کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

جاسوسان شته خوڅوک دي؟

 لیکنه  خوشحال آصفي

په داسې حال کې چې ناامني او په افغانستان کې د وسله والو له خوا هدفي وژنې، ځانمرګي بریدونه، موټربم چاودنې، انسان تښتونې، په نسبتا امن سیمو کې او په ځانګړي ډول پلازمینه کابل کې د انسانانو ترور او بیلابیلې ترهګریزې کړنې ورځ تر بلې زیاتیدونکي دي؛ د نظام په دننه کې د پردیو جاسوسانو د شتون او تر زنې ددوی د رارسیدو خبرې کیږي. دا څرګندونې نوې خبره نه ده؛ له دې وړاندې هم په بیلابیلو وختونو کې بیلابیلو چارواکو او رهبرانو د نظام په داخل کې له پردیو جاسوسانو یادونې کړي دي. په دې وروستیو کې جهادي مشر استاد سیاف د پخواني ولسمشر برهان الدین رباني په څلورم تلین کې وویل چې په افغانستان کې د ډيری ترهګریزو بریدونو مشري له کابله کیږي. همداراز د ولسي جرګې غړي هم په نظام کې دننه د جاسوسانو یادونه کوي. د یادې جرګې غړی عبدالرحیم وایې: د بادغیس په قادس ولسوالۍ کې د امنیتي سکتور د یوه وزیر د ملګري په کور کې د وسله والو ګروپ ساتل کیږي، څو نور ګروپونه هم چمتو کوي چې دا ټول ګروپونه ولسوالۍ سقوط کړي، کله چې نیول کیږي درې سوه وسلې ورسره وې، په فوق العاده توګه پنځم ستون په دولت کې فعاله ده، کله لاس یې لنډ نه شي هېواد به د بحران خواته یوسي. له دې وړاندې هم څو ځله بېلابېلو چارواکو د افغان حکومت په دننه کې د وسله والو دنفوذ په اړه څرګندونې کړې وې. اجراییه رییس عبدالله عبدالله هم د وزیرانو شورا په غونډه کې په حکومت کې د دغو کسانو له شتون څخه اندېښنه څرګنده کړې وه، پخواني جهادي مشر استاد سیاف او د ولسمشر لومړي مرستیال عبدالرشید دوستم هم په حکومت کې دننه د ګاونډیو هېوادونو د لاسپوڅو له شتون څخه خبرې کړې وې او له دغه شتون څخه ‎یې نیوکه کړې وه. د پخواني حکومت د کورنیو چارو وزیر عمر داودزي هم د خپل کار په وروستۍ ورځ ورته څرګندونې کړې وې، اوس مهال چارواکي، سیاسیون، مدني فعالین او جهادي مشران هم په نظام کې دننه د پردیو جاسوسانو د شتون خبرې کوي. خو تر دا مهال هیچا هم په زغرده ونه ویل چې فلانی جاسوس دی، هیچا هم د پردیو دغه جاسوسانو د نومونو د اخیستو هوډ ونکړ، هیچا د ثبوتونو سره د دغو جاسوسانو افشاګیري ونه کړه. زه حیران دې ته یم چې ولې مو دولت، نور چارواکي، سیاسیون او جهادي رهبران د دغو پردي پالو نومونه له ولس سره نه شریکوي؟ آیا داسې خو به نه وي چې پخپله دوی ورسره کومه شریکه معامله ولري او د خپل منځي اختلاف له امله کله کله د جاسوسانو سندرې زمزمه کوي؟

که داسې نه وي نو ولې دا جاسوسان نه افشا کیږي؟ ولې یې څوک په زغرده نوم نه شي ا خیستلای؟ اصلا دغه جاسوسان څوک دي، له کوم ځای څخه راځي او د څه لپاره راځي؟

که څه هم په اوسني وضعیت کې د دغو جاسوسانو څخه د حکومتي ادارو پاکول ستونزمن کار دی خو د اوسني بحراني وضعیت څخه د ولس د خلاصون په خاطر دې د ګډ حکومت مشران د نظام له دننه څخه د جاسوسانو د پاکولو لپاره باید لاس په کار شي. که حکومت، چارواکي، جهادي رهبران او سیاسیون په رښتیا هم د جاسوسانو پر وړاندې د مبارزه هوډ لري، نو دوی یې باید نومونه په ډاګه کړي. که د حکومت او چارواکو پرې زور نه رسیده نو د ولس زور خو بیا د خدای زور دی. ولس ته دې دغه مزدورې او لاسپوڅې څېرې وښودل شي چې ولس یې په خپله له شره ځان خلاص کړي. تر څو به حکومت په دغو پردیو مزدورانو سترګې پټوي او تر څو به ملت ددوی دلاسه په وینو کې لمبیږي؟ حکومت دې له هیچا ډار نه کوي او ملت ته دې په ډاګه د دغو مزدورانو نومونه واخلي، تر څو به ولس نوره دوی ته حوصله کوي؟

د افغانستان دولت باید لومړی ځان د افغانستان له دښمنانو څخه پاک کړي. ځکه دوی ډېر خطرناک دي. دغه لاسپوځي ټول رازونه، محرمیتونه او هغه لارې چې دښمن کولای شي له هغې څخه په ګټې اخیستو سره د افغانستان دولت او خلکو ته زیان ورسوي، همدغه جاسوسان یې هغوی ته ورښيي. په حقیقت کې دوی د افغانستان د دښمنانو د لاس آلې دي چې هغوی یې په هر راز ترهګریزو بریدونو کې کاروي.

 

اوس اړینه دا ده چې د ګډ حکومت مشران دې په نظام کې د پرديپالو جاسوسانو پلټنه پیل کړې، د ولس د وینې تویدنې او د خونړیو بریدونو مخنیوی دې وکړي. امنیتي وضعیت دې کابو کړي. خو پوښتنه دا ده چې حکومت به د کومې طرحې له مخې خدمتګار او جنایتکار چارواکي سره بیل او ولس ته رسوا کړي .

که حکومت په نظام کې دننه د جاسوسانو په اړه ولس ته وضاحت ورنه کړي، ولس ته به د تروریزم په وړاندې د افغان حکومت مبارزه تر پوښتنې لاندې راشي.