سرود غم
ای شاعر زمانه ؛ ز دردِ زمانه گو
از عصر اشک و خون و غمِ جاودانه گو
از آن مهاجرینی که ترک کرده آشیان
در قعر بحر خفته همه بی نشانه ، گو
شعری ز سر زمنِ در آتش گرفته خوان
زان مردمی که سوخته در آشیانه ، گو؛
خوان آن سرود غم ز برای بسی شهید
تیغ ستمگران چو گرفته نشانه ، گو ؛
شعر از گرسنه گانی که تن های پاک شان
بفْروخته به وحشی و گرگ شبانه ، گو ؛؟؛
شعر از درنده گان و بسی کرگسان سرا ؛
نوشیده خون خلق به صد ها بهانه ، گو؛
بیدار کن تو ملت در خواب رفته را
از ظلم وحشیان و غم بیکرانه ، گو ؛
از حامیانِ مرگ و خرابی سرا تو شعر ؛
از اژدهای آتش و خون را دهانه ، گو ؛
شاعر ؛ تسلی ایکه دل ماست پر ز غم ؛؛؛
وز در گذشت روز سیه ، عاشقانه گو ؛
مهرو نزدهم جولای ۲۰۱۷