

                            نوشته ی : اسماعیل فروغی       اخیراً…

از واگرایی های سیاسی تا اشتباه ی راهبردی و تاریخی

نویسنده: مهرالدین مشید شعار های قومی دشمنی با وحدت ملی و…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

قمست سوم ایجاد اصلاحات و نخست وزیری شاه محمود: به نظر میرمحمد…

«
»

سکوت سازمان ملل درباره عاملان فاجعه انسانی افغانستان

سکوت سازمان ملل درباره عاملان فاجعه انسانی افغانستان

سازمان ملل متحد در گزارشی ضمن هشدار درباره وضعیت وخیم انسانی در افغانستان و بدون اشاره به اینکه کدام دولت‌ها و چه کسانی عامل اوضاع اسفبار امروز مردم این کشور جنگ زنده هستند، اعلام کرده است که مردم افغانستان به کمک های بشردوستانه بیشتری نیاز دارد.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در یک گزارش جدید اعلام کرده است که به دنبال برقراری کمک های فوری برای خانواده های افغانستانی است که به دلایل گوناگون آواره شده اند.

گزارش این نهاد می افزاید مردم و آوارگان داخلی در این کشور در شرایط نامناسب اقتصادی بسر می برند و به کمک های فوری بشر دوستانه نیاز دارند.

«نازک میر زیارمل» کارشناس امور اقتصادی مستقر در افغانستان می گوید: به ویژه در زمین لرزه اخیر  که مردم همه دارایی خود را از دست داده اند، کمک های جامعه جهانی به اندازه مصرف یک تا دو ماه خانواده ها بوده و باید کمک ها بیشتر شود.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در بخش پناهندگان در این گزارش یادآور شده است که به بیش از دو هزار خانوار آواره در “ولایت لغمان” کمک های نقدی توزیع کرده است.

سکوت سازمان ملل درباره عاملان فاجعه انسانی افغانستان

از سوی دیگر دیده بان حقوق بشر با اشاره به زلزله اخیر افغانستان می گوید معلولان از کمک های فوق العاده بهره مند نشده اند.

دیده بان حقوق بشر در گزارش خود آورده است که معلولان برای دسترسی به کمک های بشردوستانه مانندخوراک، خدمات بهداشتی و کمک های پزشکی بیشتر با موانع بسیاری روبرو هستند.

«فهیم عباسی» کارشناس مسائل اقتصادی در این خصوص افزود: در شرایط کنونی اثربخشی کمک ها از طریق بانک بیشتر است، زیرا سبب کاهش تخلفات می شود. ضمن آنکه ارائه کمک های مالی به افغانستان از طریق بانک سبب ایجاد یک جریان پولی می شود و از این طریق بخش صنعت تقویت شده و درنهایت باعث اشتغال زایی می شود.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در توئیتی خطاب به کشورهای جهان و نهادهای امدادرسان برای کمک به مردم افغانستان فراخوان داده است و از آنان خواسته در کنار مردم افغانستان بایستند.

سازمان ملل درحالی در تازه ترین گزارش خود به اوضاع اسفبار و دردآورد مردم افغانستان اشاره می کند که گویا به کلی فراموش کرده در دو دهه گذشته چه بر سر افغانستان آمده و چه دولت هایی و چه کسانی ، افغانستان را به این روز انداخته اند.

آمریکا و کشورهای هم پیمانش در سال 2001 به بهانه مبارزه با تروریسم به افغانستان لشکرکشی کردند و سال گذشته و بعد از 20 سال حضور ویرانگر و اشغالگرانه در این کشور، خاک افغانستان بطور غیرمسئولانه ترک کردند و میلیون ها نفر از مردم این کشور زخم خورده از جنگ، ناآرامی و عقب ماندگی های اقتصادی را با انبوهی از درد و رنج به حال خود رها کردند.

سکوت سازمان ملل درباره عاملان فاجعه انسانی افغانستان

میلیونها نفر از مردم افغانستان بخاطر شرایط دشوار ناشی از حضور نظامیان و اشغالگرانه امریکا و غرب، ناگزیر به ترک کشورشان شدند و به کشورهای دیگر پناه بردند. میلیون ها نفر دیگر هم که حتی امکان ترک خاک کشورشان را نداشتند، در سخت ترین شرایط و بدون داشتن حتی یک سرپناه، بسر می برند و در بسیاری از موارد ، پدرها برای تامین غذای حداقلی برای اعضای خانواده، ناگزیر به فروش کودکان خود می شوند. 

گزارش ها از افغانستان حاکی است در برخی مناطق محروم این کشور ، کودکان بخاطر گرسنگی و سوءتغذیه جان خود را از دست می دهند.

حالا اما در گزارش سازمان ملل ، بزرگترین نهاد جهانی که ظاهرا وظیفه حمایت از انسان ها و حقوق آنان را در اولویت وظایف خود دارد، عاملان این فجایع و رنج های مردم افغانستان به فراموشی سپرده شده است.