فرانسه پشتیبان تروریستها؟ ایالات متحده و جنگهای پی در پی

بخش 6

مائل آلبرکا

Maël Alberca

23 ژوئن 2016

موضوع این نوشته بررسی جزئیات نفرت انگیز جنایاتی نیست که ایالات متحده در طول تاریخ مرتکب شده، ولی در اینجا صرفاً به یادآوری ارقام تراژیکی بسنده خواهیم کرد که حاصل جنگهائی بوده که ایالات متحده در نیمۀ دوم قرن بیستم در آنها شرکت داشته است.

اگر غربیها دوران پس از جنگ دوم جهانی را « جنگ سرد » بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی می نامند، ولی دیگر مناطق دنیا باید نتایج بسیار گرم برخورد ایدئولوژیک شرق و غرب را تحمل می کردند

از سال 1950، ایالات متحده در 30 جنگ شرکت داشته و با بمباران چندین کشور میلیونها قربانی بر جا گذاشته است : جنگ کره (1953-1950)، گوآتمالا (1954، سپس در سال 1960، و یک بار دیگر 1969-1967)، اندونزی (1958)، کوبا (1959-1961)، کنگو (1964)، لائوس (1973-1964)، ویتنام (1973-1961)، کامبوج (1970-1969)، گرانادا (1983)، لبنان (1984-1983)، لیبی (1986، سپس 2011)، کویت (1991)، سومالی (1993، سپس 2008-2007، و یک بار دیگر 2011 و باز هم در سال 2015)، بوسنی (1995-1994)، سودان (1998)، افغانستان (1998، و سپس 2014-2001)، یوگوسلاوی (1999)، یمن (2002، سپس 2009، و یک بار دیگر در سال 2011 و سپس 2015)، پاکستان (2007 تا امروز)…

پژوهشگر ایالات متحدۀ آمریکا میکاه زنکو Micah Zenko بر اساس محاسبه اعلام کرده است که ایالات متحده فقط در سال 2015، بیش از 23000 بمب روی عراق، سوریه، افغانستان، یمن و سومالی پرتاب کرده است (1). موضوع شگفت آور این است که پنتاگون شمار قربانیان را در بمبارانهای ایالات متحده 6 نفر اعلام کرده، یعنی تعدادی که نسبت به حجم شدید بمبارانها خیلی غیر واقعی بنظر می رسد.

تابلو از مقالۀ میکاه زنکو برگرفته شده است.“How Many Bombs Did the United States Drop in 2015?”, Blogs.cfr.org, 7 janvier 2016.

فرانسه عضو تمام عیار اتحادیۀ ضد داعش در عراق و سوریه، به سهم خود طی عملیات «شمل» l’opération Chammal که در سال 2014 شروع شد تا 3 دسامبر 2015، 2500 خروج هوائی در 331 حملۀ هوائی، 680 بمب پرتاب کرده 2.500 sorties aériennes و بر اساس ترازنامه رسمی 580 هدف را تخریب کرده است (2).

حملات تروریستی 13 دسامبر 2015 در پاریس دو پیامد مهم برای ارتش فرانسه داشت : 1) اعلام وضعیت اضطراری و تقویت عملیات سانتینل « opération Sentinelle » (نزدیک 13000 نظامی در سراسر خاک ملی فرانسه بسیج شدند (3). مخارج این عملیات از ژانویۀ 2015، یک میلیون یورو در روز (4) تخمین زده شده است. 2) افزایش حملات هوائی در عراق و سوریه.

مرکز فرماندهی ارتش فرانسه با افتخار اعلام کرده است که از آغاز مرحلۀ تشدید عملیات هوائی (15 نوامبر 2015)، تعداد خروج هواپیماها دو برابر بوده (میان گین خروج هواپیماها در هفته 63 خروجی اعلام شده است) (5). وزیر دفاع فرانسه ژان ایو لو دریان Jean-Yves Le Drian تعداد تلفات جهاد طلبان در عملیات نظامی اتحادیۀ ضد داعش در عراق و سوریه را از تابستان سال 2014، 22000 نفر اعلام کرده است که تقریباً هزار نفر از آنان زیر بمبارانهائی که توسط نیروی هوائی فرانسه صورت گرفته کشته شده اند (6). ولی آقای وزیر از تعداد « قربانیان جانبی » چیزی نمی گوید، در حالی که همین آقای وزیر به مناسبت شادباش به حملات هوائی به روشنی اعلام کرده است که جهاد طلبان « در جمعیت غیر نظامی حل می شوند و به این شکل پناه می گیرند » (7).

گاها- ساپیر Guha-Sapirمدیر مرکز پژوهشهای بیماریهای همه گیر و مصیبتهای طبیعی Centre for Research on the Epidemiology of Disasters، اعلام کرد که در سوریه مردم به آموزش مناسب و شرایط بهداشتی مناسبی برخوردار بوده اند و « مداخلۀ نظامی جامعۀ بین الملل تقریباً هرگز نتیجۀ مثبتی نداشته است (8)». او با اطمینان می گوید که « بمباران دقیق یا تاکتیک وجود ندارد (9)». واقعیت این است که شهروندان غیر نظامی بهای سنگینی در حملات هوائی می پردازند. برای مثال، می توانیم از بمباران بیمارستان قندوز در افغانستان توسط نیروی هوائی ایالات متحده در 3 اکتبر 2015 یاد کنیم که موجب کشته شدن 30 نفر که 13 نفر از آنها از کارمندان پزشکان بدون مرز بودند. به گفتۀ سازمان غیر دولتی این حمله علیه پزشکان و شهروندان غیر نظامی »به هدف کشتن و تخریب انجام گرفته بود (10)» و آن را باید به مثابه جنایت جنگی تلقی کنیم.

در واقع، مادۀ 51 از پیوند نامۀ پیوستی (یا پروتکل الحاقی) در منشور ژنو مورخۀ 12 اوت 1949 دربارۀ حفاظت از قربانیان جنگهای بین المللی مقرر می دارد که « مردم غیر نظامی و افراد عادی در مقابل خطرات ناشی از عملیات نظامی باید از حفاظت عمومی برخوردار باشند […] نه مردم شهروند و نه اشخاص غیر نظامی نباید هدف حمله قرار بگیرند. اعمال یا تهدیدات خشونت آمیز که هدفش صرفاً پراکندن وحشت بین شهروندان غیر نظامی می باشد، ممنوع است. […] حملۀ نظامی بی آن که تفکیکی وجود داشته باشد […] حملاتی که می تواند به تلفات انسانی بین مردم غیر نظامی و یا زخمی شدن آنان بیانجامد، خسارات مادی به اموال غیر نظامی یا ترکیبی از تلفات و خساراتی که نسبت به چشم انداز انتظار در کسب برتری نظامی خیلی فراتر بنظر می رسد (11) ممنوع است». برای مثال، حملۀ هوائی ایالات متحده به بیمارستان قندوز، علاوه بر غیر اخلاقی بودن آن، خلاف حقوق بین الملل است.

سایت بسیار خوب Aiwars.orgبه شکل روزمره آمار حملات هوائی اتحادیه و به همینگونه تعداد تلفات غیر نظامی در عراق و سوریه را منتشر می کند. در 18 آوریل 2016 و پس از 621 روز اردو، این سایت 11695 حملۀ هوائی از سوی اتحادیه را اعلام کرد (7911 در عراق، و 3784 در سوریه) یعنی بطور مشخص اتحادیه 41697 بمب و موشک روی این دو کشور پرتاب کرده است (12).

بین 14 آوریل و 18 آوریل 2016، یعنی پس از دوسال حملۀ هوائی سنگین، بیش از 3000 شهروند غیر نظامی که به جمع مبارزان تعلق نداشته اند در عراق و سوریه زیر حملات هوئی اتحادیه کشته شده اند3.000 civils non-combattants(13). با وجود این، ارقام اعلام شده نظر به مشکلات رفت و آمد و نبود امکانات تجسسی دقیق و اطمینان از اعتبار منابع خبری، خیلی از واقعیت فاصله دارد.

در واقع، وضعیت بگونه ای ست که حتا چندین کشور عضو اتحادیه عملیات نظامی خود را اعلام نمی کنند. در نتیجه، حقیقت دربارۀ شمار قربانیان غیر نظامی در حملات هوائی فرانسه، ایالات متحده و دیگر کشورهای اتحادیه احتمالاً پس از سالها بررسی و بازگشائیِ آرشیوهای محرمانه ممکن خواهد بود.

علاوه بر این، پشتیبانی ایالات متحده از گروه های سلفی و جهادطلب در چهارچوب اهداف جغرافیای سیاسی دائماً از سوی اعضای ارتش ایالات متحده یا سرویس های اطلاعاتی افشا شده است. سرهنگ ارتش ایالات متحده و رئیس پیشین آژانس اطلاعات دفاعی انسانی Defense Human Intelligence Service (DHS) (مترجم : تکیه روی نیروی انسانی است نه فن آوری. متأسفانه در این زمینه به زبان فرانسه مطلبی نیافتم ولی حدس می زنم که برخی مأموران این سازمان اطلاعاتی باید از بین کارشناسان علوم اجتماعی نیز باشند) در بطن آژانس اطلاعات دفاعی Defense Intelligence Agency (DIA) پاتریک لانگ W. Patrick Lang با افشاگریهایش نشان داده است که ایالات متحده از جبهۀ النصره، شبکۀ القاعده در سوریه پشتیبانی کرده است زیرا علیه رژیم بشار اسد می جنگد. در حالی که « از سال 2012، ژنرال فلین Flynn [ رئیس آژانس اطلاعات دفاعی بین 2012 و 2014] می دانست که النصره منافع غربیها را تهدید می کند و هدف این دسته از جهاد طلبان ایجاد امارات اسلامی بر اساس موازین و شریعت اسلام است (14)».

این اتهام سنگین بخشی از مسئولیت گسترش گروه های تروریست از شبکه های وابسته به القاعده را نسبت می دهد که به تشکیل دولت اسلامی در عراق انجامید. در 9 آوریل 2013، رئیس دولت اسلامی ابوبکر البغدادی اعلام کرد که جبهۀ النصره شاخه ای از دولت اسلامی در عراق و سوریه است و ادغام امارات اسلامی در عراق و النصره به هدف تشکیل دولت اسلامی در عراق و سوریه انجام گرفته است (15). سپس این اعلامیه از سوی جبهۀ النصره مردود اعلام شد، زیرا خود را یگانه شاخۀ القاعده در سوریه می داند، بر اساس این امر انشعاب و رقابت بین جبهۀ النصره به پشتیبانی ایالات متحده و دولت اسلامی به مثابه دشمن و هدف جنگی ایالات متحده به وقوع پیوست.

پشتیبانی ایالات متحده از گروه های اسلامگرا علیه کشورهای کمونیست یا کشورهای طرفدار شوروی موضوع تازه ای نیست و به تاریخ جنگ دوم جهانی باز می گردد، در واقع ایالات متحده استراتژی قدیمی شبکه هائی را به کار بست که پیش از این رژیم نازی برای مبارزه علیه اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به وجود آورده بود و از آنان به مثابه ابزار و « دشمن داخلی» استفاده می کرد. در واقع، « آلمانها طی جنگ دوم جهانی از چچنها، قزاقها، ازبکها، مسلمانانی که در اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی زندگی می کردند علیه کمونیستهای خدا ناباور استفاده می کرد. آمریکائی ها همین ساز و کار را تکرار کردند، یعنی با پشتیبانی از اسلامگرایان علیه جبهۀ کمونیستها و اقمارشان (16).

بعداً، سازمان تروریست القاعده، بنیانگذاری شده در سال 1987 بدست عبدالله یوسف مصطفی عزام و اسامه بن لادن، به شکل گسترده از سوی ایالات متحده در چهار چوب مبارزات ایدئولوژیکشان علیه اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی پشتیبانی شد. با عملیات سیکلون Cyclone Operation(1992-1979) سازمان سیا مجاهدین افغان را مسلح کرد تا با جلوگیری از تهاجم روسها، سقوط امپراتوری شوروی را تسریع کنند. در کوران این جنگ، ایلات متحده و عربستان سعودی هریک بیش از سه میلیارد دلار برای مسلح کردن مجاهدین خرج کردند (17)، اسامه بن لادن در آن دوران نمایندۀ شاهزاده ترکی الفیصل و رئیس سرویسهای اطلاعاتی سعودی بود (18). همین سرویسهای اطلاعاتی بودند که به حساب سازمان سیا در بانکهای سوئیس پول می ریختند و متعاقباً برای خرید و ارسال اسلحه به مقصد مجاهدین استفاده می کردند (19). جنگی که ایالات متحدۀ آمریکا و اتحاد جماهیذ شوروی را در خاک افغانستان طی دهۀ 80 در مقابل یکدیگر قرار داد (طی آن چیزی که هنوز با بی اعتنائی « جنگ سرد » می نامند، در واقع به بهای جان بیش از 1240000 نفر انجامید که %80 آنان از بین مردم عادی و شهروندان غیر نظامی بودند (20).

در این زمینه به حرفهای بهار کیمیونگور دربارۀ چیزی که « کمربند سبز عمو سام » می نامد گوش کنیم : « در آغاز سالهای 1980، ناسیونالیستها، مارکسیستها و اقلیتهای مذهبی در کشورهای عرب و مسلمان قربانی بربریت جهادطلبان مسلحی بودند که ایالات متحده و همپیمانان محلی او مثل عربستان سعودی و پاکستان آنان را مسلح و تأمین مالی می کردند. در آن دوران، طی عملیات «سیکلون» سازمان سیا، مردان مسلح گلبدین حکمتیار رئیس حزب اسلامی با بمب و راکت کمونیستهای افغان و ترقی خواهان از جمله « آخوندهای سرخ » را تکه پاره می کردند. سه دهه بعد، مجهز به قلابی به نام القاعده، این کمربند سبز به شکل اجتناب ناپذیری دور گردن اقلیتهائی که در سوریه زندگی می کردند فشرده شد. سه دهه بعد، پشت سر اوباما دوباره همان زیبیگنیف برژینسکی (21) مشهور را در نقش آتش بیار جنگ می بینیم، یعنی نظریه پردازی که در عین حال مبتکر کمربند سبز نیز بود (22)»

در نتیجه، ایالات متحده نه فقط به پشتیبانی از القاعده در اهدافش برای سرنگونی دولت بشار اسد ادامه می دهد، بلکه بیش از 35 سال پیش در منشأ این پدیدۀ جهاد طلب در افغانستان بوده است. در گذر زمان، اسامی تغییر کرده ولی اهداف یکسان باقی مانده است. در آن دوران هدف مبارزه علیه کمونیسم شوروی بود، امروز مبارزه علیه سوسیالیسم پان عرب که حزب بعث پرچمدار آن است و بشار اسد نیز از آن دفاع می کند. در واقع، حزب بعث یکی از تمایلات اصلی ناسیونالیسم انقلابی عرب است، و هدفش نیز از بین بردن اختلاف طبقاتی و تبعیض می باشد (23)» (مادۀ 32 از منشور حزب). یعنی موضوعی که برای طبقۀ سرمایه دار بین المللی، به ویژه نظام فکری نئو محافظه کاران ایالات متحده و اروپا تصور پذیر نیست.

اسامه بن لادن و سازمان او که باید آن را مقدمه ای بر تأسیس القاعده تلقی کنیم، سر نیزۀ مبارزه علیه کمونیسم در پایان قرن بیستم بود. در آغاز قرن بیست و یکم، دولت اسلامی (داعش) جایگزین این گروه تروریستی شد. نقش دولت اسلامی تا کنون جلوگیری از اتحاد « کمان شیعه » (ایران، عراق، سوریه و حزب الله لبنان) و سپس به تأخیر انداختن گسترش جهان چند قطبی در جبهۀ کشورهای بریکس بوده است.

ایدئولوژی وهابی سلفی که به ضرب دلارهای نفتی و گازی در سراسر جهان تبلیغ می شود با نئولیبرالیسم اقتصادی همخوانی دارد. هر دو ایدئولوژی در پیوند با یکدیگر در تداوم نظام حاکمی می کوشند که می تواند تعمیق نابرابری را بیش از پیش بین طبقۀ ثروتمند یعنی اقلیتی ناچیز و توده های وسیع مردم فقیر و سرکوب شده تضمین کند. کوتاه سخن : موضوع اتحاد بین نظریۀ سرمایه داری خدشه ناپذیر و ایدئولوژی مذهبی مرگباری است که تروریسم بین المللی را در خدمت ضد انقلاب به کار می اندازد تا مانع رهائی توده ها شود.

آیا باید در اینجا از پیوندهای همخوابگی با محارم بین خاندان بن لادن و خاندان بوش در گروه کارلایل Carlyle Group یاد کنیم؟ گروه کار لایل در سال 1987 بنیانگذاری شد، این شرکت خدمات مالی آمریکایی در زمینۀ مبادلات سهام اختصاصی، سرمایه گذری خطر پذیر و سرمایه گذاری در املاک و مستغلات، مدیریت صندوق های سرمایه گذاری و نیز سرمایه گذاری در حوزۀ صنایع نظامی، مهندسی هوا فضا، نخلبرات، صنایع خودروسازی، حمل و نقل، رسانه های گروهی، تولید انرژی های پایدار و تولید برق فعال است. سومین شرکت بزرگ سرمایه گذار در جهان بیش از 150 میلیارد دلار فعال را در زمینه های متنوع مدیریت می کند(گزارش سالانه 2010) (24) و 89،3 میلیارد دلار دارائی در اختیار دارد (25).

بین اعضای گروه کارلایل، به شکل پراکنده می توانیم از رؤسای جمهور و نخست وزیران یاد کنیم (جرج بوش George H. W. Bush,، جان میجر John Major، اناند پانیاراچون Anand Panyarachun، فیدل راموس Fidel Ramos، تاکسین شیناواترا Thaksin Shinawatra، رئیس سازمان سیا (فرانک کارلوچی Frank Carlucci که در عین حال وزیر دفاع ایالات متحده در دوران رونالد ریگان بود)، زیر امور خارجۀ ایالات متحده (جیمز بیکر James Baker)، صندوقهای بازنشستگی، یک ثروتمند روس ضد پوتین ( میکائیل خودورکووسکی Mikhaïl Khodorkovski)، بانکداران، سرمایه داران مالی یا سوداگران (کارل اوتو پوهل Karl Otto Pöhl، اولیور سرکوزی Olivier Sarkozy، جرج سوروس George Soros)، و به همچنین اعضای خاندان اسامه بن لادن که از طریق شرکت چند ملیتی سعودی گروه بینلادین Saudi Binladin Group در گروه کارلایل سرمایه گذاری کرده اند (26).

پس به روشنی می بینیم که بین جرج بوش George H. W. Bush (41 مین رئیس جمهور ایالات متحده و در عین حال رئیس قدیمی سازمان سیا) و پدرخوانده های تروریسم بین المللی مناسبات اقتصادی اجتناب ناپذیری وجود دارد. با یادآوری این موضوع که در گذشته بین پدر او پرسکات بوش Prescott Bush و رایش سوم آلمان مناسبات اقتصادی وجود داشت که به یمن آن به ثروت رسید. پرسکات بوش در رأس اتحادیۀ همکاری بانکی Union Banking Corporation متعلق به خانوادۀ تیسن Thyssen (یکی از پشتیبانان مالی مهم حزب نازی) در سالهای 1930 بود. پسرش یعنی رئیس جمهور پیشین جرج بوش با همکاری بن لادن توطئه چینی می کنند، در حالی که نوۀ پرسکات بوش، جرج والکر بوش با بر پا کردن جنگ علیه افغانستان و عراق به شهرت خاصی دست یافت، که هنوز هم قربانی می گیرد و موجب مرگ سدها هزار انسان در خاورمیانه شده است. چه خانواه ای!

جالب است بدانیم که همان روز 11 سپتامبر 2001، روزی که القاعده به دو برج مرکز تجارت جهانی حمله شد، گروه کارلایل در واشنگتن شورای سالانۀ خود را با شرکت چند سد نفر از سرمایه گذاران تشکیل داده بود. بین مهمانان جرج بوش و تاجر سعودی شفیق بن لادن، برادر ناتنی اسامه بن لادن رئیس القاعده در کنار یکدیگر دیده می شدند(27).

در 19 سپتامبر 2001، یعنی هشت روز پس از حمله به برجهای دوقلو، شفیق بن لادن برادر ناتنی ثروتمندترین مرد جهان و در عین حال فردی که مشمول پی گرد بین المللی بود، به اتفاق دوازده نفر دیگر از اعضای خانوادۀ بن لادن بی آن که سوء ظن مقامات قضائی را بخود جلب کنند با یک هواپیمای بوئینگ 727 به راحتی ایالات متحده را ترک کردند (28).

و این هواپیما هر هواپیمائی نبود، بلکه بوئینگ 727 با پلاک N521DB بود که کاخ سفید آن را برای انتقال گروه روزنامه نگاران و رسانه هائی که معمولاً رئیس جمهور را در سفرهایش همراهی می کنند اجاره می کرد (29). یکی از مسافران این هواپیما عمر عوض بن لادن پسر اسامه بن لادن است که از سوی دیگر اف بی آی او را فردی مظنون به مناسباتی با سازمان تروریستی سازمان جهانی جوانان مسلمان World Assembly of Muslim Youth می داند که برای ایدئولوژی وهابی تبلیغ می کند. (مترجم : در این متن عمر عوض بن لادن برادر زادۀ اسامه بن لادن معرفی شده ولی ویکیپدیا او را فرزند اسامه از نخستین همسرش معرفی کرده است)

عمر عوض بن لادن 28 ساله (در سال 2008) و همسرش انگلیسی اش جین فلیکس Jane Felix که دو برابر از او مسن تر است.

شعبۀ سازمان جهانی حوانان مسلمان در ایالات متحده توسط کمال حلوابی Kamal Helwabi عضو قدیمی اخوان المسلمین و یکی دیگر از فرزندان (یا برادر زاده های اسامه بن لادن) عبدالله عوض بن لادن بنیانگذاری شده است که تا حملۀ تروریستی 11 سپتامبر 2001 رئیس و در عین حال خزانه دار آن بود (30). به شکل شگفت آوری، مرکز سازمان جهانی جوانان مسلمان در حومۀ جنوب شرقی واشنگتن واقع شده (31) در فاصلۀ چند خیابان تا خانۀ مسکونی عبدالله عوض بن لادن (32)، و در فاصلۀ حدود 10 دقیقه پیاده تا آپارتمان 4 نفر از دزدان هوائی که هواپیماهای 11 سپتامبر را ربودند (34).

ولی علاوه بر این، باید به موضوع اضطراب آمیز دیگری بپردازیم که به انتشار گزارشی از سوی سازمان دیدبان حقوق بشر باز می گردد و حاکی از این امر است که دولت ایالات متحده « احتمالاً در منشأ ایجاد گروه تروریستی از بین افراد معتبر از دیدگاه حقوقی و قانونی بوده و آنان را در ارتکاب به اعمال تروریستی تشویق کرده است (35)». مقاله ای در روزنامۀ لوموند افشا می کند که « اف بی آی طی عملیات تجسسی کاملاً مصنوعی و تقلبی برخی مسلمانان آمریکائی را برای ارتکاب به اعمال تروریستی تشویق و یا مجبور کرده است […] مأموران اطلاعاتی یا پلیس های نفوذی در تماس با افراد ( شکننده) و با متقاعد کردن و مجبور کردن آنان طرح تروریستی را با تأمین تدارکات و امکانات به اجرا گذاشته اند. در %30 طرح های توطئه آمیز، مأمور نفوذی در عملیات تروریستی فعال بوده و شرکت داشته اند (36). این گزارش برای دولت و سرویس های اطلاعاتی ایالات متحده اتهام سنگینی بنظر می رسد که به روش «هدف وسیله را توجیه می کند» عمل کرده اند و چنین اعمالی را با اعتنائی به امنیت داخلی و زندگی انسانها مرتکب شده اند.

از چنین وضعیتی نتیجه می گیریم که ایالات متحده در وضعیتی نیست که به کشورهای دیگر درس صلح و دموکراسی بدهد، در حالی که در خارج به جنگ و ترور و ویرانی دامن می زند. نوآم چامسکی این وضعیت را در جملۀ کوتاهی ترسیم کرده است : « مهمترین عملیات تروریستی در سطح بین المللی تا جائی که می دانم از سوی واشنگتن انجام گرفته است (37)».

علاوه بر این، بازداشت اختیاری و شکنجه برای اعتراف گیری از زندانیان، با نقض حقوق بنیادی که در چندین منشور بین المللی تضمین شده است، در ایالات متحده به شکل گسترده رواج دارد. بر اساس گزارش عفو بین الملل، « رئیس جمهور اوباما اعتراف کرده است که پس از 11 سپتامبر 2001 در چهار چوب برنامۀ بازداشت مخفیانه، سازمان سیا با کسب موجز از سوی رئیس جمهور پیشین، روش شکنجه را به کار برده است (38)». به این اعتراف باید گزارش 6700 صفحه ایِ هیئت سنا دربارۀ اطلاعات را اضافه کنیم که مربوط است به برنامۀ بازداشت و بازجوئی مخفیانه توسط سازمان سیا بین سالهای 2002 و 2008 که هنوز به مثابه پرونده ای سرّی از دسترس عمومی به دور مانده است» (39).

کمیتۀ حقوق بشر ایالات متحده را متهم دانسته است زیرا این کشور به موازین حقوق بشر پاسخگو نبوده : و « در چهار چوب مبارزه علیه تروریسم، بازداشت و منزوی کردن افراد در زندان، اعمال تبعیض نژادی در نظام حقوق جزائی، و به همین گونه قتل هدف گیری شده به وسیلۀ پهپاد، استفادۀ بی رویه و اغراق آمیز از زور توسط آنانی که مسئول اجرای قوانین هستند، بدرفتاری با مهاجران و حکم مرگ (40)» خطا کار است. در پایان سال 2014، 127 نفر همچنان در گوآنتانامو زندانی هستند، بسیاری حتا نمی دانند به چه دلیل محکوم شده اند، و تمام این امور با نقض حقوق بین الملل و رعایت اخلاق.

در پایان این نوشته باید بپرسیم، چگونه می توانیم دولتی را «تروریست» معرفی نکنیم، وقتی که می بینیم پلیس آن کشور دائماً سیاه پوستان آمریکائی ها را به «اشتباه» به قتل می رساند و موجب وحشت توده های مردم می شود؟ در سال 2015، 35 نفر بدست پلیس با باتون برقی از نوع تیزر Taser کشته شده اند، در حالی که « اغلب این قربانیان مسلح نبوده و در لحظه ای که شوک برقی به آنان وارد شده خطر بزرگی بحساب نمی آمدند (41)».

از سال 2001 تعداد قربانیان این نوع جنایات دولتی که توسط پلیس انجام گرفته به 602 نفر رسیده است. علاوه بر این، حکم مرگ 33 مرد و دو زن در سال 2014 به اجرا گذاشته شد. در نتیجه شمار محکومین به مرگ از سال 1976 به 1394 نفر رسید، در حالی که بی گناهی چندین نفر از آنان پس از اجرای حکم مرگ آشکار شد (42).

Source: Investig’Action

Notes:

[1] . Micah ZENKO, “How Many Bombs Did the United States Drop in 2015?”, Blogs.cfr.org, 7 janvier 2016.

[2] . Nathalie GUIBERT, “Les non-dits de l’opération « Chammal » en Irak et en Syrie”, Lemonde.fr, 4 décembre 2015.

[3] . « Opérations : point de situation au 21 janvier 2016 », Defense.gouv.fr, 22 janvier 2016.

[4] . « Attentats : «L’opération Sentinelle coûte 1 million d’euros par jour» », Leparisien.fr, 8 février 2015.

[5] . « Opérations : point de situation au 21 janvier 2016 », Defense.gouv.fr, 22 janvier 2016.

[6] . “22 000 jihadistes tués par la coalition anti-Etat islamique, depuis 2014, selon Le Drian”,Francetvinfo.fr, 21 janvier 2016.

[7] . Idem.

[8] . Izaskun SANCHEZ AROCA, Pablo ELORDUY, « Le bombardement chirurgical ou tactique n’existe pas », Investigaction.net, 25 janvier 2016.

[9] . Idem.

[10] . Associated Press, « Death toll rises to 30 in Afghan hospital bombing », Usatoday.com, 25 octobre 2015. & Lucie SOULLIER, “L’hôpital de Kunduz a été ciblé « dans le but de tuer et de détruire », selon le rapport de MSF”, Lemonde.fr, 6 novembre 2015.

[11] . “Protocole additionnel aux Conventions de Genève du 12 août 1949 relatif à la protection des victimes des conflits armés internationaux (Protocole I), 8 juin 1977”, Icrc.org.

[12] . Airwars.org, page consultée le 19 avril 2016.

[13] . “Civilian and ‘friendly fire’ casualties”, Airwars.org/civilian-casualty-claims, page consultée le 19 avril 2016.

[14] . W. Patrick LANG, « Le renseignement militaire états-unien et la Syrie », Voltairenet.org, 21 décembre 2015.

[15] . Romain CAILLET, « De la désaffiliation de l’Etat islamique à al-Qaïda », Huffpostmaghreb.com, 8 octobre 2013.

[16] . Ian HAMEL, “Quand la CIA finançait les Frères musulmans”, Lepoint.fr, 6 décembre 2011 & Ian JOHNSON, Une mosquée à Munich. Les nazis, la CIA et la montée des Frères musulmans en Occident, JC Lattès, 2011.

[17] . Noam CHOMSKY, Israël, Palestine, États-Unis : Le triangle fatidique, Edition remise à jour en mars 1999, p. 10.

[18] . Jason BURKE, Al-Qaida, la véritable histoire de l’islam radical, La Découverte,‎ p. 78.

[19] . Steve COLL, Ghost Wars, 72, 82. & Milton Bearden et James Risen, CIA-KGB : Le Dernier Combat, 260-261.

[20] . Rapport Spécial Afghanistan de la FAO, 2 juillet 1998.

[21] . Stratège états-unien à la Maison Blanche et ancien conseiller à la sécurité nationale du 39è Président des États-Unis Jimmy Carter.

[22] . Bahar KIMYONGÜR, Syriana, la conquête continue, Investig’Action, 2011, p. 72.

[23] . Paul BALTA, “Le premier échec de la démocratie arabe”, Euromed-ihedn.fr, janvier/février 2012.

[24] . “Carlyle Group annual report”, Carlyle.com, 2010.

[25] . “Carlyle Group website”, Carlyle.com.

[26] . Daniel GOLDEN, James BANDLER, Marcus WALKER, “Bin Laden Family Has Intricate Ties With Washington”, The Wall Street Journal Europe, Friday / Saturday September 28-29 2001, p.4.

[27] . Eric LESER, « L’empire Carlyle », Lemonde.fr, 30 avril 2004.

[28] . Dana MILBANK, “Plane Carried 13 Bin Ladens”, Washingtonpost.com, 22 juillet 2004.

[29] . Idem.

[30] . Document secret du FBI Case ID – 199-Eye WF 213 589 obtenu par Newsnight, in “BBC News night”, News.bbc.co.uk, 6 novembre 2001.

[31] . Au 5613 Leesburg Pike, Falls Church, Virginie, États-Unis.

[32] . Au 3411 Silver Maple Pl, Falls Church, VA 22042, États-Unis.

[33] . Au 5913 Leesburg Pike, Bailey’s Crossroads, Virginie, États-Unis.

[34] . “BBC News night”, News.bbc.co.uk, 6 novembre 2001.

[35] . “Illusion of Justice, Human Rights Abuses in US Terrorism Prosecutions », Hrw.org, 21 juillet 2014.

[36] . “Le FBI mis en cause dans l’organisation d’attentats par des Américains musulmans”,Lemonde.fr, 21 juillet 2014.

[37] . Interview de Noam Chomsky dans le documentaire “La fabrication du consentement” (partie 2), à 18 min 25 sec.

[38] . « Le rapport États-Unis d’Amérique 2014 », Amnesty.org, 2015.