استعمار پیر در آمریکای جنوبی؛ انتقاد آرژانتین از حضور نظامی انگلیس در جزایر مالویناس
دولت آرژانتین بار دیگر با تاکید بر حق حاکمیت خود بر مجمع‌الجزایر مالویناس، حضور نظامی «غیر موجه» انگلیس در این منطقه را محکوم کرد و از سرگیری مذاکرات با لندن برای یافتن راهکار قطعی برای پایان دادن به این وضعیت استعماری را خواستار شد.
دولت آرژانتین در بیانیه‌ای که به مناسب یکصدونودوچهارمین سالگرد تاسیس نخستین دولت در مجمع‌الجزایر مالویناس، روز گذشته در تارنمای رسمی وزارت خارجه این کشور منتشر شده است، بار دیگر بر حاکمیت خود بر جزایر مالویناس، جورجیا جنوبی و جزایر ساندویچ جنوبی (Georgias del Sur y Sandwich del Sur) و حوزه دریایی اطراف آن به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از قلمرو ملی این کشور تاکید کرد و از آمادگی قاطع خود برای از سرگیری مذاکرات با دولت انگلیس بر سر حق حاکمیت این منطقه به منظور ارائه راه‌حل قطعی برای این وضعیت استعماری خبر داد.
۱۰ ژوئن ۱۸۲۹، استان‌های متحده ریو د لا پلاتا (Provincias Unidas del Río de la Plata/ نام ایالت آرژانتین پس از استقلال از امپراتوری اسپانیا)، اداره قلمرو جزیره به ریاست لوئیس ورنت (Luis Vernet) را تاسیس کردند. با گذشت تنها چهار سال از این روند، پادشاهی وقت بریتانیا به این سرزمین حمله کرد، مقام‌های آرژانتینی را خلع و ساکنان آن را به تبعید فرستاد.
از آن زمان، آرژانتین خواستار بازگرداندن این قلمرو شده اما انگلیس حتی با آغاز مذاکرات درباره جزایر نیز موافقت نکرده است.
وزارت امور خارجه آرژانتین در این بیانیه حضور نظامی انگلیس را محکوم کرد؛ «بریتانیا حضور نظامی غیر موجه و نامتعارفی در جزیره دارد و از این طریق، مانورها و رزمایش‌هایی برگزار می‌کند که آرژانتین به شدت به آن اعتراض کرده است؛ (اقداماتی که) جدایی عامدانه از درخواست‌های قطعنامه‌های متعدد سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های بین‌المللی است».
این بیانیه می‌افزاید: به عنوان بخشی از نظامی‌سازی بریتانیا در اقیانوس اطلس جنوبی، این کشور به تازگی، نیروهای امنیتی ثالث را به جزایر معرفی کرده است.
طبق این بیانیه، حضور نظامی انگلیس همچنین با قطعنامه ۴۱/۱۱ مجمع عمومی (منطقه صلح و همکاری در اقیانوس اطلس جنوبی) در تضاد است، که در کنار سایر مفاد، از کشورهای دیگر، به‌ویژه کشورهایی که از نظر نظامی مهم هستند، می‌خواهد که با دقت عمل کنند و به منطقه آتلانتیک جنوبی به عنوان منطقه صلح و همکاری، به ویژه از طریق کاهش و حذف احتمالی حضور نظامی آن‌ها در منطقه یاد شده، احترام بگذارند.
علاوه بر این، دولت آرژانتین با نگرانی هشدار داد که «حتی امروز، سیاست‌های مهاجرتی محدودکننده با احتیاط اعمال می‌شود تا مبادا امکان ایجاد شرایط اقامت، کسب زمین، قرارداد کار یا شروع فعالیت‌های تجاری یا حرفه‌ای در جزایر مالویناس را تحت تاثیر قرار بگیرند؛ به ویژه در مورد آرژانتینی‌هایی که از سرزمین اصلی به این منطقه می‌آیند.
وزارت امور خارجه آرژانتین تاکید کرد که امتناع انگلیس از اجرای تعهد از سرگیری مذاکرات در مورد مسئله حاکمیت، با اعمال مداوم اقدامات یکجانبه توسط انگلیس تشدید می‌شود. دولت آرژانتین خاطر نشان کرد: این اقدامات شامل اکتشاف و بهره‌برداری از منابع طبیعی تجدیدپذیر و غیر قابل تجدید است، که آرژانتین به طور مداوم آن‌ها را رد کرده است.
وزارت امور خارجه آرژانتین در بیانیه خود تصریح کرده است که همه دولت‌های دموکراتیک این کشور استفاده از زور را رد کرده و پیوسته تمایل خود برای مذاکره دوجانبه به عنوان ابزاری برای دستیابی به راهکار مسالمت‌آمیز این مناقشه ابراز کرده‌اند.
۴۰ سال از جنگ میان آرژانتین و انگلیس بر سر جزایر مالویناس می‌گذرد، با اینحال سانتیاگو کافیِرو وزیر امور خارجه آرژانتین پیشتر در گفت‌وگو با خبرگزاری افه اسپانیا بار دیگر تاکید کرد این کشور آمریکای جنوبی همچنان از مبارزه مداوم برای بازپس‌گیری «حاکمیت کامل» بر کل قلمرو خود دست برنداشته است.
مناقشه انگلستان و آرژانتین بر سر جزایر مالویناس (فالکلند) سابقه‌ای نزدیک به دو قرن دارد. به طور دقیق‌تر این مناقشه به سال ۱۸۲۰ میلادی باز می‌گردد. انگلیس با وجود فاصله بیش از ۱۲ هزار کیلومتری لندن تا جزایر مورد مناقشه، ادعا می‌کند که یک دریانورد بریتانیایی برای اولین بار در سال ۱۵۹۲ میلادی آنجا را شناسایی و تقریباً یک قرن بعد در سال ۱۶۹۰ میلادی اولین انگلیسی بر جزایر مزبور گام نهاده است. مطابق این ادعا اولین استقرار فرانسوی‌ها در مالویناس نیز تا سال ۱۷۶۴ محقق نشده است. این کشور مستعمره فالکلند را دو سال بعد به اسپانیا واگذار می‌کند و از آن زمان به بعد این جزایر مورد اختلاف میان انگلیس و اسپانیا و سپس بین انگلیس و آرژانتین قرار گرفته است.
کارشناسان معتقدند که هدف اصلی انگلیس از اشغال جزایر مالویناس کنترل این تنگه است که یکی از پنج تنگه راهبردی جهان محسوب می‌شود. انگلیس با تکیه بر حاکمیت خود بر این جزایر مدعی تملک بخش بزرگی از قطب جنوب و شیلات این منطقه شده است. وجود منابع نفت و گاز در بخش‌هایی از آب‌های ساحلی آن، به موقعیت استراتژیک این جزایر افزوده و دست یافتن به منابع سرشار انرژی این منطقه باعث شده است تا انگلستان به این سلطه باقیمانده از دوران استعمار کهن ادامه دهد.
جزایر فالکلند در زبان انگلیسی (Falkland Islands) و در زبان اسپانیایی مالویناس (Islas Malvinas) مجمع‌الجزایری در آمریکای جنوبی است که در اقیانوس اطلس جنوبی قرار گرفته، و مرکز آن شهر «استانلی» است. این منطقه، دو جزیره بزرگ و مهم فالکلند شرقی و فالکلند غربی و نزدیک به ۷۷۶ جزیره کوچک را شامل می‌شود که روی‌هم رفته ۱۲ هزار و ۱۷۳ کیلومتر مربع پهناوری دارند و در فاصله ۴۸۳ کیلومتری کرانه‌های شرقی آرژانتین قرار گرفته‌اند.
