به امید اغاز موفقیت امیزمذاکرات صلح وانعقاد اتش بس فوری
ازان یازده سپتمبر تا این یازده سپتمبر نزده سال گذشت، امریکا دران یازده سپتمبر مورد حمله تروریستی قرار گرفت وان حمله ظاهرآ محرک تجاوزش بر افغانستان شده نظام طالبانی را سقوط داد .
درین یازده سپتمبر هئیت مذاکره کننده دولت تحت حمایت امریکا راهی قطر شد تا با طالبان مقهور ان وقت ودوستان این زمان امریکا به مذاکرات آغاز کند که خداوند پیامد انرا نیکو گرداند .
اما درنزده سال امریکا در افغانستان چه کرد وبعد ازین چه خواد کرد ؟
ازان زمان تا کنون سه رئیس جمهور بر امریکا حکم راندند بوش با تمام قساوتهای جنگی وتجاوزکارانه ، اوباما با ادامه همان سیاست وترامپ با تقبیح از سیاست وکرده های هردو رئیس جمهور قبلی .
سیاست تهاجمی بوش واشغال افغانستان زیر نام امحای تروریسم وشعارهای کاذب دموکراسی ، حقوق بشر ، باز سازی ، تقویت جامعه مدنی ، زمینه سازی برای کثرت گرایی واحزاب سیاسی آغاز شدواوباما به ان ادامه داد .
ترامپ با توجه به امور جنوب اسیا بخصوص کشور چین درپی بازیهای شد تا هندرا برعلیه چین منحیث یک متحد بادخود بگیرد . بااین سیاست درموردجنوب اسیا مسئله خروج نیروهای نظامی اش از افغانستان را روی دست گرفته وکار برای نزدیک سازی موقفهای طالبان ودولت افغانستان را آغاز کرد . این سیاست در حالی پیش گرفته شد که گفته های اجرا ناشده زمان حمله بر افغانستان کما کان بحال خود باقیست .این سیاست برهمه ادعاهای امریکا که زیر نام انها بر افغانستان حمله کرده بود خط بطلان کشید .
در طول نزده سال حضور امریکاومتحدینش درافغانستان بیش از ۱۵۰ ملیارد دالر به این کشور سرازیر شد اما حاصل ان برای تغیر در زندگی مردم ملموس نبوده بخش اعظم ان حیف ومیل گروهی از شیر حمله های جهادی وبرگشتگان غرب وپیمان کاران امریکایی گردید .
بدترین عمل‌امریکا که نگذاشت افغانستان در یک مسیر سالم بحرکت افتد آوردن مجدد جنگجویان ، دشمنان حقوق بشر ومجرمین جنگی بود که همه را درمسند های‌قدرت ملکی ونظامی جاداد . تلاش امریکا این بود تا بصورت عاجل یک قشر مرفه وصاحب امتیاز وامکانات مالی ایجاد نماید که بتواند برای همیش درتبانی وحمایت از ان اهداف مطروحه را به ارامی درین گوشه اسیا عملی سازد . نام این کاررا ملت سازی گذاشت .
قوای مسلح نیرومند افغانستان دوباره احیا نشد وازلحاظ تخنیک وسلاح انقدر مجهز نگردید که جوابگوی حالت جنگی باشد .
زیر سایه حضور امریکا ترکیبهای عجیبی عرض وجود کرد ، مجاهد با توان مالی صاحب نقش اصلی در سیاست شد ، طالب بدون انکه بدنه اصلی اش ضربه بردارد از حاکمیت دور شد ولی با امکانات جدید واز یک موقف قوی وظاهرآ بر حق زیر نام جنگ علیه اشغال چهره گشود ، داعش سربلند کرد ، القاعده وشبکه های مختلف تروریستی از پاکستان بسوی افغانستان امتداد یافت ، کشت تریاک وپروسس ان به شکل بی سابقه رونق گرفت ، سه ملیون انسان مصروف کشت وکار وپروسس وانتقال وقاچاق ان گردیده سه ملیون دیگر مبتلایان این ماده مرگ اور گردید ، اقتصاد جرمی ومافیایی شریان اصلی اقتصاد کشور را شکل داد .
عوامل تشنج از میان برداشته نشد ونزده سال حضور ان در کشور پر تشنج ترین سالهای بود که تلفات زیاد ملکی ونظامی را بار اورد .
گرچه بر مراکز تعلیمی وتحصیلی بطور بی سابقه افزوده شد ، جوانان زیاد صاحب تحصیلات عالی شدند اما مشکل بیکاری حل ناشده باقی مانده فرارجونان شاخص بلندی را نشان در بر گرفت.
تفاوت زندگی بحدی شد که دو مامور در یک شعبه با تفاوت چندین برابر معاش کار میکنند ، رشوت وفساد مالی بیک امر معمول وفرهنگ اداره ودولتداری تبدیل شد واین عمل بحیث یک پروژه همقدم با ورود امریکایی ها درکشور ترویج گردید ، تبعیض قومی ومحلی وزبانی به شدت قمچین شد، همه پروسه های دموکراتیک بد نام وحتی منفور مردم گردید زیرا فساد مالی وسیاسی یکجا با صف بندی های محلی وقومی وزبانی در رگ رگ هر پروسه دموکراتیک همچون خون در جریان افتید ومفهوم دموکراسی نزد مردم جز این چیز دیگری نیست .
سرحد ناکامی سیاستهای امریکا بجایی رسید که برای ادامه جنگ نیابتی حاضر شد طالبان رانده شده از قدرت راپرستیژ جهانی بدهد ، حمایت کنند واماده شرکت در قدرت سازد .
حال که امید اغاز مذاکرات میان طرفین ایجاد شده است توقع ملت ان است تا هردو طرف موقفهای مثبت برای اتش بس واستقرار صلح اتخاذ کنند تا معضلات بعدی با تفاهم وبدون پا فشاری بر مواضع انعطاف ناپذیر با در نطرداشت منافع کشور پیش برود.
با تاسف از اوضاع بر می اید که شاید چانس دسترسی به تفاهم غرض یک اتش بس به این زودی ها بدست نیایدوکشتار ملکی ها ونظامی ها خاتمه نیابد .
اگر نزد طالبان حسن نیت وجود داشته باشد واحساس مشترک افغانی درفضای مذاکرات به میان اید اولین رمز موفقیت این مذاکرات اعلان فوری اتش بس بوده میتواند .
بنابر عوامل تکرار شده وبه سبب بی اعتمادی برسیاست های امریکانمبتوان امید زیاد بدستیابی زور رس صلح بست واگر صلح قسمی هم به میان اید فورمول تشنج وبحران امریکا برای اهداف دور نمایی این منطقه جنگ را شکل دیگر داده نائب های دیگر جنگی را روی صحنه خواهد اورد .
