کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

د وختونو آئینه

سید عبیدالله نادر

د شعر او ادب د برخي د پاره

داســي پړاونو د ژوندون څـــــــخه ، تیریږمـــــــه

زه چې په دي عصــــر ، او وخـتونو کې اوسیږمه

نه غواړم چـــې نور دا کرغیړنۍ ، څـــیری ووینم

ځم د دوی له څنـــګه ، په یو ډاک کې دیره کیږمه

وینمه جــــــلوې د دیو و دَدَ په ، مـــذهبی جــــامو

زه د داسي خلـــــــــکو په مـــاحول کې نه ځایږمه

ډک چې شي زړګۍ می ، د رحمت له دریابونو نه

هله لکه پرخـــــــــــــــه ، پر ګــلونو راوریږمـــــه

درک د عاجزۍ می ، دومــره روح سره ټړلی دی

چې پټ لدې عـــالمه ، د خپل ځــان سره ژړیږمه

کاږم له غرقاب ځینې ، د میني ، او مانا ګــــــوهر

زه چې کله کله ، په خـــیالونو کــــــــې ، ډوبیږمه

هسی په ګــــلونو کې ، د خـــپل ژوندون فنا وینم

پوه یم چې د ګل په څـــیر ، په یو مهال رژیږمه

وینــــمه جمال د حقــــیقت ، په هــــغه دَم کې زه

کله د خــــودۍ و آئــــــــــینې ته چې ، ودریږمه

تل بخښم رڼا د حقــــــیقت ، و تــــیاره زړونو ته

زه لکه وږمـــه په هر ګلــــشن کې ، راخوریږمه

کله چې د زړه خبری واورم ، صاحبدل له خولی

هلته په محفل کې لــکه،ګل په شان ، غــــوړیږمه

اوس هم په درشل د امتـــحان کې ، پاتي شوی یم

ځکه خو له ســختو ګړنــــــګونو نه ، تــــیریږمه

زړه کې می د میني محـــبت دي ، ترانــــې پرتې

ځکه د دردمـن زړګي له ســـــوزه می ، غږیږمه

ځم لدې محــــــــفله ، په ژړا او په سلــــګوسلګو

خدای خبر د چــــا به ، پس له مــرګه زه یادیږمه

ځمـــه چــــې نور وځـــــم ، نفرتونو دنیاګۍ څخه

پرانـــیزم عـــــالم ته غیږ ، او ټولو نه ځــاریږمه

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

د زړه آواز

یو اوچت غـوندی پرواز وم ، خــو چــا ونه لیدم

د دردمــــنو د زړه راز وم ، خـــــو چا ونه لیدم

د زمان له ســترګوپټ ، د دنـــیا په یوه ګوټ کې

معرفـت د ورشـــــو باز وم ، خــو چــا ونه لیدم

په وینا کې می د درد ، د هر چا وو ، د زړه درد

صاحبدل غوندی همراز وم ، خــــــو چا ونه لیدم

عاجزۍ اوښکي می تل رواني دي ، له ســــترګو

یو لمبه د ســـوز و ګداز وم ، خـــــو چا ونه لیدم

د زړه دردونه ویني ، دردمن می په ویــــــنا کې

د هر چـــــــا د زړه آواز وم ، خو چــــا ونه لیدم

مست شانی یو ســـــازوم ، له ځنګلونو وم ،وتلی

په تارونو کې ، شـــــــهباز وم ، خو چا ونه لیدم

څوک په قدر زما پوه نشول ، دې ماحـــــول کې

د پردې شــــاته پټ ساز وم ، خو چـــــا ونه لیدم