کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

ملي پاڅون ته ترهر وخت ډېره اړتیا ده

څلویښت کاله کېږي، چې موږ په اور کې سوځېږو او هر ډول حالت مو تجربه کړ،  اداری فساد، نا امنۍ، خیانت، جاسوسي، بده حکومتولۍ، سیاسي بې ثباتۍ، د پردو په اشارو د حکومت کولو څخه نیولی ان تر تجاوز، غربت، مجبوریت، د خپل او پردو ظلم، وحشت، دحشت، د هېواد دننه او بهر زموږ د اتباعو تر بی عزتی  پورې شاهدان یو.

ځمکه، اوبه، هوا، ارزانه بشري قوه، ستراتیژیک موقعیت، سرشاره منابع او کانونه لرو، ولی بیا هم بدبختانه ګاونډیو هېوادونو ته احتیاج یو، زموږ اتباع په سیند لاهو کېږي، په اور کې سوځول کېږي او د پردو د جنګ ښکار کېږي. په کور دننه هم د طالب، داعش، اردو، داکتر، انجنیر، معلم او په نورو القابو وژل کېږو، هره ورځ تر ۲۰۰ تنه افغانان وژل کېږي، څوک یې د پوښتنې نشته.   

ددې ناورین ختمولو توان او اراده په اوسني نظام او د نظام په وسلوالو ډلوکې نه ګورم، ځکه خو د قوي ملي پاڅون غږ په ټولو کوم. داسې پاڅون چې د هېواد اصلي او با احساسه بچي ددې خاورې واک په غاړه واخلي او د یو افغان قوي او مقتدر حکومت په جوړولو پورته ناورین ته د پای ټکی کېږدو.

د مقتدر افغانستان او مزدور حکومت څخه د نجات په هېله

سپوږمی پسرلی