قراردادهای اجتماعی: پیمانی برای زندگی مشترک !

قرارداد اجتماعی یک مفهوم فلسفی است که تلاش می‌کند توضیح…

جنگ پاکستان و طالب، بازی‌ اوپراتیفی است، حتا اگر ارگ…

محمدعثمان نجیب یکی از مزیت‌!؟ های پیدایش و‌ ابداع شبکه‌های بی‌شمار…

بازگشت افغانستان به بازی‌های جدید ژیوپولیتیک و ناکارآمدی طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان لقمه خونینی؛ بزرگتر از دهن طالبان بازگشت طالبان…

محکومیت گستاخی و تجاوز نظامی پاکستان بر افغانستان

اعلامیه انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان، بر مبنای…

سقراط؛- قهرمان لیبرالیسم، متفکر پیشامارکسیستی؟

Sokrates (470-399.پ.م) آرام بختیاری نخستین اعدامی میدانی محافل روشنفکری-روشنگری! فلسفه شفاهی مطرح شده…

چشم اندازی بر اجلاس  ماه سپتامبر مجمع عمومی سازمان مللی…

نوشته از بصیر دهزاد  مجمع عمومی سازمان ملل متحد در هشتادومین…

زموږ په ګران هیواد د پاکستان هوايي تیری د غندلو…

 نور محمد غفوری    زموږ د ګران وطن پر خاوره یو ځل…

آکو الیاسی

استاد "آکو الیاسی" (به کُردی: ئاکۆ ئەلیاسی) شاعر معاصر کُرد،…

  چرا بگرام برای امریکا اهمیت دارد ؟ 

      نوشته ی : اسماعیل فروغی         ارچند مقامات امریکایی افواهات انتقال قوای…

ثمرهٔ بیست سال موجودیت جامعهٔ جهانی

حاکمیت طالبانی و فقر و تنگدستی مردم اختصار امارت اسلامی افغانستان، به‌مثابه…

پنجاه سال سفری پر افت؛  با یارانی چُست، اما رهبرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم‌قرن اخیر تاریخ افغانستان (۱۹۷۳–۲۰۲۳) نشان‌دهنده‌ی مبارزه‌ای نفس‌گیر،…

ترامپ چرا بگرام رامی خواهد؟

این نوشته به علت طولانی بودن دردوبخش منتشرخواهدشد. دربخش اول…

ځانګړې مرکه

په ادبي بهیر کې له پېژانده څېرې، لیکوال، کیسه لیکونکي…

سیاست تعامل تخنیکی آلمان با طالبان

واقع‌گرایی دیپلماتیک و مسئولیت بشردوستانه در این روزها در رسانه های…

په اروپا کې د کډوالو پر وړاندې د کرکې زیاتوالی

حميدالله بسيا داسې ښکاري چې د کډوالو لپاره نور د اروپايي…

طالبان در ایستگاه آخر و در آغاز خط و نشان…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان؛ فروپاشی قریب‌الوقوع یا بازتعریف تهدیدها؟ حادثه آفرینی های…

هجران وطن

از فرا ق  آن  میهن  حال  ا بتری  دارم روزشب به…

جنگهای اقتصادی

                                           بازیهای تسلیحاتی وبازارسازی فروش اسلحه پس ازگذشت دوران نکبتباروظالمانه ی فیودالیزم…

حق باشد بر زبانم

امین االله مفکر امینی             2025-05-10! تــا اخـــــرین نفس، حرفی حق باشد بر…

     طالبان از قطع انترنت چه می خواستند و چه می…

     نوشته ی : اسماعیل فروغی      طالبان درچهارسال گذشته درپهلوی سایراقدامات نابخردانه…

«
»

پیرمرد ناامید!

کمدی سیاست در آمریکا و پیرمرد ناامید!

نویسنده: فوزیه رشید

 جو بایدن رسما نامزدی خود را برای دور دوم ریاست جمهوری اعلام کرد تا در کاخ سفید بماند و به سن ۸۶ سالگی برسد، البته اگر موفق شود! این رخداد یک رویه جدید در تاریخ ریاست جمهوری آمریکا خواهد بود؛ زیرا قبلا پیش نیامده است که آمریکایی‌ها رئیس جمهوری با این سن و سال انتخاب کنند. با این وجود همه می‌دانند که دولت عمیق که جناح صنایع نظامی آمریکا بر آن حاکم است آخرین مداخله را در تعیین رئیس جمهوری مورد نظر انجام می‌دهد.

در حقیقت، تصویر ایالات متحده آمریکا و سیاست این کشور در سطح بین‌الملل هرگز مانند دوران بایدن متزلزل نشده بود! تا جایی که سیاست خارجی و داخلی این کشور مورد طعنه زدن و تمسخر واقع شد و به این ترتیب طی آن ملودرام آمریکایی به کمدی تبدیل شد.

ممکن است در همه کشورهای جهان موضوع ریاست جمهوری و حکومت یک امر داخلی باشد که به سایر کشورها مربوط نباشد مگر در آمریکا که خود را در موقعیت هژمون قرار داده، از این رو مسئله ریاست جمهوری در این کشور مورد توجه همه است. این امر علی رغم این مسئله است که همه می دانند هر طرفی که از پشت ویترین ریاست جمهوری، آمریکا را اداره می کند همان طرفی است که سیاست خارجی آمریکا را تعیین می کند! و همان طرفی است که جنگ‌ها، بحران‌ها و فتنه ها را در جهان شعله‌ور می‌کند! همچنین همان طرفی است که آماده است تا پایان ادامه دهد حتی اگر بحران‌ها را به آستانه جنگ جهانی سوم برساند.

بنابراین، بایدن به قدرت برسد یا شخص دیگری، راهبرد، برنامه‌ها و انگیزه‌های نظامی نهاد حاکمیت در آمریکاست که در نهایت روندها و مسیرهای هر رئیس‌جمهوری را تعیین می‌کند. حتی دونالد ترامپ که یک مورد استثنایی در راستای خارج شدن از چارچوب دولت عمیق بود نمی‌تواند از خطوط اصلی ترسیم شده خارج شود حتی اگر از برخی خطوط فرعی خارج شود مانند دوره ریاست جمهوری‌اش که با محدودیت‌های زیادی از سوی این دولت عمیق محاصره شده بود.

از این رو بایدن بیاید یا هر کس دیگری، تغییر به مثابه تغییر در چاشنی است؛ اما غذای اصلی همان است. این همان چیزی است که طی دهه‌ها زیر نظر گرفتن سیاست‌های آمریکا آموختیم تا زمانی که دولت عمیق بر امور سیطره داشته باشد اوضاع به همین منوال است. به نظر می‌رسد در سال‌های آتی شاهد بی‌توجهی بیشتر آمریکا به صلح جهانی و ثبات خواهیم بود مگر این‌که معجزه‌ای رخ دهد.