رمضان کریم فرا رسید
ما را به دعا کاش نسازند فراموش رندان سحرخیز که صاحب نفسانند
بدینوسیله ماه رمضان، ماه تزکیه نفس و جسم و جان، ماه بازگشت بر ضمیر پاک انسانیت، ماه نزول قران حکیم، ماه رحمت و غفران الهی، ماه عبادتهای عاشقانه و نیایشهای عارفانه و بندگی خالصانه را برعاشقان مبارکباد میرسانم. ماه رمضان زمینه تعالی و بازگشت به فطرت الهی و زندگی عالی انسان را فراهم می سازد.
خداوند بزرگ را سپاس می‌گوییم که زنده ماندیم و بار دیگر ماه رمضان را با تمام خیرات و برکاتش بر ما وارد می گردانید، ماهی که در آن ابواب آسمان به روی خلق باز است و نسیم رحمت و لطف الهی از هر سو میوزد.
ماه رمضان، ماه آگاهی بیشتر از حقایق هستی است و این هدف در سایه تلاوت قرآن و تدبر در آن به دست می‌آید. ماه رمضان ماه تقویت اراده و آزادی از زنجیرهای درونی است و این آرمان مقدس در پرتو (روزه) دست یافتی است.
ماه رمضان، فرصتی برای دعا و نیایش و شب زنده داری است که عشق ملکوتی و اُنس با محبوب جاودانه را پدید می‌آورد و شهد مناجات و نیایش را در کام انسان میریزد.
در پرتو خورشید درخشان ماه رمضان، سلطه عادت‌ها و غریزه‌ها بر زندگی انسان فرو می نشیند، غفلت‌ها زدوده میشود. به دلیل هماهنگی با جمع، موانع خودسازی کاهش می یابد و اخوت دینی و روح برادری و همدردی با نیازمندان تقویت می‌گردد، تلاوت قرآنکریم و رعایت تقوا، زمینه تعالی و بازگشت به فطرت الهی و زندگی عالی انسان را فراهم می سازد.
خودسازی در فرهنگ اسلام شامل کنترل تمام رفتارها و گفتارهای انسان در چارچوب دستورات خداست. کنترل اعضاء ، جوارح و نفس براساس بایدها و نبایدهای قرآن و سنت، مصداق خودسازی اسلامی و الهی است و روایات مکرری یاد آوری کرده است که روزه داری، فقط به دستگاه گوارش و خوردن و آشامیدن مربوط نیست، بلکه مهم کنترل انسان بر نفس اماره و مراقبت از روح انسان است.
دانشمنی می فرماید: نگوئید این است رمضان، و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامى از اسماء الله است که نمیرود و نمىآید که شىء زائل و نابود شدنى میرود و مىآید، بلکه بگویید ماه رمضان، و ماه رمضان ماهى است، که قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ حضرت عیسى بن مریم را براى بنى اسرائیل مثل قرار داده است.
واژه رمضان و معناى اصطلاحى آن:
رمضان از مصدر (رمض) به معناى شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل… معنا شده است، انتخاب چنین واژهاى براستى از دقت نظر و لطافت خاصى برخوردار است. چرا که سخن از گداخته شدن است، و شاید به تعبیرى دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بى امانش، زیرا که رمضان ماه تحمل و عطش مى باشد، عطشى ناشى از آفتاب سوزان یا گرماى شدید روزهاى طولانى تابستان. عطش دیگر حاصل از نفس سرکشى که پیوسته مىگدازد، و سوزشش براستى جبران ناپذیر است. در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنه تر مى گردد، وهرگز به یک جرعه بسنده نمى کند، و پیوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذیر جهت ارضاى تمایلات خود وا مىدارد، و در همین رابطه است که حضرت مولانای بزرگ بلخ با لطافت هرچه تمامتر این تشبیه والا را به کار مىگیرد و می فرماید:
آب کم جو تشنگى آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست
تا سقا هم ربهم آید خطاب تشنه باش الله اعلم بالصواب
زین طلب بنده به کوى حق رسید درد مریم را به خرما بن کشید
در مختار الصحاح ضمن قبول وجه تسمیه رمضان طبق قول مجمع البیان ، گفته است نماز ظهر ، نماز رمض خوانده می شود زیرا باید آن را در اوج شدت آفتاب خواند. همانجا علاوه بر آنكه جمع رمضان را رمضانات نوشته، تصریح میكند كه ارمضا نیز جمع كلمه رمضان است و هم در آن كتاب رمض به معنای احتراق نیز می باشد، كه در این صورت ماه رمضان را از آن جهت رمضان می گویند كه با سوختن گناهان مومنان، آنها پاك شده و زواید روحی و روانی افراد صالح تصفیه می شود. نه تنها قرآنکریم در ماه رمضان فرو فرستاده شده است ، بلكه كتب دیگر آسمانی نیز در این ماه نازل شده اند كه به ترتیب تورات انجیل و زبور نازل شد و قرآن در شب قدر فرو فرستاده شد. علاوه بر آن مصحف ابراهیم و نوح در این ماه نازل شده است. در ماه رمضان شب قدر قرار دارد و به این وسیله یعنی به وسیله شب قدر نیز ماه رمضان از دیگر ماههای سال متمایز می شود همان شب قدری كه از هزار ماه بهتر است و زمین از حضور ملائكه و روح بر میشود. در شرافت شب قدر همین بس كه صالحین بخاطر درك آن، تمام شبهای سال و یا حداقل تمام شبهای ماه رمضان را تا صبح به عبادت و تضرع می پرداختند تا آن را درك نمایند . در كشف الاسرار و عده الابرار خطبه ای نسبتا مفصل از پیامبر اكرم ص نقل شده كه ای مردم … ماه رمضان ماهی است كه ابتدایش رحمت، میانه اش مغفرت و انتهایش رهایی از آتش است … و آن ماه صبر است. رمضان فرصتی برای کسب تقوا و شناخت وظایف خویش: ماهی که بزرگترین موهبت الهی، شفای همه دردهای ظاهری و باطنی بندگان را به آنان عنایت کرده است. ماهی که در آن مومنان به مهمان سرای الهی دعوت شده اند تا از خوان نعمت بی دریغش غذای روح و جان تناول کنند. ماه بازگشت به خویشتن و آشتی با خود، ماه توبه و پاک شدن از گناه، ماه آزاد شدن از قید تمنیات ظاهری و ماه رسیدن به همه خوبی‌ها.
آنچه مهمتر است اینست که ما باید بیشتر از هر زمانی به همدیگر باندیشیم، همدیگر را بپذیریم و همزیستی مصالمت آمیز از سر مشق زندگی خود قرار دهیم. که بگفته عارف وارسته و عاشق دلسوخته حضرت مولانای بلخ فرموده اند که: ( انسان شریف ترین مهمان روی زمین است.) ما باید دوره مهمانی خود را در این دنیای دون با لذت بردن به ارزشهای انسانی اخلاقی و اجتماعی ادامه بدهیم.
رمضان ماه عبادت فرصت بنده شدن
رمضان شوق اطاعت از گنه کنده شدن
رمضان بهار روح و به خدا پیوستن
رمضان شوکت زیبایی و زیبنده شد
در ماه مبارک پر خیر و برکت رمضان برایتان قبولی طاعات و عبادات را آرزومندم
سید احمد ضیا نوری جون 2014 م سویدن
