پایان دوران یکه تازی و زورگویی امریکا
نوشته ی : اسماعیل فروغی
«…جهان دربرابرچشمان ما بطورغیرقابل برگشتی درحال تغیربوده و به ناهنجاری های گذشته بازنخواهد گشت . ما صبرنخواهیم کرد تادنیای جدید بدون اراده ی ما و ملت‌های دیگرشکل بگیرد … حق حفاظت اززبان مادری ،حق اتکا بخود ، حق داشتن استقلال اقتصادی ، حق داشتن فن آوری و خودکفایی اقتصادی با شرایط برابر؛ حق تمام مردم روی زمین است …»
اینها نکات برجسته ای ازآخرین اظهارات ولادیمیرپوتین رییس جمهورروسیه است که اخیراً دررابطه به سرنوشت آینده وتغیرقدرت ها درجهان بیان داشته و با استقبال گرم دولت‌ها وگروههای اجتماعی- سیاسی درکشورهای مختلف روبرو شده است.
برخوردهای متنوع ومتضاد کشورهای جهان درحادثه ی اوکراین بصراحت نشان می دهد که جهان ما درراه تغیرات بنیادی ونوین است . نظم نوین جهانی که به ابتکار روسیه ، چین و هندوستان درحال شکل گیری تاریخی است ، به قلدری ها ، زورگویی ها و یکه تازی های امریکا که مدتهاست اروپای خردمند را هم با زور وتهدید به دنبال خود کشانده است ، برای ابد خاتمه خواهد داد .
جنگ روسیه دراوکراین، درواقع جنگ دربرابرامریکای زورگوست ــ دربرابر کشوری که گاهی با استفاده ازسیادت مالي دالراش براقتصاد جهانی، کشوریا کشورهایی را به زانو در می آورد و زمانی با زورنظامی اش به بهانه های گونه گون، عراقی ، لیبیایی ، ونزویلایی، سوریه یا افغانستانی رامضمحل وبیچاره می سازد.
نبرد پیشگیرانه ی روسیه در برابرادامه وگسترش زورگویی های بی سرحدامریکا ، کشورهای جهان ازجمله اروپا را به این تفکروتکاپو واداشته است تا همه باهم بیندیشند که چرا باید جهان توسط تنها یک قدرت بزرگ و تسلط بلامنازع سیستم مالي دالر برتمام روند داد و ستد اقتصاد جهان ، اداره و کنترول شود ؟ چرا نباید جهان ما توسط یک ساختارسالم تروعادلانه تری اداره و تنظیم نگردد.
حضور قدرتمند چین ، روسیه ، هندوستان و برازیل درمعادلات و معاملات اقتصادی – امنیتی جهان ، اکنون برای تمام کشورهایی که آزادی و خود ارادیت واقعی میخواهند این امکان را برابرکرده است تا با الهام ازچین ، روسیه ، ایران ، سوریه ، ونزویلا ، کیوبا و دیگرکشورهای پرخاشگردربرابریکه تازی های امریکا ؛ دلیرانه درمقابل یکه تازی و زورگویی بایستند وهرگز به آمریکای جهانخوار تسلیم نشوند.
ملت‌های زیرستم درآسیا ، افریقا وامریکای لاتین که درد شلاق های زورگویانه و عدالت ستیزانه ی امریکا و غرب را همواره چشیده اند ، حالا آرام آرام به این باور نزدیکتر شده اند که تنها درصورت مبارزه ی مشترک دربرابرسیاست‌های زورگویانه ی مالي و نظامی امریکاست که می توان به نظم نوین عادلانه دست یافت .
