کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

چادر های صلح را در تمامی شهرها و قریه ها برافرازید و به جنگ اهریمن بروید

نویسنده : زینب

با چادر های صلح به جنگ اهریمن بروید

شهروندان عزیز و بلا کشیدۀ افغانستان، چادر های صلح خواهی را در کشور به گونهء سراسری برافرازید تا مرز ها و فاصله صلح میان مردم نزدیک تر شود و بساط اهریمن جنگ از کشور برچیده شود. مثلی که باشنده گان ولایت های هرات، بلخ، ننگرهار، لغمان، کنر، خوست و پکتیا به فریاد های مظلومانهء زنان شوهر و فرزند از دست داده خواهران پدر از دست داده و مردان مجبور و قربانی جنگ های بیرحمانه لبیک گفتند و به چادرنشینان صلح خواهی پیوستند و در موجی از اشک های داغ و آتشین و در فضای یاس آلود و سخت سوگوارانه فریاد های صلح خواهانه را بلند کرده اند. بر هر مرد و زن این سرزمین فرض عین است تا با این کاروان به سرعت بپیوندند و این چادر ها را در ۳۴ ولایت و ۳۵۴ ولسوالی و در کنار هزاران مسجد ها قریه های دور و نزدیک برافرازند تا طنین ملکوتی صلح که خداوند آرا خیر کثیر خوانده است، بر جنگ و آتش باری غلبه کند و از آدرس این چادر ها پیام صلح را برای طالبان برسانید و با فریاد های بلند آنان را به صلح دعوت کنید و برای طالبان به زبان رسا بگویید، جنگ بس است و برای آنان تاکید کنید که دیگر مردان و زنان و کودکان هموطن تان را نکشید و برعکس تفنگ ها را بجای نشانه رفتن بر پیشانی های هموطنان مظلوم تان به سوی دشمنان سوگند خورده و تاریخی مردم و کشور تان نشانه بگیرید و دیگر ابزار جنگی دشمنان تان نشوید و بیایید و تفنگ های تان را در زمین بگذارید و به ندای ملکوتی صلح خواهران و مادران این سرزمین لبیک بگویید و بیش از این ملت را در سوگ عزیزان شان ننشانید. طالبان کرام شما می دانید که دشمنان این ملت و بویژه آن پنجابی های اسلام دشمن و انسان دشمن فقط می خواهد انسان این سرزمین کشته شود و برای شان مهم نیست که این کشته طالب باشد و غیر طالب؛ ای طالب عزیز آنگاه عمق دشمنی و خشم ویرانگر و تباه کن پنجابی را نسبت به خود احساس خواهی کرد که روی تفنگت را از نشانه گرفتن بر روی مردمت دریغ بداری تو آنگاه درک خواهی کرد و با گوشت و پوست احساس خواهی کرد که دشمن من و تو چه آنکه در آسوی سنگر است و چه آن کسی که در این سوی سنگر است، یکی است و فقط نظاره گر کشتار من و تو است. برگردید و از کشتار یکدیگر خود داری کنید و جنگ بس است و آنچه را که می خواهید از طریق صلح ممکن تر و از راهء جنگ ناممکن تر است و پس چه بهتر که به صلح بپیوندید و با لبیک گفتن به مردم زخمی و سوگوار تان دین دینی و ملی تان را بجا آورید.

هموطنان عزیز به یقین که این چادر ها شما را به صلح نزدیک می کند و زودتر به هدف می رسید و چون هدف تان نیک و الهی است. هموطنان عزیز چادر افرازی ها را گسترده تر کنید و بر شمار آنها بیافزایید و با این چادر های صلح به جنگ اهریمن جنگ بروید و با سلاح ابریشمین و نرم صلح به نبرد شیطان بشتابید؛ زیرا پیروزی از شما است و پیروزی نور بر ظلمت و حق بر باطل حتمی است. بدون تردید زمانی که اراده های صلح خواهی مملو از اعتماد به نفس و پر از صفا و صمیمیت باشد و در آن غل و غش و فریب و ریا نباشد، نتیجۀ آن موفقیت و پایان آن غلبۀ نور بر ظلمت است. چادر برافرازان عزیز شما با این درفش برداری های کاویانی صلح حتمی پیروز می شوید و به زودی این چادر ها همگانی و سراسری می شوند؛ زیرا مقاومت در برابر آن برابر به بازی با آتش است، جز تسلیمی در برابر خواست برحق صلح راء دیگری وجود ندارد و تن دادن به صلح امری اجتناب ناپذیر است؛ زیرا این جنگ تباهی و بربادی مردم را در پی دارد وبس . مطین باشید که در این آتش افروزی ها  تنها مردم افغانستان بازنده اند، طالبان عزیز با پیوستن به قافلهء صلح به جنگ پایان بدهید، دیگر برای جنگ افروزان بین المللی، فرصت جنگ افروزی های بیشتر را ندهید و بر بهانه های جنگ افروزانهء آنان نقطهء پایان بگذارید.

 

طالبان کرام بیش از این فرصت را از دست  ندهید و به فراخوان صلح مردم سوگوار و کشور غرق در خون تان لبیک بگویید. بدون تردید در این مدت دریافته اید که در پشت این آتش افرزوی ها کی ها قرار دارند و کدام شبکه های جنهمی بر آن هیزم و باروت می پاشند. طالب جان جنگ و کشتار دیگر بس است و حال زمان این رسیده است که به ندای خونین و چشمان اشک آلود مادر هلمندی، به فریاد دردآلود خواهر ننگرهاری، صدای دردبار زن بلخی و هراتی، به آه و زاری هزاران مرد و زن خوستی و لغمانی از ته دل لبیک بگویی و با صدای گفتن آری اشک خون از چشمان مادر مظلوم هلمندی و خواهر دردمند لغمانی و پروانی و میدانی پاک را بداری و با روفتن غم و غصه از سیمای مردان و زنان سرزمینت که جنگ خیلی ها آنان را خسته و درمانده کرده است، نور امید را به زنده گی آنان دوباره بگستری و با روشن کردن چشم و چراغ آرزو های شان به ندای آسمانی قرآن کریم لبیک بگو که صلح را خیر بزرگ خوانده است( الصلح خیر) تا هم مردم را سرفراز بداری و هم خدا را خوش بسازی و شاید این فرصت هم از دست برود و پشیمانی حاصل از آن در آینده سودی نخواهد داشت؛ مگر این آیت قرآن را نخوانده ای که می گوید، آنانی مسلمانی را از روی قصد می کشند، جزای شان جهنم است و یا این که می گوید، اگر کسی فردی را نجات می دهد، در واقع جمعیت بزرگی را رستگار می سازد و برعکس اگر جمعی را نجات می دهد در اصل فردی را نجات می دهد که خوش بختی فردی را در جمعی و خوش بختی جمعی را وابسته به زنده گی فردی می داند. طالب جاندعزیز اگر می خواهی خوش بخت شوی به جنگ پایان بده تا مردمت را نیز خوش بخت بسازی و دشمنان ملت و کشورت را سرافگنده و شرمسار بسازی تا باشد که فردا از داوری بیرحمانهء مردم و خدا به خوبی برائت پیدا کنی.

20 – حمل    – 1397 – کابل