چه باید شود که در جنگ با تروریسم وافراطیت به پیروزی دست یافت ؟
|
ادامه وگسترش حملات تروریستی انتحاری بزدلانه ؛ وحشیانه ؛ جنایت کارانه ومرگ بار مسلمان کشی و ضد انسانی مجاهدین طالبان «امارت اسلامی » وداعش « دولت اسلامی » وسایر شبکه تروریستی در کشور ما افغانستان مبین این حقیقت انکار نا پذیر است که در جنگ با تروریسم یک بن بست استراتیژیکی به میان امده است ودولت افغانستان به بحران امنیتی دچار شده است.!! پس چه باید شود که به بن بست کنونی در جنگ با تروریسم و بحران امنیتی در کشور نکته پایان گذاشت ؟ وبه نظر من در صورت تدابیر و اقدامات تاخیر ناپذیر ذیل میتوان دراین جنگ به پیروزی دست یافت وبه بحران امنیتی امنیتی درکشور نکته پایان گذاشت . ۱- طالبان مسلح به حیث یک گروه تروریستی اعلام گردد و در این زمینه از سازمان ملل متحد خواسته شود که در مورد تطبیق قطعنامه‌های ۱۳۷۳ و ۲۲۵۵ شورای امنیت سازمان ملل در رابطه به رژیم تعزیرات علیه طالبان مسلح اقدامات لازم رویدست بگیرید و عملی سازند واز شورای امنیت سازمان ملل متحد خواسته شود که مطابق قطعنامه های شورای امنیت ؛ بر حکومت پاکستان فشار وارد گردد تا ازصدور تروریسم دولتی به افغانستان و حمایت ازشبکه های طالبان مسلح امارت اسلامی وبازی دوگانه( تروریست بد وخوب ) وبازی« انکار ؛ تخلف ودوری» در جنگ با تروریسم دست دست بکشد ودر صورت خوداری وامتناع پاکستان از مطالبات سازمان ملل متحد درمورد انزوای بین المللی ووضع تحریم های لازم به این کشور تدابیر وتصامیم لارم اتخاذ وعملی گردد . ۲- از ایالات متحده امریکا وناتو مصرانه وبا جدیت خواسته شود که تعهدات خودرا در مطابقت به استراتیژی جدید امنیتی در جنگ با تروریسم و قرارداد استراتیژیکی و موافقتنامه امنیتی با افغانستان به صورت شفاف ومسولانه عملی سازد و دراین زمینه بر پاکسستان فشار وارد نماید وبا جدیت وقاطیعیت خواسته شود که ازجنگ اعلام ناشده با افغانستان وحمایت ازشبکه تروریستی طالبان دست بردارد ولانه و مراکز انان رادرخاک خویش ازبین ببرد ودر صورت سرباززدن وامتناع پاکستان از مطالبات متذکره ؛ ایالات متحده امریکا وناتو خود بر مراکز و پایگاه های تروریستی در خاک پاکستان عملیات لازم رویدست گیرد ولانه های شبکه های تروریستی را دران کشور نابود سازند. ۳- قدرت و قابلیت امنیتی – دفاعی کشور تاسطح خود کفایی ار تقا داده شود ونیروهای امنیتی کشور به سلاح مدرن وثقیل زمینی وهوایی مجهز گردند ورهبری و قوماندانی نظامی – سیاسی ؛ کشف واطلاعات امنیتی کشور از طریق جا به جانمودن کادر مسلکی وطندوست و مجرب تقویه گردد . اردو وپولیس و ادارات امنیتی دولتی از افسران وجنرالان اموزش نادیده وغیر مسلکی ؛ افراط گرا جهادی ؛ قوم گرا وفساد پیشه تصفیه واقدامات قاطع در ریشه کن ساختن فساد مالی درارگانهای نیروهای مسلح کشور به عمل اید ؛ دوره ء خدمت مکلفیت عسکری مجددا احیا و ملیشه های قومی منحل گردد . ۴- مساعی واقدامات موثر ودوامدار در راستای حل صلح امیز واساسی قضیه ء کشور بر مبنای تامین اجماع سیاسی ومصالحه ملی تمام جوانب بحران چهار دهه پسین کشور و رعایت ارزش های قانون اساسی کشور به عمل اید ؛ درنظام سیاسی وانتخاباتی کشور اصلاحات اساسی اورده شود ؛ نظام ریاستی کنونی به (نظام مختلط ریاستی- پارلمانی) و نظام پارلمانی کنونی اکثریتی رای غیر قابل انتقال وغیر دموکراتیک کنونی به( نظام مختلط اکثریتی – تناسبی رای قابل انتقال وحزبی) تعدیل گردد واقدامات لازم وتاخیر ناپذیر درراستای حکومت داری خوب وتامین حاکمیت قانون وریشه ساختن فساد سیاسی ؛اداری ؛اقتصادی ومالی به عمل اید وساختار قدرت واداره ء دولتی وقوای سه گانه از مافیای قدرت – ثروت وگروه های بنیاد گرا واقتدار گرا جهادی؛ تیکه داران قومی ، جنگ سالاران و گروه های قلدر و زورمند و وابسته به دشمانان خارجی کشورتصفیه گردد . ۵- اقدامات موثر در عرصه فقر زدایی و توسعه ء اجتماعی و فرهنگی کشورو مبارزه بر ضد افراطیت مذهبی و قوم گرایی به مثابه شرط کامل تامین امنیت پایدار و مبارزه پیروزمند در جنگ با تروریسم اتحاذ وعملی گردد ودراین عرصه از کمک های جامعه جهانی استفاده بهینه و مطلوب به عمل اید و فساد شرم اور وگسترده ریشه کن ساخته شود . ۶- ملت افغانستان ؛ اقوام وقبایل ؛ جامعه ء مدنی وسازمانهای سیاسی واجتماعی کشوردر مبارزه بر ضد تروریسم و افراطیت وبنیاد گرایی دینی وعوامل وحامیان منطقوی وبین المللی شبکه های تروریستی ومافیای مواد مخدر وقبل از همه علیه پاکستان این لانه وپایگاه تروریسم و افراطیت مذهبی وبنیاد گرایی دینی متحد وبسیج شود و به مناسبات دیپلوماتیک با این کشور نیزفکر شود وتصامیم لازم اتحاذ وعملی گردد . ۷- تامین یک اجماع جهانی با ترکیب حکومات ایالات متحده و اتحادیه اروپا وکشور های منطقه به منظور تدوین وعملی ساختن یک استراتیژی مبارزه ؛همکاری ومساعی مشترک در جنگ با تروریسم و نابودی لانه ها و شبکه های تروریستی وحل قضیه کشور مبتنی بر مصالحه ملی و تامین حاکمیت و استقلال سیاسی ؛ حفظ تمامیت ارضی و حدت ویک پارچه گی و اعاده موقف غیر منسلک افغانستان ومبدل ساختن این کشور« قلب آسیا» به شاهراه تجارت وهمکاری منطقوی وبین المللی و خوداری ازمبدل ساختن ان به صحنه های جنگ های نیابتی. ۸ – در حالیکه از مبارزه وتلاش های جاری بر ضد تروریسم ونابودی شبکه های تروریستی در افغانستان ومنطقه حمایت به عمل می اید . اما بن بست استراتیژیکی درجنگ با تروریسم وافراط گرایی ؛ بحران دولت – ملت و مشروعیت سیاسی ناشی از فساد سیاسی وانتخابات تقلبی وتحمیل پی در پی حکومت های غیر مشروع برمردم ؛ سیاسی کردن بی سابقه قومیت وقومی گرایی وتضعیف بی سابقه وحدت ملی ؛بحران بی قانونی ونقض سیستما تیک قانون اساسی ؛ فساد اداری ؛ مالی واقتصادی ؛ فقر وبیکاری روز افزون و بی عدالتی های اجتماعی و ادامه دخالت ومداخلات خارجی وخطر روز افزون مبدل شدن کشور به مقابله وجنگ های نیابتی کشور های منطقه وقدرت های جهانی وعدم تسلط افغانها بر سر نوشت سیاسی وناتوانی حکومت ها درتامین و حفظ وحراست منافع ملی ؛ استقلال سیاسی وحاکمیت ملی وچالش های بی شمار دیگر در حیات ملی کشور ؛ مبین این حقیقت افتابی است ؛ که گروه های که در کنفرانس بن۲۰۰۱ گردهم اورده شدندویکی پی دیگری بر مقدرات مرد م زجر دیده افغانستان مسلط ساخته شدند ؛ در حل مسایل وتحقق وظایف تاخیر ناپذیر(۸ ماده ای) فوق الذکر وبه طور مشخص ریشه کن ساختن تروریسم وافراط گرایی وبحران امنیتی درکشور ناکام بوده اند ومیباشند. ۹- در چنین وضعیت سیاسی ؛ ضرورت مبرم به یک بدیل سیاسی دموکراتیک وتحول طلب ؛ متشکل از نیروهای ملی ؛ دموکرات ؛ ترقی خواه وطرفدار عدالت اجتماعی به میان می اید که دریک جبهه ء سیاسی وطنی متحد شوند و ازطروق قانونی ومسالمت امیز وبه ویژه شرکت متحدانه در انتخابات و به قدرت سیاسی دست یابند وبا ایجاد یک حکومت نیرومند ویک پارچه؛ به بحران نا امنی ؛ تروریسم وبغاوت درکشور نکته پایان بگذارد وداعیه ساختن یک دولت ملی – دموکراتیک قدرت مند ومعتدل را تحقق بخشد؛ حاکمیت قانون را تامین وفساد سیاسی ؛ اداری ؛ اقتصادی ومالی را ریشه کن سازد و استراتیژی انکشاف ملی کشور را به طور بایسته تطبیق نماید وسطح زندگی مردم را ارتقا بخشد و به دخالت ومداخلا ت خارجی درامور کشور پایان بدهد و منافع ملی و مصالح علیای کشور را به کفایت حفظ و حراست و جایگاه افغانستان را به مثابه کشور دارای حاکمیت ؛ آزاد ؛ مستقل وغیر متعهد ودوست کشور های منطقه وجهان در عرصه مناسبات بین المللی اعاده وتحکیم نماید. واز مبدل شدن کشور به مقابله وجنگ های نیابتی کشور های ذیدخل منطقوی وقدرت های جهانی جلوگیری کند .
دوکتور حبیب منگل
|
