کاهش گاز روسیه خطر از سرگیری اختلافات قدیمی در اتحادیه اروپا را دارد
بلومبرگ نوشت: کاهش گاز روسیه خطر ایجاد تفرقه در وحدت اتحادیه اروپا را در زمستان امسال دارد زیرا فشار بر بودجه این کشورها و مسائل مربوط به عرضه، ظرفیت این اتحادیه را برای غلبه بر کمبودهای شدید و ناگهانی انرژی محدود می کند.
تارنمای بلومبرگ افزود: کشورهای اتحادیه اروپا به دنبال حفظ واکنش مشترک خود در مقابل آنچه هستند که به گفته آنها باج خواهی ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه پنج ماه بعد از جنگ اوکراین است.
اما مذاکرات آنها بازتاب تنش هایی است که کشورهای عضو در شمال و جنوب این اتحادیه را بعد از بحران مالی دچار اختلاف کرده است.
کشورهای عضو اتحادیه اروپا روز سه‌شنبه توافق کردند که تقاضای خود برای گاز را تا ۱۵ درصد، طی ۸ ماه آینده کاهش دهند، در حالی که اختلال شدید در عرضه این محصول از سوی روسیه، به طور بالقوه آن را به یک هدف الزام‌آور تبدیل کرده است.
توافق سازش پس از آن صورت گرفت که کشورهای جنوبی اتحادیه اروپا به ویژه با پیشنهاد اولیه کمیسیون اروپا، بازوی اجرایی اتحادیه اروپا مخالفت کردند.
«ترزا ریبرا» (Teresa Ribera)، معاون نخست‌وزیر اسپانیا، طرح اولیه کمیسیون را «فداکاری نامتناسب» توصیف کرد و افزود: «بر خلاف سایر کشورها، ما اسپانیایی‌ها از نظر انرژی، فراتر از امکانات خود زندگی نکرده‌ایم.»
آلمان با بخش صنعتی عظیم و تشنه انرژی خود، هدف برخی نارضایتی ها بوده است. این کشور که سال‌ها پرتغال، یونان و اسپانیا را به رفتارهای اقتصادی غیرمسئولانه متهم می‌کرد، اکنون خواستار همبستگی اتحادیه اروپا برای کاهش تأثیر کاهش جریان گاز روسیه است، این در حالیست که وابستگی بیش از حدی به مسکو برای تامین نیاز انرژی خود دارد.
به گفته یک دیپلمات ارشد اروپایی که به دلیل محرمانه بودن این موضوع خواست نامش فاش نشود گفت: برخی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا ممکن است تمایلی به فداکاری در مقابل برلین نداشته باشند زیرا این کشور نتوانسته منابع انرژی خود را متنوع کند و این در حالیست که از کشورهای جنوبی اتحادیه اروپا می خواهد به منابع مالی خود نظم دهند.
بحران یورو
بلومبرگ به نقل از یک دیپلمات ارشد دیگر اتحادیه اروپا نوشت، اگر ادامه کاهش گاز روسیه، کشورهایی را که کمتر به آن وابسته هستند مجبور به محدود کردن مصرف گاز برای شرکت‌ها و خانوارها کند، تنش‌هایی که در بدترین حالت بحران یورو دیده می‌شود، ممکن است دوباره ظهور کند.
بلومبرگ یادآوری کرد که تفرقه در اتحادیه اروپا، پس از بحران مالی شدت گرفت. در جریان بحران مهاجرت سالهای ۲۰۱۶-۲۰۱۵ اختلافات جدیدی بین کشورهای بلوک شرقی و غربی اتحادیه در گرفت.
در دوران همه گیری کرونا، اتحادیه اروپا با خرید مشترک واکسن و صندوق احیای اقتصادی، سطح اختلافات را کاهش داد. اتحاد بین ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا در واکنش به حمله روسیه به اوکراین و با تصویب شش دور تحریم بیشتر، تقویت شد.
در رابطه با بحران انرژی، مقامات کمیسیون و برخی از کشورهای عضو اکنون شروع به تکرار لحن مورد استفاده در یک دهه پیش کرده اند و به این نکته اشاره می کنند که آلمان و اقتصاد آن بزرگتر از آن است که دچار ورشکستگی شود. آنها خاطرنشان می کنند که اگر صنعت قدرتمند این کشور مجبور بود به تنهایی با کاهش گاز کنار بیاید، پیامدهای آن برای بازار اتحادیه اروپا بسیار مضر خواهد بود.
روبرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان در حاشیه سفر هفته گذشته خود به پراگ و وین گفت: «بحران اقتصادی در آلمان، بحران کل اقتصاد اروپا خواهد بود».
سیمون تاگلیاپیترا، محقق اندیشکده بروگل در بروکسل معتقد است اکنون زمان جبران فرا رسیده است.
این محقق گفت: «کشورهای شمالی اتحادیه اروپا در طول کووید-۱۹ با کشورهای جنوبی این اتحادیه، همبستگی نشان داده است، بنابراین باید همین کار را اکنون به شکل دیگری انجام داد. اما از آنجایی که این اصل ممکن است به تنهایی کار نکند، پیشنهاد سازوکار جبران خسارت ها می تواند راهی برای اطمینان از این اقدام و جلوگیری از خطر اصلی تفرقه و حفاظت از انرژی باشد.
وی پیشنهاد یک سازوکار جبران خسارت را برای عرضه گاز و گزینه های مربوط به تقاضای این محصول ارائه داد که برخی از کشورها می توانند به کشورهای آسیب پذیر ارائه دهند.
با این حال، یک مقام ارشد آلمانی اذعان کرده که همبستگی اتحادیه اروپا ممکن است در زمستان امسال، در صورت کمبود شدید گاز به سرعت از بین برود. به همین دلیل است که آلمان که با مشکلات فنی از جمله کمبود زیرساخت برای گاز طبیعی مایع مواجه است، ۱۵ میلیارد یورو (۱۵.۲ میلیارد دلار) برای خرید گاز در بازار برای ذخیره سازی، سرمایه گذاری کرده است که باعث خشم برخی از شرکای اتحادیه اروپا شده است زیرا این امر به افزایش قیمت ها کمک کرده است.
کمیسیون اروپا هفته گذشته تخمین زد که قطع گاز روسیه به این معنی است که ذخایر اتحادیه اروپا در آغاز نوامبر ۶۵ تا ۷۱ درصد خواهد بود که کمتر از هدف تعیین شده به میزان ۸۰ درصدی است. این نشان می دهد شکاف ۳۰ میلیارد متر مکعبی در طول زمستان وجود خواهد داشت حتی در شرایط آب و هوایی عادی و عرضه مداوم گاز طبیعی مایع. کمیسیون اروپا همچنین هشدار داده که انبارها ممکن است تا آوریل آینده در چندین کشور عضو اتحادیه خالی شود.
این بدان معناست که وضعیت می تواند در زمستان آینده حتی بدتر شود و طبق شبیه سازی های انجام شده توسط کمیسیون، ذخایر گاز طبیعی کشورها در اکتبر ۲۰۲۳ به طور بالقوه به نصف کاهش خواهد یافت.
چرا عربستان نفت روسیه را می‌خرد؟
” متضررهای اصلی تحریم‌های غرب علیه روسیه در تلاش برای تحت فشار قرار دادن این کشور در حوزه های نفت و گاز همان کشورهای تحریم کننده هستند.”
پایگاه آمریکن تینکر می‌نویسد: “شاید بتوان فرستادن نفت به عربستان را مصداق ضرب المثل قدیمی انگلیسی “زغال سنگ به نیوکاسل بفرست” (معادل زیره به کرمان فرستادن) دانست. اما اینکه عربستان به عنوان تولیدکننده شماره دوی نفت در جهان مقادیر قابل توجه و رو به افزایشی نفت از روسیه وارد می کند دلیل دارد. و این در عین حال به زیانباری و بیهودگی تحریمهایی که با پرچمداری دولت جو بایدن علیه فروش نفت روسیه اعمال شدند، اشاره دارد؛ تحریمهایی که در عین حال موجب افزایش قیمت نفت خام شدند.
نفت محصولی است که در بازارهای جهانی فروخته می شود. تلاش برای محدود کردن فروش محصول از طریق امتناع از خرید نفت از تولیدکننده‌ای مانند روسیه به این معنا نیست که نفت روسیه زمینگیر یا در انبارها انباشته می‌شود. این فقط به این معنی است که نفت روسیه خریداران دیگری پیدا خواهد کرد که اندکی کمتر از آنچه روسیه بدون تحریم ها از بابتش عایدی دریافت می کرد، پرداخت خواهند کرد.
اما در ادامه کشورهای اعمال کننده تحریم‌ها مجبور می شوند برای تامین نفت به جاهای دیگری مراجعه کنند و مجبور می شوند در این مسیر پول بیشتری بپردازند و به این ترتیب قیمت نفت در بازار جهانی بالا می رود. وقتی جو بایدن دوست دارد روند افزایشی اخیر قیمت نفت در جهان را “افزایش قیمت پوتین” صدا بزند منظورش این است.
در همین حال، عربستان سعودی نفت روسیه را با تخفیف نسبت به قیمتهای بالاتر جهانی ناشی از اعمال تحریم‌ها (و در عین حال محدودیت‌های دولت بایدن بر اکتشاف، تولید و حمل و نقل نفت در آمریکا به عنوان یک موضوع جداگانه) خریداری می‌کند. عربستان سعودی از نفت روسیه به عنوان سوخت برای تولید برق استفاده می کند.
و زیبایی این وضعیت این است که اگر شما عربستان سعودی را در نظر بگیرید (جایی که بایدن قبل از عزیمتش به آنجا به منظور التماس کردن برای افزایش تولید نفت قول میداد آنجا را یک کشور مطرود کند) می‌بینید که این کشور می‌تواند نفتی را که برای تولید برق استفاده می‌کرد در بازار جهانی نفت بفروشد و قیمتهای بسیار بالاتری نسبت به آنچه به روسیه می‌پردازد به همراه قیمتهای بسیار بالاتری نسبت به قیمتهای قبل از اعمال تحریم‌ها به دست آورد.
به این ترتیب در اینجا روسیه برنده است چون هم دارد تحریم ها را دور میزند و هم در مجموع قیمت های بسیار بالاتر برای صادرات نفت (و گاز) خود نسبت به قبل از تحریم ها به دست می آورد. عربستان سعودی هم برنده است چون با قیمتهای بالاتر می‌فروشد و نفت ارزان وارد می‌کند. این کشور نفتی که قبلاً برای تولید برق در نظر گرفته می‌شد را با قیمتهای بالاتری نسبت به هزینه وارداتش می فروشد.
پس چه کسی در اینجا بازنده است؟ این من و شما و مصرف کنندگان نفت در سراسر جهان خواهیم بود، به ویژه در کشورهایی که روسیه را تحریم می کنند.
تحریم‌ها در واقع زیانبار و احمقانه هستند – همانطور که این زیانباری در مورد بسیاری از ابتکارات سیاست خارجی دیگر دولت بایدن صادق است.»
