مناسبات افغانستان با هند چرا رشک خشم آلود پاکستان را بر می‌انگیزد؟
تاسیس یا انکشاف مناسبات میان دولت‌ها از صلاحیت‌های قبول شده ایست که دولت‌های مستقل حق دارند با در نظر داشت اهداف ملی کوتاه مدت یا دراز مدت با سائر کشور ها برقرار سازند ، هرگاه این مناسبات خلاف منافع کشور ثالث نباشد هیچ دولت دیگر حق دیکته و هدایت درین مورد را ندارد .
روابط میان هند و افغانستان از زمان استقلال آن کشور در سال ۱۹۴۷ به بعد همیشه در بستر آرام، بدون تشنج و توام با همکاری در همه عرصه ها ( تجارت ، مناسبات فرهنگی ، دپلماسی و بهره گیری از دستاوردهای های علمی و تخنیکی ) بوده ا کوچکترین دخالت و مداخله میان دولتین مطرح نشده است .
اما در سپیده دم تشکیل پاکستان روی خاکهای جدا شده از افغانستان و هند مناسبات میان دولتین نا آرام و در برخی مقاطع متشنج وغیر دوستانه بوده است .
۱– هند و افغانستان :
آشنایی افغانها با صنعت از زمان هند برتانوی محصول کار شناسان و انجنیران هندی بوده است . اولین هسته های سرمایداری و تجارتی در زمان پادشاهی امیر عبدالرحمن خان به کمک انجنیران و تخنیکران هندی در کابل ساخته شد و آن ماشین خانه کابل بود که چهارهزار کارگر در شعبات مختلف تولیدی آن مصروف کار بودند .
در عهد سلطنت امیر حبیب الله خان ۷۵ کارگر افغانی به بمبی اعزام شد تا امور تخنیکی موتر را فرا گیرند ، اولین فابریکه تولید برق آبی در جبل السلام زیر نظر یک انجنیر هندوستانی به کار افتید و به خانه ها روشنایی داد .
اولین شفاخانه نظامی در عهد امیر حبیب الله خان توسط دکتوران هندی در کابل تاسیس شد ، دیوان نرنجذاس عضو مجلس شورای دولتی امیر حبیب الله خان بود او در ترتیب بودجه و عصری سازی امور مالی کشور نقش اول داشت .
نباید نقش معلمین هندی در ایجاد روح آزادیخواهی و مشروطه طلبی در مکتب حبیبه را از نظر دور داشت . مبارزین هندی در زمان همین امیر در کابل فعالیت می‌کردند و مصئونیت داشتند .
تاسیس شفاخانه بزرگ صحت طفل بنام آندرا گاندی در کابل در سال‌های بعدی نشانه ای از دلسوزی آن کشور به مردم افغانستان است .
در عر صه دیپلماسی ؛
در سال ۱۹۴۹ اولین موافقتنامه دپلماتیک غرض تبادل سفرا میان هند و افغانستان امضا شد . در سال ۱۹۵۶ قرار داد دوستی میان دولتین منعقد گردید . هردو کشور عضو جنبش عدم آنسلاک بودند و در مورد استعمار زدایی و استقلالیت کشورهای رسته از بند استعمار موقف مشترک داشتند .
در سال ۲۰۰۲ یاد داشت تفاهمی دولتین در زمینه همکاری های متقابل میان انستیتوت خدمات خارجی هند و انستیتوت دیپلماسی وزارت خارجه افغانستان امضا شد .همچنان یاد داشت تفاهمی در مورد مطبوعات و هوا نوردی بین دولتین به امضا رسید .در سال ۲۰۰۳ موافقتنامه تجارتی بین هردو دولت امضا شد که بر طبق آن عوارض گمرکی معاف کردید و در سال ۱۳۸۱ در قسمت واردات برخی از اقلام از هند تخفیف بعمل آمد در سال ۱۳۸۵ برای ارتقای ظرفیت ادارات افغانستان تفاهم نامه میان هردو دولت و ملل متحد امضا شد .
دولت هند متقبل آموزش دپلماتهای افغان در هند گردید .
کمک‌های تخنیکی هند زیاد است اما تازه ترین آن در زمان جمهوریت تاسیسات طباعتی عصری افست همراه با تجهیزات T.D.P آن و نصب ترانزیتی SW,یکصد کیلووات و سلایت TW محصول همکاری های هند میباشد .
خلاصه استراتژی همکاری در ایجاد ثبات و اسقرار اوضاع از جانب هند به نفع افغانستان است که باعث تحولات پیشرونده در عرصه های اقتصادی ، تخنیکی و انجنیری ، فرهنگی و دپلماسی میگردد که نقش آن کشور پیشرفته آسیایی برای افغانستان با منافع ملی ما در تضاد نمی‌باشد.
اما پاکستان ؛
این کشور از بدو تاسیس،که در استراتژی انگلیسی آن ضربه ، تقابل. تشدید تشنج و حفظ بحران قرار داشت تا اکنون با کشور ما سر تفاهم و دوستی ندارد .
در سال ۱۹۴۹ برای بر اندازی سلطنت افغانستان شهزاده رحمت الله را پیش انداخته مغلگی پکتیا را زیر آتش بمب افگنهای هوایی قرار داد ، همه ساله ضربات شدید اقتصادی بر تجارت افغانستان از طریق انسداد سرحدات حین صدور میوه و سبزیجات به آن کشور وارد کرده است .
در عرصه دیپلماسی؛
در سال ۱۹۴۸ مناسبات رسمی در سطح تبادل سفرا تاسیس شد ، در سال ۱۹۵۷ موافقتنامه خدمات هوایی ، در سال ۱۹۵۸ موافقتنامه ترانزیت بین دولتین و بار دیگر در سال ۱۹۶۴ در همین مورد موافقتنامه دیگر امضا شد . با حفظ همین قرادادهای و سائر موافقتنامه هی طی سه سال اخیر در مورد تجارت و امور گمرکی که باید باعث توسعه حسن نیت میان دولتین میشد پاکستان از استراتژی تقابل دست بر نداشت ، خاکش را در خدمت تروریسم و تجاوز قرار داد و طی ۵۰ سال اخیر جز ویرانی ، نفاق و تشدید جنگها هیچ عملی به نفع افغانستان انجام نداده است ، هرگروه و هر شخصیکه با حکومت‌های افغانستان سر سازش نداشته اند از حمایت پاکستان برخوردار شده اند و این سیاست عمق نیات شوم تخریبی آنرا می‌رساند.
افغانستان در مناسبات با هند هیچگاهی عامل مزاحمت علیه پاکستان نشده است ، این مناسبات بر طبق منافع ملی افغانستان بوده بر منافع پاکستان اثر منفی وارد نکرده است . اما پاکستان بهانه جو با هر انکشاف و تحول در افغانستان در ضدیت قرار گرفته با هزار و یک بهانه خواسته است نیات شومش را بپوشاند .
کشوریکه دچار بحران سیاسی ، نظامی ، اقتصادی و امنیتی است برای توجیه سیاستش علیه مردم آن، افغانستان را عامل می پندارد و آنرا ناشی از بهبود روابط با هند وانمود می‌سازد، این بهانه جویی ها کهنه شده و از کار افتاده است . افغانستان در بحرانی ترین حالات پاکستان کوچکترین مزاحمت ایجاد نکرده است ( جدایی بنگلدیش و شکست ننگین اردوی آن ) .
ثبات سیاسی ، تقویت دفاعی ، تعمیق مناسبات با مردم ، تقویت روح ملی و وطن‌دوستی می‌تواند کشور را از شر مفاسد پاکستان در امان نگهدارد . چرا پاکستان نمی‌تواند علیه هند موضعگیری کند و پای افغانستان را در میانه می کشاند ؟ علت آن توانمندی همه جانبه هند است وگرنه دست و دل و دماغ ای.اس.ای. علیه هند لحظه ای ارام نمی گیرد . باید قوی شد ، پایه های قدرت را مردمی ساخت تا از شر دشمن مصئون بود .
