کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

کنفرانس «تاشکند» و اهداف پشت پرده آمریکا

خبرگزاری فارس: کنفرانس «تاشکند» و اهداف پشت پرده آمریکا

کارشناس سیاسی روس گفت: هدف آمریکا از کنفرانس «تاشکند» تشدید درگیری‌ها در افغانستان و جلب حداکثری کشورهای آسیای مرکزی و هند به مسائل این کشور و قرار دادن آنها علیه چین، پاکستان، روسیه و ایران است.

«الکساندر کنیازف» کارشناس مسائل سیاسی و امنیتی آسیای مرکزی در یادداشتی  به بررسی کنفرانس بین المللی افغانستان که 26-27 مارس سال جاری در «تاشکند» برگزار شد، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: برگزاری کنفرانس بین المللی افغانستان در «تاشکند» زیر نام «روند صلح، همکاری‌های امنیتی و تعاملات منطقه‌ای» (26-27 مارس 2018) از ابتدا به عنوان جایگزینی در برابر سایر ابتکارات مربوط به مذاکرات افغانستان به خصوص نشست «مشاروه‌ای مسکو» در نظر گرفته شده بود.

در چارچوب کنفرانس تاشکند تعداد شرکت کنندگان اصلی در حقیقت محدود به سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، آمریکا، دولت «کابل» و ازبکستان می‌باشد.

برای سایر بازیگران خارجی در افغانستان نظیر روسیه، ایران، چین، پاکستان، تاجیکستان و ترکمنستان در عمل نقش کم اهمیت و حتی ناچیزی در نظر گرفته شده است.

البته حدود یک سال پیش نیز «عشق آباد» اقدام مشابهی انجام داد ولی با وجود برخی از رایزنی‌ها، در نهایت به جایی نرسید.

مزیت ابتکار «عشق آباد» به آن ربط داشت که قرار بود طالبان به عنوان مهمترین بازیگر داخلی منازعه افغانستان به روند مذاکرات جلب شوند اما آسیب پذیری ابتکار تاشکند و سایر ابتکارات مربوط به مذاکرات افغانستان به موضوع عدم مشارکت گروه‌های سیاسی غیر پشتون و در کل مخالفین مشروع این کشور بر می‌گردد.

باید به این نکته اشاره شود که نگاه «مسکو» و «پکن» نسبت به بحث موثر بودن کنفرانس تاشکند از قبل تردیدآمیز بود. به عنوان مثال در تفسیر وزارت امور خارجه روسیه که در 25 مارس سال جاری توسط رسانه‌های مختلف منتشر شد، نشست تاشکند اقدامی در جهت توسعه «نشست مشاروه‌ای مسکو» و گسترش فعالیت‌های «سازمان همکاری‌های شانگهای-افغانستان» عنوان شده و بر ضرورت استفاده از پتانسیل ساختارهای مربوطه و قبل از همه سازمان همکاری‌های شانگهای و سازمان پیمان امنیت جمعی تاکید شده است.

مشخص است که این نوع ارزیابی از کنفرانس تاشکند به هیچ وجه برای «واشنگتن» قابل قبول نمی‌باشد.

از سوی دیگر ازبکستان ترجیح داد تا در برابر تفسیر یادشده وزارت امور خارجه روسیه ساکت بماند تا فضای مثبت روابط دوجانبه خود با مسکو را که حاوی مسائل به مراتب مهمتر از کنفرانس افغانستان می‌باشد، تحت تاثیر قرار ندهد.

با این وجود در گزارش‌های رسمی ازبکستان کنفرانس افغانستان به عنوان بخشی از «روند کابل» روندی که تحت کنترل آمریکا پیش برده می‌شود، معرفی شده است.

این نکته نیز جالب توجه است که با وجود اعلام «حمایت‌های چین از هر گونه تلاش در جهت برقراری صلح و ثبات و آشتی ملی در افغانستان»، پکن برخلاف انتظارات تاشکند در کنفرانس یادشده در سطح وزیر امور خارجه حضور نیافت. شرکت ایران نیز در سطح معاون وزیر امور خارجه بود.

حضور «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه در این کنفرانس از اهمیت زیادی برخوردار نبوده و به نظر می‌رسد در دیدار خود با رئیس جمهور ازبکستان بیش از بحث افغانستان مسائل مهم روابط دوجانبه مسکو و تاشکند مورد بحث و گفت‌وگو قرار گرفت.

برای ازبکستان تحقق سیاست‌های آمریکا در افغانستان از این نظر مهم است که تاشکند با استفاده از این موقعیت به دنبال دست یافتن به منافع خود به خصوص منافع اقتصادی در کابل می‌باشد.

و در نهایت در اعلامیه پایانی این کنفرانس اصول محوری حل بحران افغانستان اعلام شد که به نحوی برنامه چندمرحله‌ای پایان دادن به جنگ در افغانستان می‌باشد.

اما در حقیقت چنانچه آمریکا و دولت کابل می‌خواهند موثر بودن «روند کابل» را (از جمله با برگزاری کنفرانس تاشکند) به نمایش بگذارند، به گونه‌ای تکرار سابقه «حکمتیار» خواهد بود که در یک سال پیش کابل با وی توافق صلح امضا کرد.

مشروعیت یافتن بازگشت حکمتیار به فضای سیاسی افغانستان نه تنها به هیچ وجه به حل و فصل مسالمت آمیز بحران این کشور کمک نکرد بلکه منجر به تشدید رویارویی‌های مسلحانه و اختلافات قومی- سیاسی نیز شد.

بنابراین احتمالا در شرایط کنونی آمریکا و کابل اقدام به امضای یک یا چند توافق مشابه با گروه‌ طالبان خواهند کرد که حاصل آن وخامت بیشتر وضعیت پیچیده سیاسی- نظامی افغانستان خواهد شد.

مشخص است که چنین اقدامی به طور کامل با برنامه آمریکا برای افغانستان همسو می‌باشد که تشدید درگیری‌ها و جلب حداکثری کشورهای آسیای مرکزی و هند به مسائل افغانستان و قرار دادن آنها علیه چین، پاکستان، روسیه و ایران با استفاده از این موقعیت را در نظر گرفته است.