نوشته ی : فروغی    چقدرحوصله ی هیچ شنیدن داریم  ــ  چقدر از پی هر هیچ دویدن داریم                  قطره آبی به لبِ تشنه یی ازما نرسید  ــ  خوابِ دریا شدن و موج تپیدن داریم                             هیچ درباغ نروییده زاندیشه ی ما  ـــ  درسخن نسخه ی خورشید دمیدن…

حریره یوسف مقصودی ای کاش پدر و مادرم دوباره باهم همبستر شوند رشته های نطفه ام از یکجا شدن آنان بسته شوند ای کاش بار دیگر مادرمن باز آبستن شود ای کاش جنینم نفس کشیدنش، از سر شود ای کاش تمام دنیایم در شکم مادرم خلاصه شود ای کاش تمام تفریح هم،لگد زدن و غلط…

 بیژن باران   مرا گرفت جو سکوت سفید برف. حال کردم با پروانه های برف. امروز بیرون گلبرگهای برف. در گرم اتاق مشرف به سفید باغ پر برف- صرف شراب سفید سر رف در ظرف. طراوت تبسم طرف با فکر ژرف. ما دوره می کنیم با حرف. بر بام برف در سینه حرف دماوند دور…