زبان آریایی یا آریویی چی شد؟

نوشته: دکتر حمیدالله مفید ——————————— زبان بازتاب خرد آدمی است و انسان…

تعامل 

نور محمد غفوری از چندی به اینطرف در مکالمات و نوشتار…

جمال غمبار

آقای "جمال غمبار"، (به کُردی: جەمال غەمبار) شاعر و نویسنده‌ی…

چین کاوشگری به نیمه تاریک ماه فرستاد

منبع تصویر، GETTY IMAGES ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۳ مه ۲۰۲۴ آژانس فضایی…

        تقدیم به ستره محکمه امارت اسلامی افغانستان

معروضه محمد عالم افتخار ولد محمد قاسم دارنده تذکره تابعیت 1401100148058   حضور…

حاکمیت طالبان؛ افزایش بحران و تکانه های بی ثباتی ملی…

نویسنده: مهرالدین مشید استبداد و تبعیض طالبان و به صدا درآمدن…

چند شعر از حمید تیموری‌فرد

بزم کبوتران   در تالار توت و ارغوان  سایه‌ی گل درشت انجیر  تارمی خلوت…

ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

«
»

یازده سپتامبر

 

ف.بری

 

آن شنیــــــدم که به شهر نیویارک   آن بلند تر قامتان خوردند به خاک

آنچنــــــــان بالا سخــــن بر آسمانداشتند و گوش کر بر نـــــــا توان

آنچنـــــــان بالا کهدر صید  کمند  بود هــــــزارانش اسیرو پــــای بند

غره  بود بر قامـــت بالای  خویشبـــــرغنا وزور بی همتای  خویش

هر که بود مانـــع  نفعش در جهانکــــی برستی از گزند ش  در امان

در فتادیــــــم  ما به خشمش ازقضاافتاد یــــــم در بـــــــلا  و مـــا جرا

جنــــــــگ  کفر ودین  را برپانمود  کی بودی  کافر  ولی ابداع    نمود

هر شــــــــرارت  را جهاد پنداشتی  هر  شریر را  هم مجاهد   خواندی

سالهـــــا  بودی روان جنگ وستیز  بر خون افغان  بود هر دشنه تیز

هر جنایـــــــت  پیشه و خونریز را   بر    گماشتی    بهر  قتل  و ماجرا

بیش زملیـــــون  کشته شد افغانیان           ملتی در خـــون شد ورفت از میان

بن لادن  و هــــــزاران  دگـــــــــر   همــــچو هیرویی بودش دایم  به بر

هر که اوظالـــــم بودی خونخوارتر   بهره  بردی از سیـــــا  پربــــــارتر

بر ســـــر قدرت رسیــد  شیخ وملا    طالبــــــان این وحشـــــــت دورفنا

جوی خون گردیدروان درملک ما    زاختلاف وکینه و بغــــــض وعدا

می نمـــــــود برما نظــرازکبر وآز   چون که بودش بهر شر دستی دراز

بود غــــــــافل ا ز بد اعمال خویش  چون که بد کردی  بدی آید به پیش

هرکسی کو مارظلم   پرورده است    کـــی توان از نیش او آسوده است

هرچه میکاری درو خواهـــی نمودهر چه میگـــویی گوشت آن شنود

« این جهان کوه است وفعل ما ندا    میرسد هر دم نــــدا  اندر  نـــــدا»

بر گرفتـــــــا عا قبت دامــــان او   بر فتــــــاد  آن هیبت  وسامــان او

آنچه خشــــــم  وآتشی افروختـــی  انـــــدرآن آتش خودش هم سوختی

آنچنان از پا فتــــــاد  بر خاک شد   چـــــون  تن رنجور ما غمناک شد

شد هزاران بیگناه درخاک وخون              گشته  اند قربانیی مـــــکر و جنون

صــــــد تاسف  آیدم بر این جهان                میگدازند ازپی ســـــود وزیـــــان

این همه آئین وســــلک این زمان                میفزایــــد درد  و رنج مردمــــان

از تعصب گشته اند مغرور وهم                 کی زبان مـــــردمی دارند فهــــم

عشـــق می باید که تا انسان شود                 فهـــم  همزیستی بشر آسان شود

عشق آنســـان  مذهب  والا   بود                این جهـــــان ازعشق هم پیدا بود

کز ترا عشـــــق است آئینووفا                 راه نیا بی در طـــــریق مــا جرا

کی کنــــی توهین آن دیـگرکه او  هست انسانی   چو تو ای خوبرو