زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

انگیزه های سفرملایعقوب به قطر 

                            نوشته ی : اسماعیل فروغی       اخیراً…

از واگرایی های سیاسی تا اشتباه ی راهبردی و تاریخی

نویسنده: مهرالدین مشید شعار های قومی دشمنی با وحدت ملی و…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

قمست سوم ایجاد اصلاحات و نخست وزیری شاه محمود: به نظر میرمحمد…

«
»

د حکومت مشرانو اختلاف؛ د پاکستان زړورتیا

د نړۍ په نقشه کې د پاکستان په نوم هیواد له شاملیدو وروسته په افغانستان کې د ګاونډیانو په تیره د پاکستان له لوري په سرحدي سیمو په سلګونو ځله تیری شوی او له صفرې نقطې څخه دیخوا یې د افغانستان په داخل کې په سلګونو کیلومتره ځمکه لاندې کړې. سره له دې چې افغان دولت د امریکا په شمول له ناټو تړون او د نړۍ له نورو لسګونو هیوادونو سره ستراتیژیک، امنیتي او دفاعي تړونونه لري خو بیاهم نه د امریکا، نه د ناټو ځواکونو او نه هم د نورو دفاعي تړونونو لاسلیکوونکو هیوادونو لخوا د پاکستان د دغو ښکاره تیریو په مقابل کې د افغانستان ننګه کړې او نه يي په ملګرو ملتونو کې په اړه کوم قانوني اقدام شوي دی.

پاکستان تل په افغانستان کې له هر فرصته ګټه پورته کړې او وخت ناوخت یې د افغانستان د خاورې د لاندې کولو هڅه کړې ده. دغه هیواد په تېرو څو کلونو کې د افغانستان په خاوره په کیلومترو راننوتی دی، چې تراوسه افغان دولت او ناټو پرې ځان ناګاره کړی. آن ځیني کارپوهان  ادعا کوي چې پاکستاني پوځونه د بن له تړون وروسته په سلګونه کیلومتره د افغانستان خاورې ته راننوتي دي.

مونږ یې د بیلګې په توګه د څو ځایونو یادونه کوو چې په بیلابیلو وختونو کې د لاندې کولو هڅه کړې. ځینې وختونه د افغان امنیتي ځواکونو لخوا په شا تمبول شوي او په ځينو ځایونو کې خو لا اوس هم کار روان دی.

۱ــ د ننګرهار په ګوشتې ولسواکۍ کې ۴۵ کيلو ميتره د افغانستان خاورې ته راننوتل او دروازه جوړول

۲ــ د کنړ ولايت د اسمار او دانگام ولسواليو ته لسګونه کیلومتره راننوتل او هلته دتالاشۍ پوستې جوړول

۳ــ د پکتیکا ولایت برمل ولسوالۍ کې شل کیلو متره ننوتل او په انګور اډه کې دروازه درول

۴ــ د کندهار ولایت د معروف ولسوالۍ په صفري نقطه کې یو کیلومتر د افغانستان خاورې ته ننوتل او د پوستو جوړول

۵ــ د خوست ولایت د غلام خان بندر سیمې ته راننوتل

۶ــ همداراز د ډیورنډ پر کرښه د ازغن سیم تیرول، د کرښې شاوخوا خندق کیندل او همداشان د پوستو جوړول

د پورته یادوو شوو سیمو څخه په دفاع کې مو ګڼ شمیر د امنیتي ځواکونو سرتیري شهیدان او په لسګونو ټپيان شوي دي خو له بده مرغه چې حکومت مشران مو پرې کاڼه غوږونه ناست دي. د یادو شویو سیمو دلاندې کولو څخه پرته؛ پاکستان له څو کلونو راهیسې د افغانستان په یو شمیر سرحدي ولایتونو راکټي بریدونه کوي چې د انساني او مالي زیان او مرګ ژوبلې تر څنګ په کې د هیواد طبیعي ځنګلونه او ځنګلي حیوانات هم زیانمن شوي دي. د کونړ، ننګرهار، نورستان، خوست، کندهار او پکتیکا ولایتونو په ځینو ولسوالیو کې د پاکستاني پوځ په ړندو راکټي بریدونو کې مو ګڼ شمیر هیوادوال مړه او ټپیان شوي دي. همداشان د حکومت په داخلي چارو کې په خلاص مټ لاس وهنې کوي خو پوښتنه دا ده چې افغان حکومت یې په مقابل کې چوپتیا ولې غوره کړې ده؟

ځواب څرګند دی؛ اصلا د ګډ حکومت د مشران د خپلمنځي اختلافاتو او کوچنیو موضوعاتو له امله پر خپلو پلو واک نه لري او دفاع یې هم کولای نشي. دوی فکر کوي چې ټول افغانستان یوازې کابل دی په داسې حال کې افغانستان خپلې پولې او جغرافیه لري خو مشران مو ورته پام نه کوي چې د خپلې خاورې او ولس دفاع وکړي.

د وروستیو راپورونو له مخې د پکتیکا خلک وایې چې د برمل ولسوالۍ په انګور اډه کې د پاکستاني پوځ له لوري پيل شوې دورازه بشپړه شوې او دولت یې پر وړاندې د پام وړ غبرګون نه دی ښودلی. له نیکه مرغه؛ سیمه ییزو خلکو د پاکستاني حکومت د دې اقدام په وړاندې غبرګون ښودلی او د لاریون په تر سره کولو يي د هغه مخالفت کړی خو په سیمه کې میشت سرحدي ځواکونه ، د پکتیکا والي او په کابل کې مسؤل چارواکي یې په اړه پټه خوله دي.

مونږ وایو که ګډ حکومت په رښتیا د خپلې خاورې د سرحدونو مدافع وي او په ریښتیا هم له هغوی څخه د دفاع وړتیا لري؛ نو باید د پاکستان د دغه بربنډ تیري په مقابل کې بي تفاوته پاتې نشي.