پس از مونیخ
ولادیمیر پراخواتیلوف (VLADIMIR PROKHVATILOV)
ا. م. شیری
آیا ناتو وارد جنگ با روسیه خواهد شد؟
به گزارش منابع روسی، در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ، یک اتحاد نظامی ضمنی شامل ایالات متحده، آلمان، فرانسه، هلند، بلژیک، لهستان، سه جمهوری بالتیک، رومانی، سوئد، فنلاند، نروژ، دانمارک و اسپانیا شکل گرفت و کشورهای پرتغال، ایتالیا، مجارستان، اتریش و سوئیس از شرکت در این اتحاد که هدف آن جنگ با روسیه است، خودداری کردند.
[نکتۀ قابل تأمل در این بلوک‌بندی جدید عبارت از این است، آمریکا فقط با ۱۲ کشور عضو ناتو باضافۀ دو کشور غیر عضو- سوئد و فنلاند یک بلوک جدید تشکیل داد و کشورهای پرتغال، ایتالیا و مجارستان از اعضای ناتو به همراه اتریش و سوئیس غیرعضو به این بلوک وارد نشدند. با این حساب، تکلیف ۱۴ عضو دیگر ناتو، از جمله، ترکیه، کانادا، یونان و بقیه هنوز روشن نیست. آیا این خبر از ترک خوردن ستون فقرات ناتو نمی‌دهد؟ بگمانم، بزودی خیلی از مسائل پشت پرده آشکار خواهد شد- ا. ش].
ینس استولتنبرگ در مصاحبه با فرانس ۲۴ در ۱۶ فوریه گفت که ائتلاف آتلانتیک شمالی باید برای رویارویی طولانی مدت با روسیه آماده باشد. رئیس جمهور پوتین یک اروپای متفاوت می‌خواهد. او اروپایی می‌خواهد که بتواند همسایگانش را کنترل کند و بتواند تصمیم بگیرد که کشورها چه کاری می‌توانند انجام دهند… استولتنبرگ گفت: «ما باید برای مدت طولانی آماده باشیم، این ممکن است سال‌های زیادی طول بکشد».
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا، نظریه‌پرداز و سازمانگر این اتحاد نظامی است.
این نوۀ ۵۸ سالۀ مایر بلینکین، نویسنده که از کی‌یف به نیویورک مهاجرت کرد، نمایندۀ برجستۀ دولت پنهان آمریکا است. او از تمام تهاجمات آمریکا، از بمباران یوگسلاوی تا ویرانی عراق و لیبی حمایت کرد. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، او عرضۀ سلاح به شبه‌نظامیان سوری را آغاز کرد و برای تجاوز مستقیم به دمشق لابگری کرد. او در سال ۲۰۱۴ نقش کلیدی در حمایت از کودتای ضد دولتی بواسطۀ وزارت امور خارجۀ آمریکا در کی‌یف داشت. تا زمانی که دموکرات‌ها در ایالات متحده در قدرت هستند، بلینکن تهاجمی‌ترین سیاست غرب علیه روسیه را تا آغاز درگیری نظامی مستقیم با کشورمان شکل خواهد داد.
آیا آمریکا و ناتو اکنون از چنین توانایی برخوردارند و اگر نه، تا چه زمانی می‌توانند این توان را کسب کنند؟
تعداد نیروهای نظامی آمریکا در اروپا در مقایسه با سال ۲۰۲۱ تقریباً دو برابر شده است. این یک رکورد در مدت پانزده سال، اما هنوز تا حد قابل توجهی کمتر از دوران جنگ سرد است.
پس از آغاز درگیری‌ها در اوکراین، ایالات متحده تصمیم گرفت تا نیروهای بیشتری در اروپا مستقر نماید. سی‌ان‌ان در پایان ماه مه گزارش داد که تعداد نیروهای آمریکایی در اروپا به ۱۰۰ هزار نفر، بعبارت صریح‌تر، تعداد نیروهای نظامی آمریکا در اروپا به بالاترین حد خود از سال ۲۰۱۵ رسیده است. از مارس ۲۰۲۲، بیشتر نیروهای آمریکایی در آلمان (بیش از ۳۶ هزار نفر) و ایتالیا (۱۲ هزار و ۶۰۰ نفر) مستقر شدند.
پرسنل نظامی آمریکا در اروپا
ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ایالات متحدۀ آمریکا در آوریل گذشته گفت، که آمریکا نیروهای بیشتری را به شرق اروپا می‌فرستد و می‌تواند پایگاه‌های نظامی خود را در آنجا مستقر کند. میلی طی سخنانی در کنگرۀ ایالات متحده گفت: «من معتقدم که بسیاری از متحدان اروپایی ما، به ویژه جمهوری‌های بالتیک، لهستان، رومانی… بسیار مایلند پایگاه‌های دائمی [در قلمرو خود] ایجاد کنند». استولتنبرگ در پایان ماه ژوئن وعده داد که تعداد نیروهای واکنش سریع ناتو در اروپا از ۴۰ به ۳۰۰ هزار نفر افزایش یابد.
به گفته دبیرکل این ائتلاف، علاوه بر افزایش تعداد نیروها، موضوع گسترش توانمندی‌های خط اول پدافندی (به ویژه پدافند هوایی)، تقویت ستاد فرماندهی، به روز رسانی طرح‌های دفاعی، از جمله… تخصیص نیروها برای محافظت از اعضای خاص اتحاد مطرح است. استولتنبرگ گفت: «در مجموع، این به معنای بزرگترین اصلاحات دفاعی و بازدارندگی جمعی ما از زمان جنگ سرد است».
در نشست مجازی رهبران ۳۰ کشور متحد در ۲۵ فوریه ۲۰۲۲، پیشنهاد شد که نیروهای واکنش سریع ناتو را برای محافظت از کشورهای عضو در برابر تهاجم احتمالی روسیه مستقر کنند. این تصمیم برای اولین بار در تاریخ اتخاذ گردید و در ۲۸ فوریه مستند شد.
ضعیف‌ترین نقطۀ آمریکا و ناتو تولید مهمات است.
آمریکایی‌ها با تحریک درگیری نظامی در اوکراین نمی‌دانستند عملیات نظامی امروزی چقدر می‌تواند شدت یابد. در ژانویۀ ۲۰۲۳، مرکز آمریکایی مطالعات راهبردی و بین‌المللی گزارشی تحت عنوان «جعبه‌های خالی در زمان جنگ، چالشی برای آمریکا پایگاه صنعتی-دفاعی» منتشر کرد. در این گزارش آمده است که مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا برای درگیری طولانی مدت با شدت بالا با روسیه و حتی بیشتر با چین آماده نیست.
به گفتۀ تحلیلگران مرکز آمریکایی مطالعات راهبردی و بین‌المللی، تنها در سه هفتۀ اول جنگ، ایالات متحده بیش از ۵۰۰۰ موشک دوربرد هزینه خواهد کرد. موجودی موشک‌های ضد کشتی و ضد هوایی ظرف یک هفته تمام خواهد شد و مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا تنها ظرف یک سال و نیم تا دو سال قادر به تولید همین مقدار سلاح خواهد بود.
این گزارش آسیب‌پذیری بالای زنجیره‌های تأمین صنعتی ایالات متحده را برجسته می‌کند. به عنوان مثال، آئروجت راکتداین (Aerojet Rocketdyne) تنها تأمین‌کنندۀ موتورهای موشک‌های هدایت شوندۀ جاولین و ویلیامز اینترنشنال تنها تأمین‌کنندۀ موتورهای موشک برای اکثر موشک‌های کروز آمریکایی است. فقط یک کارخانۀ ریخته‌گری در ایالات متحده باقی مانده است که قطعات بزرگ تیتانیوم را برای تعدادی از تجهیزات تسلیحاتی تولید می‌کند. اگر یکی از این مؤسسات تعطیل شود، ده‌ها مؤسسۀ دفاعی دیگر نیز تعطیل خواهد شد.
مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا پیش از این با محدودیت افزایش تولید مهمات مواجه بود. کارخانۀ جنرال داینامیکس در پنسیلوانیا که ۲۴ ساعت شبانه روز کار می‌کرد، با حداکثر ظرفیت خود، یعنی ۱۱ هزار گلولۀ ۱۵۵ میلی‌متری در ماه رسید. بنابراین، این شرکت قصد دارد خط تولید جدید برای ساخت پرتابه‌های ۱۵۵ میلی‌متری، یک کارخانه در تگزاس تأسیس کند.
لازم به ذکر است که در طول جنگ در اوکراین، نیروهای مسلح اوکراین روزانه تا ۷ هزار گلوله و نیروهای مسلح فدراسیون روسیه- حداکثر ۲۰ هزار گلوله شلیک می‌کنند.
راه‌اندازی خطوط تولید جدید برای ساخت طیف وسیعی از مهمات یک روزه انجام نمی‌شود. بنابراین، بیل لاپلانت، رئیس بخش تدارکات پنتاگون سازماندهی تولید مهمات در قلمرو متحدان در اروپا را پیشنهاد کرد.
نیویورک تایمز روز ۲۵ ژانویه گزارش داد، که ایالات متحده در نظر دارد برای حمایت از نیروهای مسلح اوکراین، تولید گلوله‌های ۱۵۵ میلی‌متری را طی دو سال، شش برابر افزایش دهد.
نیویورک تایمز می‌‌نویسد: «پنتاگون قصد دارد تولید گلوله‌های توپخانه را ظرف دو سال تا ۵۰۰ درصد افزایش دهد و تولید مهمات متعارف را به سطحی برساند که از زمان جنگ کره مشاهده نشده است. پنتاگون میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری می‌کند تا کمبود مهمات ناشی از جنگ در اوکراین را جبران نماید و برای جنگهای آینده نیز ذخیره کند. این تلاش‌ها که شامل گسترش کارخانه‌ها و جذب تولیدکنندگان جدید می‌شود، بخشی از تهاجمی‌ترین تلاش‌ها برای مدرن‌سازی پایه‌های صنایع دفاعی ایالات متحده در مدت نزدیک به ۴۰ سال گذشته است».
واقعیت‌ها آمریکایی‌ها را به انجام این کار مجبور می‌کنند. در حالی که پنتاگون بر روی جنگ با تعداد کمی از سلاح‌های هدایت‌شوندۀ دقیق، اما پرهزینه تمرکز کرده است، اما درگیری اوکراین بر هویتزرهایی متمرکز شده، که پرتابه‌های غیرقابل هدایت را شلیک می‌کنند.
با این حال، همه این‌ها به این معنا نیست که ارتش روسیه با داشتن برتری جدی در تأمین مهمات توپخانۀ زمینی، ممکن است از ورود ایالات متحده- ناتو به درگیری مستقیم نظامی با روسیه نگران نباشد.
در روزهای اخیر اطلاعاتی مبنی بر حملۀ احتمالی نیروهای مسلح اوکراین به ترانس‌دنیستریا (منطقۀ جدایی‌طلب مولداوی- م.) برای تصرف انبارهای عظیم نظامی واقع در این منطقه به گوش می‌رسد. نیروهای مسلح اوکراین با تصرف زرادخانۀ ترانس‌دنیستریا، می توانند وضعیت متقابل در جنگ را متوازن نموده، به حمله دست بزنند.
فقط یک راه وجود دارد: توسل به جنگ واقعی. غرب جمعی برای نابودی روسیه قاطعانه تصمیم گرفته است. پیروزی در چنین رویارویی با نیروهای بسیار برتر دشمن، تنها با صرفنظر از آشتی با آن‌ها امکان‌پذیر است.
برگرفته از: تارنمای بنیاد فرهنگ راهبردی
۴ اسفند- حوت ۱۴۰۱
