بیاید هم دیگر را بپذیریم
تکبر و خود خواهی نشانه جهل و نادانی است ، تعصب و ضدیت در مقابل مذهب ، زبان ، رنگ ، نژاد ، قوم و یک سمت علل روانی دارد . کسانی که متعصب و فاشیست هستند معمولأ توانایی تفکر و تعقل را ندارند و منطق را نمی پذیرند مریض روانی هستند. صاحب و مالک همه هستی گیتی خداوند(ج) یکتا و یگانه است ، خداوند (ج)است که هست و نیست می کند نه انسان . افغانستان کشوری است با تعدد زبانی ، قومی ، مذهبی و گروهی و ما بین هم مشترکات چون انسانیت ، عقلانیت ، اسلامیت و افغانیت داریم ولی با وجود این همه مشترکات باز هم بر علیه یک دیگر هستیم و بر ضد یک دیگر عمل می کنیم و در صدد حذف یک دیگر هستیم ، ما یک ملت نیستیم در عمل چی برسد به وحدت ملی و متحد بودن در کشور ما انسان ها به جان هم افتاده اند بنام دین ، مذهب ، قوم ، زبان و قبیله ، بزرگان سیاست زده و تشنه قدرت کشور ما اکثرأ خودکامه و مستبد هستند و همه چیز را برای خود میخواهند ، تیکه داران قومی و دوکانداران دین در کشور ما بالای دین و قوم تجارت سیاسی می کنند و صرف میخواهند در مسند قدرت باشند و برضد دین ، منافع ملی ، تمامیت ارضی ، جغرافیا سیاسی و ملت عمل می کنند و در بین مردم به تعصبات قومی ، مذهبی ، زبانی و گروهی دامن می زنند . پس بیاید فرهنگ همدیگر پذیری را در کشور خود رایج کنیم و اول باید یک ملت شویم و بعد به وحدت ملی چنگ بزنیم ، پس بیاید اول به منافع ملی بیندیشیم و بعد به منافع قومی ، بیاید اول انسانیت را احترام کنیم و به کرامت انسانی یک دیگر حرمت بگذاریم و بعد به اسلامیت به گونه واقعی و عملی چنگ بزنیم ، بیاید اول به هویت ملی خود یعنی افغان و افغانیت افتخار کنیم بعد به هویت قومی و قبیله ایی فکر کنیم ، بیاید ملاک تمامی افکار و اعمال خود عقل را قرار دهیم و همیشه وقت تعقل و فکر کنیم ، بیاید به عنوان یک انسان انسان های دیگر را احترام کنیم و دوست بداریم ، بیاید به عنوان مسلمان به اسلامیت خود افتخار کنیم و یک مومن مسلمان واقعی خود را ثابت کنیم و به دیگر مسلمانان ظلم و ستم را روا نداریم ، بیاید به عنوان یک افغان زیر یک چتر همه با تمامی افتراقات مذهبی ، قومی ، زبانی ، نژادی و سمتی با هم زندگی کنیم ، و بالاخره بیاید به عنوان انسان ، مسلمان و افغان هم دیگر را بپذیریم و احترام کنیم و ملاک تمامی اعمال و افکار خود انسانیت ، عقلانیت ، اسلامیت و افغانیت را قرار دهیم . برای اینکه هم دیگر را بپذیریم اول باید یک ملت واحد شویم نه تنها در شعار های میان خالی بلکه در عمل نشان دهیم و یک فکر واحد ملی را به وجود بیاوریم و منسجم شویم پیش زمینه ها برای رسیدن به همدیگر پذیری به عنوان یک رهیافت میتواند در پنج موارد ذیل مطرح شود:
اول: حکومت باید عدالت اجتماعی را تامین و حاکمیت قانون را به وجود بیاورد و قانون را بالای همه بشکل یکسان و مساوی تطبیق کند و این یکی از وظایف اصلی دولت به ویژه حکومت است .
دوم : مبارزه مدنی باید صورت گیرد ، رسانه های جمعی مردم را باید به انسانیت ، عقلانیت ، اسلامیت و افغانیت سوق دهد و تبلیغ بیشتر صورت گیرد تا فاصله ها میان مان از بین برود و در دل ما کینه و حسادت کم شود و یا هم از بین برود.
سوم : علمای واقعی دین کسانی که به علم خود عمل دارند باید مردم را به میانه روی ، تعادل ، عدالت ، تعقل ، تفکر ، وطن دوستی ، انسان و انسانیت ، کرامت انسانی ، حقوق بشر و انسان دوستی دعوت کنند.
چهارم : در نصاب تعلیمی و آموزشی ما مضمون یا مضامین بنام انسانیت ، وطن دوستی ، شرافت ، اخلاق ، عقلانیت ، تعهد اخلاقی ، وطن دوستی ، شخصیت سازی ، کثرت گرایی ، احترام به یک دیگر و منافع ملی علاوه شود و در مکاتب باید تدریس شوند .
پنجم: خانواده ها به ویژه پدر و مادر فرزندان خود را به انسانیت، عقلانیت ، اسلامیت ، وافغانیت دعوت کنند و خود الگوی باشند از انسانان عاقل ، مسلمانان واقعی ، و افغانان واقعی وطن دوست و متعهد به منافع ملی و ملت ، این همه موارد دست به دست هم داده و تا حدی میتواند فضا کثرت گرایی و هم دیگر پذیری را به وجود آورد .
خوشحال آصفی