ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

مثلث خبیثه ی استخباراتی ایکه افغانستان را به کام آتش…

نویسنده: مهرالدین مشید اقنوم سه گانه ی شرارت در نمادی از…

«
»

د پاکستان پر ضد د سيمه ايز ايتلاف د جوړېدو اړتيا

هر افغان، په افغانستان کې هر شنونکي او چارواکي او ټولې نړۍ ته څرګنده ده چې پاکستان له تېرو څو لسیزو راهیسې د افغانانو د وژنې، د افغانستان د بربادۍ او په افغانستان کې د عامه تاسیساتو د ویجاړولو له پاره ترهګر روزي. دغه هېواد له کلونو راهیسې ترهګري او ترهګریز فکر روزي او پالي او د همدغه ناولي فکر له لارې ځان خپلو شومو موخو ته رسوي. په پاکستان کې شته ډیری تش په نامه ديني مدرسې د بم جوړولو، تروريست روزلو او انسان وژلو فابريکې دي. د غه هېواد په قبايلي سيمو كې ديني مدرسې د افراطیت او ترهګرۍ اصلي مرکزونه دي چې په کې د کوچنيانو او تنکي ځوانانو له سرونو ماغزه ويستل کيږي او په کې وحشت او افراطيت پيچکاري کيږي. له دغو ترهګرو څخه بيا په افغانستان، هندوستان او ايران کې د پاکستان په ګټه په جګړه کې کار اخيستل کيږي.

په داسې حال کې چې افغان حکومت په ځلونو ويلي چې د ترهګرو ځالې په پاکستان کې دي، هلته روزل کيږي او خوندي پناه ځايونه لري او له هماغه ځايه په افغانستان کې ورانکارې کړنې ترسره کوي؛ پخپله د پاکستان مهمو لويو چارواکو هم اعتراف کړی چې د وسله والو طالبانو مشران په پاکستان کې اوسي، دوی پرې نفوذ لري او آن دا چې د پاکستان کودتايې ولسمشر پرويز مشرف خو د طالبانو په ايجادولو هم اعتراف کړی دی.

د ۲۰۱۱ کال د می په دويمه د پاکستان پلازمېنې اسلام اباد ته نږدې، په یوه پوځي سیمه ایبټ اباد کې د اسامه بن لادن وژل کيدل، د ۲۰۱۳ کال په اپريل مياشت کې د پاکستان په کراچۍ کې په يو روغتون کې د ملا درملنه او مړينه، څه موده وړاندې د کراچۍ په يو روغتون کې د کوټې شورا یا د طالبانو د رهبرۍ شورا غړي ملا حسن رحماني مړينه او د پاکستان په بلوچستان کې د وسله والو طالبانو مشر ملا منصور وژل کېدل؛ هغه څه دي چې ټولې نړۍ  ته د پاکستان اصلي ترهګريزه او ترهګر پالونکې څېره ښه تعريفوي.

د غه فتنه هېواد پر ضد بايد سيمه ايزه او نړيواله مبارزه وشي، د پاکستان پر ضد بايد د افغانستان او هندوستان په شمول د سيمي او نړۍ د تروريزم قرباني شوي او يا قرباني کيدونکي هېوادونه د جګړې اعلان وکړي. ځکه دغه هغه فتنه هېواد دی چې لويو ترهګرو ته د پناه ورکولو او ملاتړ په وسيله د سيمي د ټولو هېوادونو لپاره په راتلونکې کې لوی سرخوږی جوړيدای شي.  پاکستان د ترهګرو سره توپيري چلند کوي، په انسانيت وژونکو او بشريت وژونکو کې هم توپير کوي، دوی وسله وال ترهګر په دوه ګروپونو ويشي، يو هغه ترهګر دي چې همدوی روزلي، پناه يې ورکړې او د دوی زيږنده ده خو بيرته د همدوی په مقابل کې جنګيږي، پاکستان دغو طالبانو ته بيا ترهګر وايې او پر ضد يې اقدام کوي. او دويم ګروپ هغه ترهګر دي چې همدوی روزلي، په خپله خاوره کې يې ورته خوندي پناه ځايونه او روزنځايونه ورکړي خو د دوی د ګټو د خونديتوب لپاره په افغانستان، هندوستان او ايران کې جنګيږي. پاکستان بيا دغو طالبانو ته ترهګر نه وايې او نه يې هم پر ضد اقدام کوي؛ بلکې له نړيوالو د ترهګرۍ سره د مبارزې په نوم پيسې هم شکوي.

نو لازمه ده چې د دغه ترهګر هېواد په مقابل کې د افغانستان، هندوستان، ايران، چين، امریکا او د سيمي او نړۍ د نورو هېوادونو ګډ ايتلاف جوړ شي او له دغه هېواد سره اقتصادي، سياسي او پوځي مبارزه وکړي. افغانستان بايد په دغه هېواد خپلې ټولې اوبه بندې کړي، د دغه هېواد څخه وارديدونکي توکي ټول تحريم کړي او د ملګرو ملتونو امنيت شورا ته د کره اسنادو په وړندې کولو سره شکايت وکړي. ايران او هندوستان هم بايد ورسره خپلې ډيپلوماټيکې اړيکې او اقتصادي راکړه ورکړه بنده کړي. چين او امريکا ته په کار ده چې له دغه هېواد سره خپلې ټولې مرستې بندې کړي، امريکا بايد هغه پيسې چې هر کال يې د ترهګرو سره د مبارزې په موخه پاکستان ته ورکوي؛ نورې بندې او په تېر کې د ورکړل شويو هغو حساب ترې وغواړي. ځکه دغه مکار هېواد تل له نړيوالو په ځانګړي تو ګه له امريکا څخه د ترهګرۍ سره د مبارزې په نوم په ميلياردونو ډالرو پيسې شکولي دي خو له ترهګرو سره د مبارزې پر ځای يې د ترهګرو د تقويت او پراختيا لپاره کارولې دي.

له دې وروسته په کار ده چې افغانستان، هندوستان، ايران او د سيمي نور هېوادونه يو وبل ته لاس ورکړي او په ګډه د ترهګرو د دغه روزنکي او ساتونکي هېواد (پاکستان) په مقابل کې قوي ايتلاف جوړ کړي. همداشان د نړۍ نور هېوادونه په ځانګړي توګه امريکا چې د پاکستان اصلي مالي ملاتړی هېواد بلل کيږي؛ بايد چې نور په پاکستان مرستې بندې کړي څو دغه هېواد  اړ شي چې د ترهګرۍ او افراطيت له ترويج او پراختيا څخه لاس واخلي.

لیکنه : خوشحال آصفي