امید زنده گی

زنده گی در همه حالات  بسر می آید گاه به تلخی…

از تو جدا نمیشوم 

نوشته نذیر ظفر 08/28/25 از همه گان جدا شوم از تو…

پرسش ۴: ساختار «پرس‌ومان» چگونه از گفت‌وگو به یک نظام…

-خراسان بزرگ دی‌‌روز، دانش‌مند، دانش و سبک کهنی نسبت به…

قهرمان‌پروری‌های احساسی و سقوط افغانستان در چنگال تروریسم

 نویسنده: مهرالدین مشید از اسطوره‌ پردازی های فریبنده تا بحران سیاسی…

پرسش ۵

از مکتب دینی فلسفی من بیش از این نه می‌دانم نقش…

نتیجه گیری از بحث های شبکه های تلویزونی و تحلیل…

بحث های داغ پیرامون این اقدام پاکستان راه افتید ،…

دموکراسي څه شی ده او سوسیال دموکراسي څه ته وايي؟

دا سوال د ډیرو ځوانانو پر مخ کې پروت او…

نام های بیشمار جنبش روشنگری غرب

Helvitius, C.A.(1715-1771) آرام بختیاری مقدمات: اصلاحات، انقلاب، عدالت، و سکولاریسم. روشنگری، جنبش برابری…

توضیحی بر فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع از…

نوشته از بصیر دهزاد  ‎فراخوان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در دفاع …

آیا انسان، نسبت به انسان، از ته‌یی دل هم‌دلی دارد؟

پاسخ: محمدعثمان نجیب به نماینده‌‌‌گی از مکتب هم‌دلی!؟؟ شما از موردی پرسان می‌کنید که…

چشم اندازی بر نشست آینده ی مخالفان طالبان در پایتخت…

نویسنده: مهرالدین مشید نشست اسلام آباد ابزار فشار بر طالبان  یا…

طاق ظفر و منار معارف (شیر دروازه) پغمان – یادگار…

پس از به‌دست آمدن استقلال افغانستان در سال ۱۹۱۹م (۱۲۹۸…

پیشرفت های شگفت انگیز فناوری و چالش ها و خطر…

نویسنده: مهرالدین مشید رهایی یا زوال؛ فناوری و چالش‌های نوین جامعه…

استقلال و آزادی

عبدالصمد ازهر از ۲۸ اسد تا ۲۴ اسد هر روز، هر ماه…

وقتیکه تبصره وتحلیل از جمهوریت می نماید دقت کامل داشته…

در این روز ها تحلیل های سیاسی پیرامون سقوط ویا…

کمند غزل

رسول پویان غـزال غـزل ار کمند افکند دل شرزه شیران ببند افکند ز…

فروپاشی شرم آور در اوجی از فساد و خیانت  و…

نویسنده: مهرالدین مشید بازخوانی یک سقوط و روایت های دردناک آن  ۱۵…

ردپای خراب‌کاری آلمان برای کشور ما و حمایت از فروپاشی…

ره‌بران طالبان خواهان پناهنده شدن به آلمان بودند. مولوی دلاور…

اسباب و عوامل سقوط جمهوری تحت اشغال

ماه اسد ماه به زانو در آمدن دو قدرت امپریالیستی…

فراخوان بخاطر انفاذ قانون اساسی

بنام خداوند حق و عدالت بدون پرداختن به چگونگی سقوط سومین…

«
»

خروج از افغانستان تصمیم بد، فاجعه‌بار وشرم‌آور آمریکا بود

خروج از افغانستان تصمیم بد، فاجعه‌بار وشرم‌آور آمریکا بود

سناتور جمهوری خواه کنگره آمریکا، خروج آمریکا از افغانستان را فاجعه بار خواند.

 «لیندسی گراهام»، سناتور جمهوری خواه کنگره آمریکا در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس به مناسبت دومین سالگرد عقب نشینی آمریکا از افغانستان، خروج آمریکایی‌ها در افغانستان را فاجعه بار خواند و گفت: «این دومین سالگرد خروج فاجعه بار دولت بایدن از افغانستان است که یکی از بداندیشانه‌ترین، فاجعه‌بارترین و شرم‌آورترین تصمیمات در تاریخ سیاست خارجی آمریکاست.»

گراهام با انتقاد از وضعیت فعلی افغانستان، افزود: «دو سال بعد، طالبان زنان را سرکوب می‌کنند و با سازمان‌های تروریستی گرم گرفته‌اند. افغانستان دوباره به عنوان سکوی پرتابی برای حملات علیه منافع آمریکا توسط نیروهای رادیکال تلقی می‌شود.»

به گفته لیندسی گراهام، این عقب نشینی فاجعه‌آمیز نیروهای رادیکال را بر سراسر جهان تحمیل کرد، سیگنالی از ضعف به کشورهایی مانند روسیه، چین و ایران فرستاد و به بی ثباتی و درد دل بزرگ در سراسر جهان منجر شد.

به گفته گراهام، همه وضعیت امروز افغانستان، غیر ضروری و قابل اجتناب بود.

سه روز پیش نیز، کارشناسان سازمان ملل متحد، روز دوشنبه با انتشار بیانیه‌ای همزمان با دومین سالگرد سلطه طالبان بر افغانستان، گفتند که تصور اینکه طالبان «اصلاح شده‌اند» اشتباه بود.

در این بیانیه آمده بود که سیاست‌های طالبان در دو سال گذشته، به لغو و نقض مستمر و تکان‌دهنده بسیاری از حقوق انسانی شهروندان افغانستان، از جمله حق تحصیل، کار و آزادی، منجر شده است.

این بیانیه می‌افزاید: «گزارش‌های موثق و مداوم از اعدام‌های فراقانونی و اعمالی همچون ناپدید کردن اجباری افراد، بازداشت‌های خودسرانه گسترده، شکنجه و بدرفتاری و نیز جابه‌جایی‌های خودسرانه مردم، نگرانی‌های روزافزونی ایجاد کرده است.»

حداقل ۳۰ نفر از کارشناسان سازمان ملل این بیانیه را امضا کرده و گفته‌اند که سیاست خشونت‌محور طالبان، بیشترین آسیب را به زنان و دختران، اقلیت‌های قومی و مذهبی، افراد مبتلا به نارسایی‌های جسمی و ذهنی، افراد بی‌خانمان، دگرباشان جنسی، مدافعان حقوق بشر و دیگر دست‌اندرکاران جامعه مدنی، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، معلمان، و مقام‌های دولتی و نظامی حکومت پیشین وارد می‌کند.

در این بیانیه همچنین با اشاره به ادعاهای مقام‌های طالبان درباره موقتی بودن محدودیت‌های کار و آموزش زنان، آمده بود که ادامه این سیاست موجب شکنجه دسته‌جمعی مردم و به ویژه زنان و دختران افغان شده است.

کارشناسان سازمان ملل متحد، وضعیت برآمده از سیاست‌های طالبان را در افغانستان، «آپارتاید جنسیتی» خوانند و گفتند که به‌تازگی در برخی استان‌های افغانستان، رهبران طالبان دستور داده‌اند که دختران بالاتر از ۱۰ سال نباید به مدرسه بروند. این دستور که به صورت شفاهی به مسئولان اداره معارف (آموزش و پرورش) طالبان در استان‌ها ابلاغ شده، باعث شده است که هزاران دختر دیگر نیز از آموزش محروم شوند. کارشناسان سازمان ملل متحد، تبعیض طالبان علیه زنان و محدودیت‌های وضع‌شده را مصداق جنایت علیه بشریت می‌دانند و می‌گویند که این اقدام‌ها، ضربه‌های جبران‌ناپذیری به جامعه افغانستان وارد کرده است.

کارشناسان سازمان ملل متحد در بخش دیگری از بیانیه خود می‌نویسند که به‌رغم فشارها و توصیه‌های جهانی به طالبان، این گروه در زمینه شکل‌دهی حکومت فراگیری در افغانستان که همه اقوام و گروه‌ها در آن حضور داشته باشند، اقدامی نکرده‌اند. در این بیانیه همچنین آمده است که فرمان رهبر طالبان در زمینه عفو عمومی برای کارمندان دولت پیشین، مداوم نقض شده است و دستورالعمل‌های توقف شکنجه و بدرفتاری در مراکز بازداشت طالبان، اغلب نادیده گرفته می‌شوند.

کارشناسان سازمان متحد از طالبان می‌خواهند که فرمان‌های صادرشده علیه زنان و محرومیت زنان و دختران را از تحصیل و اشتغال لغو کنند، به شکنجه، بازداشت و قتل کارکنان حکومت پیشین افغانستان، به ویژه نظامیان، پایان دهند، و به تعهدات خود به جهان پایبند باشند.